maandag 31 mei 2021

De bouw 26 mei

 De architect was een weekje op vakantie, maar de bouwopzichter heeft afgelopen woensdag toch foto's gemaakt die we vandaag van de architect kregen.
Ze zijn nu begonnen aan de leidingen.
En we zijn reuze benieuwd waarom een van de slaapkamers nu een raam naar de gang heeft. :-)













Zo te zien is er een mals buitje gevallen, maar ze kunnen nu gelukkig droog werken.


Lockdown dag 436

 Vandaag was het weer een belangrijke dag, want Julian kreeg eindelijk zijn eerste vaccinatie!


zondag 30 mei 2021

Lockdown dag 435

 Vandaag gingen we naar Hoegaarden waar Paul een lange multi wilde wandelen.
Ik hou niet van lange multi's want de kans dat we onderweg iets niet kunnen vinden/oplossen is bij ons altijd meer dan 75% en dan kun je niet verder, maar goed, we zouden wel zien.
We parkeerden in het centrum van Hoegaarde, op het Gemeenteplein recht voor de muziekkapel en onder het antwoord op de eerste vraag.
Aan dit plein liggen, behalve veel cafés waar de terrassen al helemaal vol zaten, ook het gemeentehuis en de Sint Gorgonius kerk. Nu heb ik sinds we in plaatsen wonen die overwegend katholiek zijn toch al van veel Sinten gehoord, maar deze was nieuw voor me.
Gelukkig bracht de oplossing van de eerste vraag ons al een stukje buiten het centrum en het antwoord op de vraag daar bracht ons naar de velden rondom Hoegaarden, waar ik het een stuk aangenamer vond.
De kerk hebben we vandaag vanaf veel punten kunnen zien.
Waar zouden we uitkomen?
Het pad liep langzaam maar zeker omhoog en halverwege kwamen we langs een veld vol met wilde margrieten, prachtig om te zien.
Toen we bovenaan het pad waren zagen we rechts de watertoren.
Ik herkende het hier, want ik ben er wel eens met Julian een cache komen zoeken. 
We waren nu op het vierde Waypoint van de multi en hier gebeurde dus waar ik al bang voor was...we moesten een tag zien te vinden en die vonden we dus niet.
We zochten overal, maar er staan nu al zoveel hoge brandnetels, dat je niet overal kunt zoeken, tenminste niet als je niet onder de brandnetelstekels wil komen te zitten.
En toen was het dus over en uit met de tot nu toe hele mooie wandeling en daarom heb ik dus de p... aan multi's.
We hadden wel een heel mooi uitzicht, maar geen idee hoe de tocht verder zou gaan en daarom zijn we via een andere weg terug naar beneden, Hoegaarden weer in, gelopen.
Aan de rand van het dorp stond een huis met een kapelletje op het eind van de muur, maar er stond geen heilige meer in.
In de tuin stonden irissen in bloei, dat vind ik toch zulke schitterende bloemen.
Hoegaarden is een beetje een vreemd dorp, het lijkt erop of het vroeger helemaal rondom de brouwerij gebouwd is.
We gingen nog wat normale caches doen en zo kwamen we in een straat die cirkelvormig om de kern van het dorp heen ging
Tussen de huizen zagen we rechts een hek
en daarachter was een stal met een aantal koeien, zoiets verwacht je toch echt niet. :-)
Oud en nieuw wisselden elkaar af.
Het was goed te zien dat de oude gebouwen hun beste tijd gehad hadden en langzaamaan vervangen worden door nieuwbouw.
Voor een bepaalde cache moesten we door een opening in een muurtje, waarna we op een helemaal verscholen pad kwamen.
Aan de andere kant van het pad vingen we een glimp op van een vijver en toen we een stuk doorliepen 
zagen we de vijver helemaal en daarnaast het voormalige meisjesinternaat Mariadal, dat nu een school voor buitengewoon onderwijs is.
In de vijver zwom een ganzenfamilie lekker rond
en terwijl ik daar een foto van stond te maken vlogen er een paar ooievaars over.
Aan het eind van het terrein hebben we in de schaduw een broodje gegeten.
Ondertussen was de ganzenfamilie uit het water gekomen en druk bezig om een stukje verderop in het gras rond te pikken.
Wij waren via het gras gekomen, maar het leek ons verstandiger om ze niet te storen en toen zijn we aan de andere zijkant via een mooi overdekt pad terug gelopen.
Het is hier zo mooi en goed onderhouden
Aan de achterkant ligt de Sint Rochuskapel.
Dit vond ik het mooiste stukje van wat we van Hoegaarden gezien hebben, heerlijk rustig, we hebben er helemaal niemand gezien, terwijl het parkje toch vrij toegankelijk  is.
Nadat we het terrein helemaal bekeken hadden zijn we via een andere uitgang weer verder gewandeld en toen zagen we ergens op de zijkant van een huis deze mooie mural.
Ineens liepen we tegen de Grote Gete aan.
Als we over de snelweg richting Luik rijden zien we altijd een bord Grote Gete staan, maar van het water zelf is niets te zien.
Het bord hebben we al honderden keren gezien, maar dit was de eerste keer dat we de Grote Gete in het echt zagen.
Het water stroomde erg snel, was heel helder, maar stond ook erg laag.
We zochten nog een paar caches en kwamen zo steeds dichter in de buurt van de auto.
Onderweg zagen we deze vrolijk beschilderde garagedeur.
We hadden gelezen dat bij de kerk een vredestuin gemaakt was en die gingen we ook nog even bekijken.
Links stond een groot stuk metaal met een gedicht erop, rechts stond een vredesbank en een aantal keramische klaprozen.
Ze deden me denken aan de klaprozen die een paar jaar geleden bij de Tower of London stonden.
Toen we hier uitgekeken waren zijn we naar de auto gelopen die om de hoek stond.
We hebben toch een leuke middag gehad, maar op de tuin van Mariadal na vinden we Hoegaarden niet echt heel mooi.



zaterdag 29 mei 2021

Lockdown dag 434

Paul had me vanmorgen laten uitslapen, maar omdat we toch wel op uit wilden zijn we in de buurt gebleven en naar Opvelp gereden om daar een cacheserie te wandelen.
Onderweg zagen we een roofvogel vlak naast de weg in een veld zitten, we reden terug om een foto te maken, maar toen vloog hij natuurlijk net weg en ging een stuk verderop op een paal zitten.
Vanaf waar ik stond om de roofvogel te fotograferen kon ik de wereldbol watertoren goed zien.
In Opvelp parkeerden we vlakbij een oude boerderij.
De cachewandeling heet Teddy op avontuur in Opvelp en is gemaakt in samenwerking met de gemeente Bierbeek, zodoende was er ook een eigen wegwijzer.
Al snel kwamen we op een weg die naar de velden ging. Door een aantal bomen keken we uit op een enorm gebouw, waarvan we niet hebben kunnen ontdekken wat het nu is.
Aan de rand van het gemaaide stukje stonden deze beelden, ze deden ons denken aan Het land van Ooit, waar beelden uit het water kwamen.
Toen we de weg vervolgden kwamen we op een stuk waar betonbanen liggen, dat liep een stuk prettiger.
Het beton lag niet helemaal tot het einde van de weg, het laatste stuk was weer zand en het leek erop alsof de weg zomaar ophield bij een hoger liggend veld
maar er bleek een T splitsing te zijn met een holle weg.
We hebben nog even bovenaan gekeken,het veld ging nog verder omhoog dus daar zagen we niet veel, maar terug kijken hadden we een uitzicht.
We wandelden verder via de holle weg en daar zag ik deze bij op een paardenbloem.
Na een poos kwamen we weer in de velden terecht. 
Dit veld met heuveltjes was nog kaal, maar binnenkort zullen er aardappelplantjes te zien zijn.
Tussen alle velden was er ineens een strook van ongeveer 50 meter breed en zo lang dat we het eind niet konden zien, waar allemaal veldbloemen groeien; geweldig voor de bijen.
De blauwe korenbloemen vond ik het allermooiste.
Dankzij de planten app leerden we ook de namen van de bloemen die we niet kenden, zoals smalle weegbree
en kleine pimpernel.
We kwamen door eindeloos lijkende korenvelden
en langs bermen vol klaprozen.
De roze bloemetjes zijn dag- en de witte nachtkoekoeksbloemen.
Deze paardjes hadden een sjiek hek dat hun weide afsloot.
Op een bankje er tegenover hebben we een poosje gezeten om een broodje te eten.
En via weer een andere veldweg
zijn we weer richting het dorp gelopen.
Het was een prachtige wandeling, met ontzettend leuke caches.
En na zoveel weken binnen zitten was het heerlijk om er weer eens zo'n fijne wandeling te kunnen maken.