Op pad met Jasmine dag 2

 Woensdagochtend keken we uit het raam en zagen we de Fogo!

Daar gingen we dus gelijk naar toe, want de kans dat hij dan de rest van de week in de wolken zit is vrij groot.

Het was nog redelijk vroeg toen we boven aankwamen bij Miradouro da Lagoa do Fogo en op de parkeerplaats was nog volop ruimte.

Omdat het hier van de zomer ook zo'n chaos is geweest hebben ze er betaald parkeren van gemaakt en als je korter dan 20 minuten staat is het gratis.

Die tijd is ruim voldoende om het meer te bewonderen.

Een stuk verderop naar boven ligt Miradouro da Barrosa in een bocht van de weg.

Hier was ook plaats om te stoppen, dus stapten we hier ook even uit en maakten weer de nodige foto's.

Vanaf hier kun je heel mooi én het meer én de oceaan zien.

Op het hoogste punt van de berg is nu ook een miradouro gemaakt, maar wij lopen altijd nog even een stukje verder langs de masten, waar echt het hoogste punt is. 

Hier heb je een mooi zicht op het smalste stuk van het eiland tussen Ponta Delgada en Capelas.

Vanaf huis zien wij de masten en vanaf hier konden we ons huis ook zien :-)

Aan de andere kant  kun je het meer weer zien liggen.

En vonden wij dat we al vreselijk hoog waren, deze 3 dappere mannen, die bezig waren om de masten te verven, zaten nog een héél stuk hoger.

Nadat we uitgekeken waren zijn we niet doorgereden, maar via dezelfde weg weer terug gereden om daarna verder te gaan richting de theeplantage.

Jasmine houdt ook heel erg veel van kattenpoezen en daarom moesten we natuurlijk even een stop maken bij Miradouro de Sanra Iria, oftewel de miradouro van de kattenpoezen.

De laatste twee keren dat wij hier waren, vonden de kattenpoezen het wel best met al die toeristen en waren ze in geen velden of wegen te bekennen, nu hebben we er weer een paar gezien.

We genoten nog even van het uitzicht naar beide kanten

en daarna zijn we naar de theeplantage van Chá Gorreana gereden.

Het was een doordeweekse dag, dus alle machines draaiden.

Het was voor het eerst dat we zagen dat de doosjes thee nog eens extra in plastic verpakt werden; dit is voor de export, de doosjes die op het eiland blijven krijgen (gelukkig) geen plastic eromheen.

Ook zagen we nu voor de eerste keer de theezakjesmachine in werking.

Echt leuk om na zoveel bezoeken toch steeds weer iets nieuws te zien.

En zoals altijd dronken Paul en ik koffie :-) Jasmine had de gebakjes uitgekozen: ananas, bonen en pompoen en ze smaakten allemaal heerlijk.

Weer buiten zagen we zo'n grote staande cactus waar een bloem aan begint te komen.

En dat we bloemen in de theeplanten zagen was ook de eerste keer.

We maakten dezelfde wandeling over de theeplantage en onder de weg door naar de waterval, als een aantal weken geleden.

Langs de watermolen

en over het mooi aangelegde voetpad de jungle in.

Maar van de waterval was niet veel meer over dan een miezerig straaltje...

Nadat we weer terug bij de theeplantage waren, was het inmiddels lunchtijd geworden.

Omdat we maar 10 minuutjes rijden van Jardim Mata do Dr Fraga waren zijn we daar naar toegereden om onze lunch op te eten.

Uiteraard hebben we ook weer een wandeling door de tuin gemaakt, waarbij deze keer deze drakenboom opviel.

Er stonden nog best veel hortensia's in bloei; deze paarsblauwe met lichtblauwe knopjes vond ik zo mooi.

Varens, in verschillende stadia van uitrollen blijven toch ook altijd mooi om te zien.

Na de lunch reden we weer terug en nu gingen we de theefabriek bekijken.

Meer dan een film over de theeplantage is hier niet te zien, maar het terrein en de uitzichten zijn erg mooi.

We zagen heel veel paddenstoelen.

En je krijgt hier altijd een lekkere kop thee.

Thuis drinken we altijd groene thee van Chá Gorreana en Oranje Pekoe van hier, maar die was al een hele tijd op bij de supermarkten, dus konden we nu gelijk een paar pakjes meenemen.

De verzameling theepotten die hier staat doet me altijd denken aan mijn miniatuur theepottenwinkeltje.

Tenslotte zijn we naar Moinhos gereden om te kijken of cascata do Porto Formosa nog wel een redelijke waterval zou zijn en dat was zo!

In de kloof was het weer schitterend en ook nu waren we er weer heel lang helemaal alleen.

En zo zag Jasmine dan toch nog een enigszins behoorlijke waterval :-)

Op pad met Jasmine dag 1

 Deze week zullen we niet veel meer doen dan in en rond het huis blijven, maar dat is niet zo heel erg, want vorige week was een hele intensieve week waarin we Jasmine veel hebben kunnen laten zien.

Toen we dinsdagochtend vroeg opstonden was het mooi weer en waren er geen wolken bij Sete Cidades, dus zijn we daar direct naar toe gegaan.

We waren vroeg en konden daarom op de parkeerplaats parkeren.

Er waren nog niet veel mensen, dus de wandeling naar Miradouro Grota do Inferno was heerlijk rustig en ook op de miradouro zijn we een poosje alleen geweest!

Het uitzicht was, zoals altijd, weer adembenemend mooi.

Er kwamen toeristen, die vroegen of we een foto wilden maken en daarna boden ze aan om van ons ook een foto te maken :-)

Deze keer hebben we maar niet het andere pad naar beneden genomen, maar we hebben er wel een klein stukje van gewandeld tot het punt waarop we uitzicht op de miradouro hadden.

Via hetzelfde pad waarover we omhoog gelopen waren zijn we weer naar beneden gegaan om vervolgens bij Lagoa do Canário te kijken.

Hierna gingen we naar de toeristische hot-spot Vista do Rei.

Vroeger kon je gewoon de hele dag op de parkeerplaats staan, maar tegenwoordig mag je er maximaal 20 minuten staan, als er al plaats is, zo niet moet je naar de parkeerplaats een kilometer verderop.

Wij hadden geluk dat er nog plaats was en konden dus gelijk het uitzicht bewonderen op Lagoa Verde en Lagoa Azul.

Hierna gingen we op weg naar het dorpje Sete Cidades, beneden in de krater en onderweg maakten we nog een paar stops.

De eerste op Miradouro do Cerrado das Freiras, waar je vanaf de zijkant tegen de meren aankijkt.

Aan de andere kant van de weg ligt Lagoa de Santiago en ook daar zijn we gestopt bij de miradouro.

Helemaal beneden zijn we gestopt bij Ponte dos Regos, de brug die de scheiding tussen de twee meren vormt.

En toen was het tijd voor koffie, met uitzicht op Lagoa Azul.

De laatste keer dat we hier waren stond het water, na hele zware regenval, bijna tot aan het terras, nu was het weer normaal.

Na de koffie wandelden we wat rond langs het meer en in het dorpje.

Sommige dingen veranderen nooit :-) Hoeveel foto's ik niet heb van Paul die foto's van Jasmine maakt; net als vroeger :-)

Het kerkje staat aan het eind van het dorp.

Met de auto zijn we naar de picknickplaats aan het eind van Lagoa Azul gereden.

Julian is een paar jaar geleden met ons mee gegaan om het eiland te bekijken, dus maakte ik regelmatig foto's voor hem zodat hij kon zien waar we waren. terwijl ik daarmee bezig was maakte Paul deze foto van Jasmine en mij.

Tenslotte keken we nog even bij de tunnel.

Dat is een water overloop  voor als het water in de meren te hoog komt.

Het water gaat via de tunnel de berg door en komt boven Mosteiros eruit en loopt dan via een soort rivierbedding de berg af naar de zee.

Eigenlijk waren we aan deze kant nog nooit naar de ingang van de tunnel gelopen, dat deden we nu dus wel en vanaf daar ziet het er weer heel anders uit.

Toen we uitgekeken waren in Sete Cidades zijn we via de andere kant richting Mosteiros gereden.

Onderweg stopten we op Miradouro Lomba do Vasco, waar de wandeling over de linker kraterrand eindigt.

Hier heb je een mooi uitzicht op Mosteiros dat in de diepte ligt

Aan de andere kant van de weg kun je nog een stukje in de krater kijken.

Een stuk verderop stopten we bij Miradouro Ponta do Escalvado, dit is ook een populair uitkijkpunt waar je rechts Mosteiros ziet liggen

en links de thermale baden van Termas da Ferraria.

Er is ook een uitkijkpunt voor de walvisspotters van de walvistochten.

In Mosteiros dronken we weer wat op het terras van 'de buren' en omdat we al heel veel gelopen hadden, zijn we met de auto rondgereden en hier en daar even gestopt om te kijken, zoals bij de natuurlijke zwembaden.

Terug naar huis namen we de weg langs de kust en hebben we nog even een stop gemaakt in Bretanha om Moinho do Pico Vermelho te bekijken.

Tijdens onze vakantie in Hawaii hebben we veel gesnorkeld en toen Jasmine onze onderwaterfilmpjes had gezien, wilde ze hier ook graag weer eens snorkelen.

We hadden een mondstuk voor haar gekocht en zij gebruikte mijn oude masker.

Ik had in Nederland een duikbril op sterkte gekocht en die naar het adres van Jasmine laten sturen, die hem voor me meegenomen had.

Ik heb -5.25 en -5.75 dus zie ik zonder bril niet zo heel veel en ik kon dan ook nauwelijks wachten om met mijn nieuwe bril te gaan snorkelen.

Dat was FANTASTISCH!!! Echt een wereld van verschil!

Omdat het inmiddels al laat geworden was hebben we thuis wat frietjes gebakken en die fijn op het balkon opgegeten.

Een hele geslaagde eerste dag!