Na een uitgebreid ontbijtbuffet in het hotel, gingen we op pad.
Aan het einde van het straatje waar we doorliepen zagen we dit kunstwerk.
We liepen langs het Ateneul Roman
eerst weer dezelfde route als we gisteren gelopen hadden
Spiderman lag weer helemaal plat. :-)
Biserica, kerk, was een van de eerste Roemeense woorden die we leerden, maar op iedere straathoek staat dan ook wel een kerk.
Dit is de Biserica Cretulescu, een klein, apart kerkje.
Op dit gebouw was gisteravond de lichtshow, maar ook zonder licht ziet het er mooi uit.
Een greep uit de dingen die we onderweg zagen:
een mooi versierde poort
het ziekenhuis
Biseria Coltei, een kerkje op het ziekenhuisterrein, met een kleine, maar mooi versierde ingang en een heel oud, beschilderd plafond onder de overkapping
een zonnewijzer met alle tekens van de dierenriem i.p.v. cijfers
Biserica Sfantul Gheorghe Nou met daarvoor een standbeeld van Constantin Brancoveanu.
Als je zulke beelden ziet besef je dat we eigenlijk weinig tot niets van het land weten, want we hebben vaak geen idee wie die mensen zijn.
En als ik het dan op Google opzoek en lees dat het een heerser over Walachije was, dan weet ik dus niet waar Walachije was....
Reizen is dus heel leerzaam :-)
Romulus en Remus kennen we dan weer wel. We zouden ze nog verschillende keren tegenkomen tijdens onze reis, waarbij ik me dan weer afvroeg waarom ze overal staan.
Dit exemplaar in Boekarest werd in 1906 aangeboden door Italie, om de Latijnse oorsprong van Roemenie te eren.
dinsdag 31 mei 2016
maandag 30 mei 2016
Boekarest dag 1 Het licht festival
Het was heel erg druk bij de Pizza Hut en daardoor duurde alles lang, maar dat vonden we niet erg, we zaten lekker, onze voeten konden uitrusten en hoe langer het zou duren, hoe minder tijd we rond hoefden te hangen voor het licht festival zou beginnen.
Toen we betaald hadden en naar buiten liepen was er aan de overkant van de straat, op het paleis Cercul Militar National, een klok bezig met af te tellen; hij stond op 4 minuten, dus dat was een perfekte timing.
Toen de klok op nul kwam, barstte er een prachtige lichtshow los op de muziek van Ode an die Freude van Beethoven. Het was werkelijk schitterend.
Het werd drukker en drukker, de engelenvleugels waren erg populair.
Er was ook veel te doen voor de kinderen. Hier konden ze op knoppen drukken en dan veranderden de kleuren en figuren op het gebouw aan de overkant van de straat.
Hier staan we bij een eigenlijk korte pilaar van lichtgevende buizen, maar omdat die tussen twee spiegels in staat leek het net of je in een oneindige diepte keek.
Op dit gebouw was een lichtshow met de zon, maan, sterren en planeten.
Deze mobile, gemaakt in Eindhoven, Nederland, hadden we vanmiddag al gezien, maar nu het donker was kwam hij heel mooi uit.
Ook hadden we vanmiddag op dit plein, tussen een vierkant van hekken, een enorm plastik zeil zien liggen. We dachten dat er een gat in het plein zat dat afgedekt was, maar het bleek dus een Spiderman achtige figuur te zijn die nu opgeblazen en verlicht was.
Dit kleed was het laatste van de route en wij waren nu weer vlakbij het hotel, wat heel goed uitkwam, want ik heb door al het lopen van gisteren en vandaag 3 blaren op mijn voeten.
Die heb ik eerst maar eens afgeplakt met speciale blarenpleisters en daarna hebben we nog wat rond gerommeld en zijn we moe in bed gedoken.
Onze eerste kennismaking met Boekarest was heel positief.
Toen we betaald hadden en naar buiten liepen was er aan de overkant van de straat, op het paleis Cercul Militar National, een klok bezig met af te tellen; hij stond op 4 minuten, dus dat was een perfekte timing.
Toen de klok op nul kwam, barstte er een prachtige lichtshow los op de muziek van Ode an die Freude van Beethoven. Het was werkelijk schitterend.
Het werd drukker en drukker, de engelenvleugels waren erg populair.
Er was ook veel te doen voor de kinderen. Hier konden ze op knoppen drukken en dan veranderden de kleuren en figuren op het gebouw aan de overkant van de straat.
Hier staan we bij een eigenlijk korte pilaar van lichtgevende buizen, maar omdat die tussen twee spiegels in staat leek het net of je in een oneindige diepte keek.
Op dit gebouw was een lichtshow met de zon, maan, sterren en planeten.
Deze mobile, gemaakt in Eindhoven, Nederland, hadden we vanmiddag al gezien, maar nu het donker was kwam hij heel mooi uit.
Ook hadden we vanmiddag op dit plein, tussen een vierkant van hekken, een enorm plastik zeil zien liggen. We dachten dat er een gat in het plein zat dat afgedekt was, maar het bleek dus een Spiderman achtige figuur te zijn die nu opgeblazen en verlicht was.
Er waren veel verschillende lichtkunstenaars en er was dus ook veel variatie in wat er te zien was.
Dit tapijt, waarvan de patronen veranderden als de kleur van het licht veranderde was ook erg mooi.
Het deed me denken aan een van de eieren van de Egg Hunt in Londen, daar werd deze techniek ook toegepast op een kleed onder het ei, maar nu konden we op het kleed lopen en het mooi van dichtbij zien.Dit kleed was het laatste van de route en wij waren nu weer vlakbij het hotel, wat heel goed uitkwam, want ik heb door al het lopen van gisteren en vandaag 3 blaren op mijn voeten.
Die heb ik eerst maar eens afgeplakt met speciale blarenpleisters en daarna hebben we nog wat rond gerommeld en zijn we moe in bed gedoken.
Onze eerste kennismaking met Boekarest was heel positief.
zondag 29 mei 2016
Boekarest dag 1 een eerste verkenning
Via de Piata Revolutiei liepen we langs het standbeeld van Carol I, de eerste koning van Roemenie
langs Memorialul Renasterii (monument van de opstand), in de volksmond 'de aardappel' genoemd.
Het deed ons denken aan de gespieste kever in Leuven, ook al zo prachtig (not)
Dit was ook een heel bijzonder gebouw, een oud huis en daarop een nieuw stuk van glas, over vlaggen en modderschuiten gesproken, je vraagt je soms af hoe in de wereld er toestemming komt voor zoiets.
Een paar aparte handgepen, mooi voor mijn verzameling.
En hier nog zo'n gebouw, de voorkant was blijven staan, daarachter allemaal glas.
De receptioniste van het hotel had ons al gezegd dat vanavond het lichtfestival zou beginnen en we zagen er overal al reklame voor en het opbouwen van de attrakties.
Deze deurknop zagen we op de deur van het casino.
Dit was één van de lichtattrakties, er was nu nog niemand en ik wilde wel eens een keer in mijn leven voor engel doorgaan :-)
Op het pleintje voor het Odeon theater stonden allemaal verschillende vleugels, met een aureool erboven.
We liepen tegen de Pizza Hut aan en omdat het etenstijd was, we nog nog geen restaurantjes tegengekomen waren en niet zo heel veel puf hadden om verder op zoek te gaan, zijn we daar gaan eten.
Eerst aten we romige groentensoep
daarna nam ik penne met champignons en feta
langs Memorialul Renasterii (monument van de opstand), in de volksmond 'de aardappel' genoemd.
Het deed ons denken aan de gespieste kever in Leuven, ook al zo prachtig (not)
Dit was ook een heel bijzonder gebouw, een oud huis en daarop een nieuw stuk van glas, over vlaggen en modderschuiten gesproken, je vraagt je soms af hoe in de wereld er toestemming komt voor zoiets.
Een paar aparte handgepen, mooi voor mijn verzameling.
En hier nog zo'n gebouw, de voorkant was blijven staan, daarachter allemaal glas.
De receptioniste van het hotel had ons al gezegd dat vanavond het lichtfestival zou beginnen en we zagen er overal al reklame voor en het opbouwen van de attrakties.
Deze deurknop zagen we op de deur van het casino.
Dit was één van de lichtattrakties, er was nu nog niemand en ik wilde wel eens een keer in mijn leven voor engel doorgaan :-)
Op het pleintje voor het Odeon theater stonden allemaal verschillende vleugels, met een aureool erboven.
We liepen tegen de Pizza Hut aan en omdat het etenstijd was, we nog nog geen restaurantjes tegengekomen waren en niet zo heel veel puf hadden om verder op zoek te gaan, zijn we daar gaan eten.
Eerst aten we romige groentensoep
daarna nam ik penne met champignons en feta
en Paul nam, zoals altijd, een pizza Hawaii.
zaterdag 28 mei 2016
Boekarest dag 1 het hotel
We namen een taxi naar het hotel en inderdaad, ze rijden
hier als ongeleide projektielen, maar ik heb geen ongeluk gezien en dat lukt in Belgie niet, 20 minuten rondrijden zonder een ongeluk te zien.
In het hotel aangekomen kregen we gelijk de sleutel van de kamer.
We hebben ons geinstalleerd, wat gedronken en toen we naar buiten wilden gaan zagen we dat het begon te regenen.
We hebben gewacht tot de bui over was en in de tussentijd wat op de pc's zitten tokkelen en Paul heeft de Pocket Query van Boedapest op de gps gezet.
De bui duurde niet erg lang en toen zijn we een paar caches in de omgeving van het hotel gaan zoeken.
Het hotel staat in de George Enescu staat, dat blijkt een bekende Roemeense componist geweest te zijn. Wij kende de goede man niet, maar zijn zijn naam tijdens deze reis meerdere keren tegengekomen.
Aan het begin van de staat staat een standbeeld van hem.
Sommigen straten zijn heel erg breed
We zagen grauwe, vervallen flats, maar ook dit prachtige gebouw
en kwamen langs het Theodor Aman museum. Ook van deze man hadden wij, kultuurbarbaren, nooit gehoord, hij was een bekende Roemeense schilder.
Abonneren op:
Posts (Atom)