Toen we het paleis van binnen bekeken hadden, gingen we de tuinen nog bekijken, om daar te komen moesten we via de cafetaria, daar hebben we toen eerst koffie met wat lekkers gekocht en daarmee zijn we buiten op het terras gaan zitten.
Toen we dat op hadden liepen we het terras en de Leeuwentrap af
en gingen we in de richting van het kanaal
Dat kanaal is speciaal aangelegd zodat de koninklijke familie hier kon varen.
De zijkanten zijn helemaal voorzien van azulejos
We wandelden door de paleistuinen en nadat we de lager gelegen tuinen bekeken hadden liepen we door de Hangende Tuinen, waar het paleis omheen gebouwd is.
In dit stukje tuin stonden ontzettend veel beelden
Dit masker vond ik een mooi detail van een beeld.
Er stonden ook beelden van lente, zomer (dit beeld) en herfst; winter was waarschijnlijk op vakantie :-)
Een detail van een van de planten urnen die in de tuin stonden.
De Maltatuinen werden gerenoveerd, dus die konden we niet zien, maar er werd wel heel hard aan gewerkt.
We hadden dus alles wat er te zien was gezien en toen zijn we weer verder gegaan.
vrijdag 31 maart 2017
donderdag 30 maart 2017
Lissabon dag 13 Queluz 2
We kwamen het paleis binnen via de troonzaal, een hele mooie entree.
Dit blijken beelden van Atlas te zijn
In de muziekzaal vond ik de muziekstandaard met de kaarsen er aan vast zo mooi. Ik had ook wel even willen proberen of ik geluid uit de harp zou kunnen krijgen, maar er stond een groot bord bij dat je er niet aan mocht komen en aangezien ik de rest van het paleis nog wilde zien, ben ik er maar afgebleven :-)
Ook hier was een kapel
met daarin een kerkorgel, dat nu helemaal uit elkaar was gehaald en gerestaureerd werd.
Ik heb een zwak voor wiegen.
Ineens kwam er ergens een lakei aangelopen.
Hier kwamen vroeger de koetsen aangereden, daarom staat er aan het eind ook eentje tentoongesteld.
Het paleis is nog volledig ingericht en sommige dingen, zoals dit inktstel had ik wel mee willen nemen.
Een binnentuin
Er waren 3 groepen die waarschijnlijk op schoolreis waren, die zaten op de grond in de Sala dos Embaixadores te kijken naar hoe een bepaalde dans gedaan moest worden.
We konden het natuurlijk niet verstaan, maar deze twee mensen deden het voor en dat was natuurlijk wel te begrijpen :-)
Later zagen we ze ergens in het paleis staan te praten en als de bordjes met touwen er niet gestaan hadden, had je jezelf zo een paar eeuwen terug kunnen wanen.
In deze slaapkamer, Sala de D. Quixote, is Pedro IV in 1798 geboren en in 1834 gestorven, hij is dus niet echt heel oud geworden.
De schilderingen in de kamer vertellen het verhaal van Don Quichot, vandaar de naam.
Deze twee beeldjes vond ik wel grappig, zo elk aan een kant van het windglas.
De plafonds waren ook allemaal erg mooi.
Dit paleis hoort bij de zes van Sintra, waarvan we er nu dus 3 gezien hebben.
Ook deze was weer ontzettend goed onderhouden en prachtig om te zien.
Het was het tochtje naar Queluz zeker waard.
Dit blijken beelden van Atlas te zijn
In de muziekzaal vond ik de muziekstandaard met de kaarsen er aan vast zo mooi. Ik had ook wel even willen proberen of ik geluid uit de harp zou kunnen krijgen, maar er stond een groot bord bij dat je er niet aan mocht komen en aangezien ik de rest van het paleis nog wilde zien, ben ik er maar afgebleven :-)
Ook hier was een kapel
met daarin een kerkorgel, dat nu helemaal uit elkaar was gehaald en gerestaureerd werd.
Ik heb een zwak voor wiegen.
Ineens kwam er ergens een lakei aangelopen.
Hier kwamen vroeger de koetsen aangereden, daarom staat er aan het eind ook eentje tentoongesteld.
Het paleis is nog volledig ingericht en sommige dingen, zoals dit inktstel had ik wel mee willen nemen.
Een binnentuin
Er waren 3 groepen die waarschijnlijk op schoolreis waren, die zaten op de grond in de Sala dos Embaixadores te kijken naar hoe een bepaalde dans gedaan moest worden.
We konden het natuurlijk niet verstaan, maar deze twee mensen deden het voor en dat was natuurlijk wel te begrijpen :-)
Later zagen we ze ergens in het paleis staan te praten en als de bordjes met touwen er niet gestaan hadden, had je jezelf zo een paar eeuwen terug kunnen wanen.
In deze slaapkamer, Sala de D. Quixote, is Pedro IV in 1798 geboren en in 1834 gestorven, hij is dus niet echt heel oud geworden.
De schilderingen in de kamer vertellen het verhaal van Don Quichot, vandaar de naam.
Deze twee beeldjes vond ik wel grappig, zo elk aan een kant van het windglas.
De plafonds waren ook allemaal erg mooi.
Dit paleis hoort bij de zes van Sintra, waarvan we er nu dus 3 gezien hebben.
Ook deze was weer ontzettend goed onderhouden en prachtig om te zien.
Het was het tochtje naar Queluz zeker waard.
woensdag 29 maart 2017
Lissabon dag 13 Queluz 1
Vandaag gingen we het Palácio de Queluz bekijken en om daar te komen moesten we eerst naar Estacão Rossio en daarvoor moesten we heel erg veel trappen af (beter dan op) en dan hadden we soms hele mooie doorkijkjes.
We namen de trein naar Queluz en toen we daar aankwamen gingen we eerst even een cache zoeken die aan de achterkant van het station moest liggen.
Daar zijn we een paar keer aangesproken door voorbijgangers die ons gingen vertellen dat het Paleis de andere kant op was hahaha "Not all those who wander are lost".
Je kon de bus nemen naar het paleis, maar wij zien graag wat en zoeken onderweg caches, wat ons nu in Jardim conde Almeida Araûjo bracht
Een beeld in de vorm van een O voor mijn alfabet foto's
Toen we dat helemaal afgelopen waren kwamen we uit op een straat boven een heel groot plein voor het paleis.
We namen de trappen naar beneden en zagen deze smiley op een boom hangen, geen idee waarom het daar hing, maar ik vond het wel vrolijk.
Aan de overkant van de weg ligt het paleis, de gebouwen op het plein zijn van Regimento de Artilharia.
Deze foto heb ik van een afstandje gemaakt, want voor de deur stonden soldaten met grote geweren en ik weet niet of die wel op de foto wilden.
Voor het paleis staat een groot beeld van Maria I.
Ze heeft in dit paleis gewoond vanaf haar huwelijk tot na de Franse invasie van 1807.
We namen de trein naar Queluz en toen we daar aankwamen gingen we eerst even een cache zoeken die aan de achterkant van het station moest liggen.
Daar zijn we een paar keer aangesproken door voorbijgangers die ons gingen vertellen dat het Paleis de andere kant op was hahaha "Not all those who wander are lost".
Je kon de bus nemen naar het paleis, maar wij zien graag wat en zoeken onderweg caches, wat ons nu in Jardim conde Almeida Araûjo bracht
Een beeld in de vorm van een O voor mijn alfabet foto's
Toen we dat helemaal afgelopen waren kwamen we uit op een straat boven een heel groot plein voor het paleis.
We namen de trappen naar beneden en zagen deze smiley op een boom hangen, geen idee waarom het daar hing, maar ik vond het wel vrolijk.
Aan de overkant van de weg ligt het paleis, de gebouwen op het plein zijn van Regimento de Artilharia.
Deze foto heb ik van een afstandje gemaakt, want voor de deur stonden soldaten met grote geweren en ik weet niet of die wel op de foto wilden.
Voor het paleis staat een groot beeld van Maria I.
Ze heeft in dit paleis gewoond vanaf haar huwelijk tot na de Franse invasie van 1807.
dinsdag 28 maart 2017
Lissabon dag 12 Outra Banda 3
Via een andere route dan die we op de heenweg genomen hadden liepen we nu terug.
We liepen langs een hele lange muur, vol met allemaal afbeeldingen, uiteraard gemaakt op tegeltjes.
Ergens in een woonwijk zagen we heel veel (lokale) mensen op een terras zitten.
Hier hadden ze wel cappuccino en veel lekkers om uit te kiezen, dus hebben wij hier een poos gezeten.
Toen we verder liepen, kwamen we over een plein met dit ronde bouwwerk erop.
Toen we er doorheen naar beneden keken zagen we dat er vis werd geslacht, het is misschien wel om alles wat koeler te houden in de zomer.
Een stuk verderop kwamen we dan weer op een plein met fonteinen
We zijn er overheen gelopen en daar kon je met trappen naar het park beneden
en weer handjes...
Wij zijn terug gelopen omdat we nog wat caches wilden zoeken.
Volgens mij zijn ze hier gek op Valentijnsdag, want je ziet er heel veel voor.
Via een brede straat liepen we een stuk naar benden om later weer door wat kleinere straatjes terug te lopen naar de haven.
We hoefden niet lang op de boot te wachten
en na tien minuten stonden we weer in het centrum van de stad.
Op weg naar Armazéns kon ik eindelijk een foto van deze grappige beelden maken zonder dat er mensen voor stonden of op zaten.
En na zoveel gelopen te hebben, had ik echt veel zin in mijn lievelingsgerecht van de Wok: rijst met zoetzure saus en tofu (extra warm :-) )
We liepen langs een hele lange muur, vol met allemaal afbeeldingen, uiteraard gemaakt op tegeltjes.
Ergens in een woonwijk zagen we heel veel (lokale) mensen op een terras zitten.
Hier hadden ze wel cappuccino en veel lekkers om uit te kiezen, dus hebben wij hier een poos gezeten.
Toen we verder liepen, kwamen we over een plein met dit ronde bouwwerk erop.
Toen we er doorheen naar beneden keken zagen we dat er vis werd geslacht, het is misschien wel om alles wat koeler te houden in de zomer.
Een stuk verderop kwamen we dan weer op een plein met fonteinen
We zijn er overheen gelopen en daar kon je met trappen naar het park beneden
en weer handjes...
Wij zijn terug gelopen omdat we nog wat caches wilden zoeken.
Volgens mij zijn ze hier gek op Valentijnsdag, want je ziet er heel veel voor.
Via een brede straat liepen we een stuk naar benden om later weer door wat kleinere straatjes terug te lopen naar de haven.
We hoefden niet lang op de boot te wachten
en na tien minuten stonden we weer in het centrum van de stad.
Op weg naar Armazéns kon ik eindelijk een foto van deze grappige beelden maken zonder dat er mensen voor stonden of op zaten.
En na zoveel gelopen te hebben, had ik echt veel zin in mijn lievelingsgerecht van de Wok: rijst met zoetzure saus en tofu (extra warm :-) )
Op de terugweg naar het appartement probeerde een
zakkenroller mijn tasje open te maken.
Dat voelde ik gelijk aan de band om mijn nek en ik begon
gelijk te schreeuwen, waarna hij zich heel snel uit de voeten maakte.
Gelukkig kun je het tasje alleen open maken als je recht
voor me staat en niet vanaf de andere kant, dus hij had niets kunnen stelen.
Paul had het vorige week ook al een keer met zijn rugzak
gehad, ook hij merkte het gelijk en hij had niets in zijn rugzak waar ze wat
aan hadden, maar je moet toch wel heel goed opletten.
We kochten nog even broodjes voor het ontbijt morgen en
zagen vlak voor de deur van het appartement een ongeluk; iemand was aangereden
door een auto, gelukkig was er al een ambulance bij.
In het appartement hebben we nog wat rondgerommeld.
maandag 27 maart 2017
Lissabon dag 12 Outra Banda 2
We kwamen door hele kleine smalle straatjes, waar we dan weer een trap moesten zien te vinden die ons weer wat hoger bracht.
En zo kwamen we soms langs hele mooie dingen, zoals deze muur met azulejos.
Na een slingerweg die uiteraard omhoog ging zagen we dan het beeld vlakbij, maar Paul, die op de plattegrond keek, zei dat we eerst nog een heel stuk naar links moesten lopen om dan vervolgens weer na een slinger rechts terug te moeten pfff
Maar gelukkig bleek dat niet te kloppen, want in het hek dat om dit park heen staat was een opening voor voetgangers en dat scheelde een heel stuk.
Vanaf hier hadden we een schitterend uitzicht op Ponte 25 de Abril met Belém erachter.
Hier konden we ook goed zien dat er op de voetstukken van de brug dolfijnen geschilderd wren.
en natuurlijk de stad aan de andere kant.
En als je je dan omdraait kijk je naar het immens hoge beeld, alleen Jezus is al 28 meter hoog.
Het is geïnspireerd op het beeld in Rio de Janairo.
Er stonden veel kunstwerken, waaronder dit hart met JS erin: Jesus Christ Superstar :-)
Je kan omhoog naar het uitkijkplatform aan de voeten van Jesus, maar wij vonden het uitzicht hier al prachtig.
Wel gingen we even binnen kijken en toen bleek er behalve de kassa voor de lift ook een kapel in de voet van het beeld te zijn.
Ik hou niet van kerken (understatement) maar deze was heel licht er hingen allemaal hele kleurrijke schilderijen
heel apart.
Om het beeld heen was een heel park met olijfbomen.
Aan de achterkant van het beeld was een restaurantje en aangezien we nog helemaal geen koffie gedronken hadden waren we daar wel aan toe.
Bleek dit het enige restaurantje in Lissabon te zijn waar de cappuccino nog niet uitgevonden was...
Maar heel erg vonden we het niet, want op het terras hingen luidsprekers en daar kwam van die klagelijke kerkzang uit.
Wij liepen door de hoofdingang van Santuario Nacional de Cristo Rei weer naar buiten.
Het beeld hebben we nu zo vaak van uit de verte gezien, het was leuk om hier nu rond te kijken en het van dichtbij te kunnen zien.
En zo kwamen we soms langs hele mooie dingen, zoals deze muur met azulejos.
Na een slingerweg die uiteraard omhoog ging zagen we dan het beeld vlakbij, maar Paul, die op de plattegrond keek, zei dat we eerst nog een heel stuk naar links moesten lopen om dan vervolgens weer na een slinger rechts terug te moeten pfff
Maar gelukkig bleek dat niet te kloppen, want in het hek dat om dit park heen staat was een opening voor voetgangers en dat scheelde een heel stuk.
Vanaf hier hadden we een schitterend uitzicht op Ponte 25 de Abril met Belém erachter.
Hier konden we ook goed zien dat er op de voetstukken van de brug dolfijnen geschilderd wren.
en natuurlijk de stad aan de andere kant.
En als je je dan omdraait kijk je naar het immens hoge beeld, alleen Jezus is al 28 meter hoog.
Het is geïnspireerd op het beeld in Rio de Janairo.
Er stonden veel kunstwerken, waaronder dit hart met JS erin: Jesus Christ Superstar :-)
Je kan omhoog naar het uitkijkplatform aan de voeten van Jesus, maar wij vonden het uitzicht hier al prachtig.
Wel gingen we even binnen kijken en toen bleek er behalve de kassa voor de lift ook een kapel in de voet van het beeld te zijn.
Ik hou niet van kerken (understatement) maar deze was heel licht er hingen allemaal hele kleurrijke schilderijen
heel apart.
Om het beeld heen was een heel park met olijfbomen.
Aan de achterkant van het beeld was een restaurantje en aangezien we nog helemaal geen koffie gedronken hadden waren we daar wel aan toe.
Bleek dit het enige restaurantje in Lissabon te zijn waar de cappuccino nog niet uitgevonden was...
Maar heel erg vonden we het niet, want op het terras hingen luidsprekers en daar kwam van die klagelijke kerkzang uit.
Wij liepen door de hoofdingang van Santuario Nacional de Cristo Rei weer naar buiten.
Het beeld hebben we nu zo vaak van uit de verte gezien, het was leuk om hier nu rond te kijken en het van dichtbij te kunnen zien.
Abonneren op:
Posts (Atom)