In bloei

 In de tuin staat er inmiddels van alles in bloei:

de eerst canna's

Alstroemeria's; daar hebben we er 7 van die allemaal een andere kleur bloemen hebben.

De rhododendron heeft het ook naar zijn zin.

In de purple heart zitten ook allemaal bloemetjes.

Vorig jaar hadden we lobelia's die afgestorven zijn in de winter.

Tot onze verbazing hebben verschillende plukken hottentotvijgen nu kleine plukjes lobelia's precies in het midden.

Het staat heel vrolijk die blauwe bloemetjes in het groen, dus we laten ze maar staan en zien wel wat er gebeurt.

Dit is inmiddels de derde bloem van de aronskelk.

Hadden we vorig jaar één bloem in de agaphantussen, dit jaar hebben we er 6!

De tuinman had gezegd dat als we meer dan 5 bladeren aan de alocasia zouden krijgen, dat heel knap zou zijn.

Nou hij heeft het echt enorm naar zijn zin, want hij heeft niet alleen inmiddels 7 bladeren, hij heeft ook twee bloemen!!!

We wisten niet wat we zagen.

Wat een verschil met hoe we alles aantroffen toen we in januari terug kwamen. 

De windbrekers hebben enorm geholpen en de tuin begint er nu uit te zien zoals we het voor ogen hadden.

Ook de hortensia's in de voortuin zijn aangeslagen.

Daar is het nu ook groener dan het geweest is en de eerst hortensia bloeit al volop.

 

De vlag

 Sinds vorige week maandag is de vlag weer terug op de miradouro!

We waren druk bezig en hebben niet gemerkt dat hij opgehangen werd; het ene moment was de vlaggenmast nog leeg, een half uur later hing de vlag er.

En dat geeft toch wel een zomers gevoel.

Massa Sovada

 Toen we laatst boodschappen deden in Ponta Delgada was er op de bakkerij afdeling een hele tafel vol met Massa Sovadas; in allerlei soorten en maten.

Ik had geen idee wat het was, maar het intrigeerde me, dus haalde ik mijn gsm tevoorschijn en zocht het even op.

Terwijl ik de beschrijving stond door te lezen had ik zoiets van dat lijkt wel heel erg veel op Duivenkater (een speciaal brood uit de Zaanstreek, dat ik vroeger altijd kocht, maar sinds we niet meer in Nederland wonen zelf maken met Pasen en Kerstmis).

Nou dat wilde ik natuurlijk wel even proeven, dus namen we het kleinste broodje mee.

En inderdaad, het smaakte precies zoals vroeger de gekochte duivenkater en het was net zo zacht.

Ik wilde ook weten waarom dat nu ineens zo overvloedig te koop was en zo kwam ik erachter dat het een traditie is om zo'n brood op Pinksteren te eten.

En zo hebben wij er nu ook weer een nieuwe traditie bij :-)

Santa Maria Dag 8 De laatste uren op het eiland.

Na de wandeling voelden we onze benen enorm en hadden we niet zo heel veel puf meer om nog wat te gaan doen.

Op de terugweg zijn we naar Reserva Floresta gereden waar we heerlijk op een bankje in de schaduw zijn gaan zitten.

We hadden iets van tweeënhalf  uur voordat we zouden gaan eten en omdat best wel lang is om wat rond te kijken heeft Paul de boeken uit de koffer gehaald en hebben we fijn zitten lezen.

Er was ook wel het een en ander te zien, tuinlieden die bezig waren, mensen die rondjes wandelden en deze meneer die verschillende keren voorbij kwam met een mooie blauwe papegaai op zijn schouder.

Tenslotte zijn we nog even naar de miradouro van het park gelopen en keken we precies uit op het stuk waar we vanmorgen gewandeld hebben.

en de kloof waar we omheen gereden zijn.

De pub was gelukkig weer open en daar hebben we nog een laatste keer gegeten.

De luiken voor de ramen waren nu open en zodoende waren de aangeklede barkrukken nu heel goed te zien; ik vind ze zo grappig.

Na het eten zijn we richting de airport gegaan. 

De auto inleveren was makkelijk, we parkeerden hem en legde de sleutel in het dashboardkastje; hij kan toch het eiland niet af had de mevrouw van de verhuur gezegd.

De vertrekhal (heel groot woord) was nog leeg, we moesten wachten tot de incheckbalie open ging.

Toen de balie open ging konden we de koffers afgeven en door naar de handbagagecontrole.

Daar waren maar liefst 5 mensen voor nodig en er kon geen lachje af.

Paul kreeg een drugscontrole en zijn handbagage met de laptops werd helemaal binnenstebuiten gekeerd.

Maar alles was uiteraard goed en toen konden we naar de naar de wachtruimte waar we gezeten hebben tot het vliegtuig kwam.

We hadden de laatste vlucht van de dag en die is met een iets grotere pruttel.

En zo vlogen we na een heerlijke week vakantie weer terug naar 'ons eigen eiland'.

Santa Maria vonden we een mooi eiland, met een heel eigen karakter.

We hebben er heel veel gezien en enorm genoten.

Santa Maria Dag 8 Wandeling onder de windmolens

 Na het ontbijt hebben we de laatste spullen in de koffers gepakt, uitgecheckt en zijn we naar de parkeerplaats bij het fort in Vila do Porto gereden.

Daar begint het trail om het eiland en na 175 meter moest er een cache liggen, maar om daar te komen bleek dat we eerst de kloof in moesten naar beneden, wat nog wel te doen was omdat het pad redelijk breed was, maar aan de andere kant ging het omhoog langs de afgrond en was het pad smal en schuin.

Wij zijn dus geen fan van dit soort paden, dus stapten we in de auto, reden een heel stuk om en kwamen toen in op het pad vlakbij de windmolens, waar we de auto parkeerden bij deze verroeste machine.

We bleken bij een afgraving te staan, waar werd gewerkt, maar waar nog veel meer van die verroeste, oude machines stonden

Het was bijna anderhalve kilometer lopen vanaf de auto naar de andere kant van de kloof, maar dat was hemelsbreed :-) Het pad ging met allemaal bochten heen en weer, dus waarschijnlijk was het wel 3 kilometer.

Maar het was een mooie wandeling, we zagen de wijk Aeroporto in de verte liggen.

En vandaag, voor de eerste keer sinds wij op het eiland zijn, was Pico Alto uit de wolken!

Niet voor heel lang, maar we hebben hem toch even gezien!

Vila do Porto met Ilhéu da Vila in de verte

En toen stonden we op de plek waar we ongeveer anderhalf uur geleden hadden willen staan :-)

Natuurlijk was de cache er niet, maar het uitzicht was mooi.

We wandelden weer terug en zagen dit paard een bad nemen.

Op het stuk onder de windmolens was een uitstekend pad gemaakt.

Hier zijn we bij het begin van dat pad, dat langs Pedreira do Campo (steengroeve) gaat.

We zagen deze vijgcactus in bloei staan.

We zijn ook even op het uitstekende pad gaan staan, dat was niet eng want het stak maar een paar meter boven de grond uit.

De steengroeve, met het nieuwe pad er voor langs en de windmolens erboven.

Een stuk verderop is Gruta do Figueiral, een grot in een bos.

Het pad er naar toe was redelijk vlak en ging door weiland, maar ik had zoiets van je zult het zien en meemaken, vlak voordat we er zijn...

En inderdaad 90 meter voordat we bij de grot kwamen, was er een hele diepe kloof, werd het pad enorm smal en moesten we zonder leuning een steil stuk omhoog.

Je hoeft maar 1 misstap te maken, ergens over te struikelen of wat dan ook en je ligt 100 meter in de diepte, dus jammer weer maar helaas; de grot hebben we niet gezien.

Maar het was een mooie wandeling en dat maakte veel goed.

 

Santa Maria Dag 7 Miradouros

We reden bij Santa Bárbara naar boven, parkeerden bij een miradouro en zagen daar dit

We hebben onze lunch maar in de auto opgegeten en daarna werd het zicht ietsje beter en zijn we gaan kijken of we een cache op een trail naast de miradouro konden vinden.

Het eerste stuk van het pad was goed te doen, maar toen kwam er een stuk met een lange steile trap en dat ging het voor mij niet worden...

We gingen verder en kwamen weer onder de wolken vandaan, waar de zon fijn scheen.

We parkeerden de auto langs beneden bij Ermida de Nossa Senhora de Lourdes en klommen omhoog naar het kerkje.

Het was gesloten, maar door een van de ruitjes konden we zien dat ze de grot van Lourdes nagemaakt hebben.

We genoten een poosje van het uitzicht naar alle kanten

en liepen toen via de auto naar een pad aan de andere kant, waar we na een hele poos dit verscholen verlaten gebouw zagen.

Estação Loran is een voormalig station van de Nato.

Het ligt aan een pad dat een heel eind the middle of nowhere ingaat en je ziet het pas als je er bijna voorstaat.

Nadat we hier rondgekeken hadden zijn we weer terug gewandeld naar de 'bewoonde wereld'.

We begonnen weer aan de terugweg en toen we langs Miradouro da Pedra Rija kwamen en het daar helder was, zijn we gestopt om te kijken naar het uitzicht. Wat een verschil met gisteren!

In de verte zagen we wel weer de wolken aan komen drijven, maar we hebben het uitzicht gezien!

Omdat het nu helder was zijn we, toen we op de hoofdweg aankwamen, eerst even een stukje naar links, naar Miradouro das Fontinhas gereden.

Daar zijn we inmiddels verschillende keren voorbij gekomen, maar nooit was er zicht en nu dus wel.

Hetzelfde verhaal voor Miradouro dos Picos, een stukje verderop

Echt fijn dat we het toch uit de wolken hebben kunnen zien.

Helemaal blij reden we naar de hoofdstad om te gaan eten, maar omdat onze favoriete pub vandaag gesloten was gingen we op zoek naar een ander restaurantje.

Hier hebben we ook fish & Chips gegeten, maar dat was lang zo lekker niet als bij de pub; veel te hard gebakken.

De avond brachten we weer op de gebruikelijke manier door en we hebben ook alvast het grootste gedeelte van de koffers ingepakt, want morgen is helaas alweer de laatste dag.