Van Amsterdam naar Boekarest

In plaats van dat we om 6.00 uur vanaf Brussels Airport zouden vliegen, moesten we nu om 6.00 uur opstaan.
We hadden krentenbollen en eierkoeken meegenomen als ontbijt en aangezien we nooit op reis gaan zonder waterkoker, konden we ook alvast een kop koffie maken.
De Hotel bus bracht ons weer naar Schiphol toe, waar we zelf moesten inchecken en ook zelf de koffers moesten doen; het gaat echt niet sneller, want veel mensen weten niet hoe of wat en er moet ook steeds personeel bijkomen, dus het voordeel voor de reizigers ontgaat me helemaal, maar het zal wel besparend zijn voor de luchthaven.
De paspoorten hebben we op de ouderwetse manier laten controleren, niet bij de zelfscanner, maar door de Marechaussee.
Ik was zo door de handbagage controle heen, Paul's sleurkoffertje werd eruit gehaald en aan een grondige controle onderworpen, omdat ze zoveel kabeltjes zagen..
Nou dat klopt wel, want het is niet meer normaal wat er aan apparaten en bijbehorende adapters  meegaat.
Maar alles was goed, men wenste ons een fijne vakantie en we mochten verder.
Toen was het inmiddels al wel weer tijd geworden voor koffie en waar kun je die beter drinken dan bij Starbucks :-)

Toen het tegen boardingstijd begon te lopen zijn we richting de gate gegaan, waar het vliegtuig net aankwam.
Toen de bagage in het toestel ging, zagen we onze koffers op de band.

Voor deze vlucht heb ik mijn kan-me-niet-schelen pilletjes vervangen door plantaardige  (3 stuks), dit wordt een testvlucht voor Cuba, want ik vind het een beetje zonde als ik straks de eerst twee dagen van de reis zomaar "kwijt" ben omdat ik me niets meer kan herinneren.

We vertokken met een kleine vertraging.

Paul zat aan het raam, ik middenin en naast me een Chinese meneer. Het toestel was lang niet vol en daarom vroeg of ik aan een stewardess of ik aan het gangpad mocht zitten, omdat ik vliegangst heb en dat mocht gelukkig. Daarna was de bemanning erg vriendelijk en deed al het mogelijke om me op mijn gemak te stellen.

Daar gingen we

In het vliegtuig had Paul natuurlijk de camera bij de hand om foto's te maken, zoals hier van Zaandam.

Het lijkt wel goed te gaan met deze pilletjes. Onderweg heb ik op mijn nieuwe laptopje zitten tokkelen, het is handig als ik het dagboek gelijk op de pc kan zetten, want als we thuis komen gaan we een paar dagen daarna alweer naar Londen en heb ik er dus geen tijd voor.
Onderweg kregen we een warme snack: een soort pita achtig broodje met kaas en spinazie, wat ik er lekker vond.

Opeens zag Paul een vliegtuig onder ons, ik heb heel dapper ook even gekeken.

Hier vliegen we over de Karpaten en konden we de eeuwige sneeuw zien liggen.

Het was druk op deze routen, want we hebben verschillende vliegtuigen voorbij zien komen.

Het vliegveld van Boekarest, Henri Coandã kwam in zicht.

We waren erg verbaasd om te zien hoe plat het hier is.

Dit zou toch ook ergens in Nederland kunnen zijn; zo plat als een dubbeltje.

Het fijnste moment: veilig op de grond in Boekarest.