Overtocht naar Gozo

Normaal gesproken zijn wij niet zo vroeg aan het ontbijt, maar vandaag waren we er zodra de ontbijtzaal
open ging, 7.00 uur precies... Paul had namelijk een prachtig schema gemaakt, we zouden om 7.45 uur weg rijden en zo op tijd zijn voor de boot van 9.00 uur naar Gozo. Het liep allemaal precies volgens plan en
zo stonden wij om 9.00 uur aan dek van de ferry van Malta naar Gozo.

 

Als het aan mij lag zou ik overal heen varen i.p.v. vliegen :-)

ik vind het heerlijk op boten. Al was het maar een korte overtoch

van 20 minuten, ik heb ervan genoten. Voor Paul was het

precies kort genoeg om niet zeeziek te worden.

Hier varen we recht naar Gozo toe over een hele

kalme zee.

We kwamen langs Comino, een klein bewoond eilandje

dat ook bij Malta hoort. Er wonen mensen, maar het is 

nu beschermd gebied en je mag er niet meer met 

de auto naar toe.

De meeste mensen gaan er met bootjes naar toe 

om te duiken of te snorkelen.

De ferry's vertrekken gelijk en komen elkaar dan

halverwege tegen.

Boven Gozo hingen grote, donkere wolken.

Als wij zulke wolken zien denken we gelijk aan regen,

maar er is geen druppel gevallen.

De haven kwam in zicht.

Paul had mij het grote fototoestel gegeven omdat hij 

rustig ging zitten en ik dan foto's kon maken.

Normaal maakt hij altijd tig foto's van een onderwerp

nu zei hij achteraf dat we mijn foto's achter elkaar

konden monteren en dan de hele overtocht als film hadden :-)

En toen waren we in de haven.

We waren ook heel vlot van de boot af,

klaar om Gozo te ontdekken.

Drie steden 2

We haalden de auto op en gingen naar Senglea.

Eerst parkeerden we daar op een pleintje tegenover de kerk, maar

bij nader inzien bleek dit schiereiland toch erg lang te zijn 

en aangezien iedereen met de auto doorreed, zijn wij ook

verder met de auto gegaan.

En zo kwamen we op de kop van het schiereiland, bij

een soort tuin. Ook hier had je een prachtig uitzicht

op Cospicua, Vittoriosa en Valletta.

 En hier was HET torentje. Er zijn een aantal van deze torentjes,

en die hebben allemaal een oog erop, maar dit is de enige die

ook een oor heeft. Leuk om dat ook gezien te hebben.

Nu gingen we naar Kalkara aan de kust, waar we

toen we wilden parkeren, begroet werden door 3 zwerfhonden.

We hadden geen idee of ze vals zouden zijn, dus bleven we voor de

zekerheid in de auto zitten. Maar er kwam een man met een hond aan

en die begon de honden te aaien, dus toen zijn wij uitgestapt en bij

een oude vesting te gaan kijken

 De zee sloeg hard en hoog tegen de vesting aan.

 En kwam zelfs bijna naar binnen.

 Naast deze vesting was een museum

 waar we buiten het grootste kanon ter wereld zagen staan.

We reden terug via Sliema. Nu weten we gelijk waar alle toeristen zijn...

daar dus; een boulevard vol winkels, een groot winkelcentrum

en druk dat het er was, we stonden in een file om er door te komen.

's Avonds had Paul zin in spagetti, en zo kwamen we bij Lorenzo's, 

een restaurantje waar we nog niet eerder geweest waren.

Paul bestelde spaghetti bolognese, wat er heel raar uitzag, maar wel lekker smaakte.
Ik bestelde spaghetti met tomaten en basilicum, dat laatste kwam er gedroogd in een potje bij...
De tomatensaus was zo verschrikkelijk zuur, dat ik een Rome déjà vu kreeg.
Na een paar happen kreeg ik het echt niet meer naar binnen, dus heb ik het laten staan.
Bij het afrekenen hoefden we niet te betalen voor mijn spaghetti, wat wel heel netjes was.
Omdat ik toch wat eten moet liepen we eerst naar Mc Donalds, maar eigenlijk had ik niet zo heel veel zin in weer Mc eten en daarom liepen we naar de Fish & Chips bar op de hoek van de straat.
Dat heb ik op de hotelkamer opgegeten en het smaakte heerlijk.

Drie Steden 1

Aan de overkant van Valletta liggen wat ze noemen,

de drie steden en die gingen we vandaag bekijken.

In Cospicua probeerden we 2 caches te vinden

en parkeerden de auto gewoon ergens ineen straat,

om daarna aan de overkant van de weg het park te gaan bekijken.

 Daarna reden we door naar Vittoriosa, waar we de auto

net buiten de poort parkeerden en lopend de stad in gingen.

Ze waren volop bezig met het renoveren van het begin stuk van 

de haven en de stadsmuren.

 

Op de kop van dit schiereiland hadden we een mooi 

uitzicht op Valletta.

 

Volgens mij zijn katten heilig op Malta, want ik heb nog

nergens gezien dat zwerfkattepoezen zo vertroeteld worden als daar.

We kwamen in een straatje, waar allemaal van dit soort

geplastificeerde dozen stonden, met dekentjes erin, 

waar de kattepoezen lekker in konden gaan liggen.

In de rechter doos zit een kattepoes, maar die is bijna niet te zien

op deze foto.

 Tussen twee huizen in was een hele smalle, steile trap gemaakt

waardoor je makkelijker bij de haven kon komen.

 En toen konden we de boot (van als ik later groot en rijk ben)

van dichtbij bekijken. Niet te filmen wat een ding.

Hij ligt al 2 jaar in de haven, maar er liep heel wat personeel

rond en er werd gezwabberd en gepoetst, alsof de Queen

op visite zou komen.

 We drinken het liefst koffie op een plek met een view.

Hier hadden we uitzicht op de haven en op Senglea.

 Voor de kerk aan het begin van de haven,

was dit 'plantsoentje' wat omhoog liep.

We hadden er wel even in willen kijken, maar het was

helaas afgesloten.

 Aan het begin van de haven lagen de kleinste bootjes.

Zuidwest kust van het eiland

De zuidwest kust van het eiland was, in tegenstelling tot de rest

van Malta, erg leeg en mooi

 

of het nog heel lang zo zal blijven ??? We zijn bang van niet,

gezien de bouw'drang' op Malta.

Door al die kapelletjes op te zoeken, kwamen we wel 

op mooie en bijna verlaten plaatsen.

Wij gingen naar Clapham Junction om daar een cache te zoeken.

Om daar te komen liepen we door gleuven in de rotsen, want dat

liep een stuk makkelijker.

Bleken dat hele beroemde 'karresporen' te die een mysterie

zijn in de Maltese geschiedenis.

Wisten we gelijk waarom er hier redelijk wat mensen rondliepen :-)

Vlakbij de karresporen stond een huis.

We moesten erg lachen om het bordje op de garage: 

"Garage in use day & night stricktly no Parking"

We reden naar de Dingli Cliffs, waar we ook een cache wilden

zoeken, maar dat ging niet omdat er op die plaats mensen

hun valken aan het trainen waren.

Ik vind het we zielig als ik zulke statige roofvogels, als 

gedresseerde hondjes bezig zie.

Maar nog zieliger vond ik hun maatjes, die achter in

de auto's naar buiten (de vrijheid) zaten te kijken.

We reden verder naar het laatste kapelletje dat we

nog nodig hadden voor de multi-cache die helemaal

over het eiland heen ligt.

En konden gelijk een stuk van de Victoria Lines bekijken,

die achter het kapelletje lagen.

Over een smal weggetje, tussen stenen muurtjes door,

reden we naar beneden, naar de grotere weg

en zo weer naar St Julian

 een vakantie zonder de grote gele M schijnt niet te kunnen :-)

Laferla Cross

Vandaag gingen we wat caches zoeken aan de zuidkant van het eiland.

En zo kwamen weer op plaatsen waar we normaal nooit gekomen zouden zijn.

Zoals hier, een pleintje met een beeld, in the middle of nowhere.

De geelachtige steenkleur vond ik wel echt de overheersende kleur

op Malta.

 We bekeken nog eens een kapelltje

 en gingen verder op weg naar de volgende cache.

De weg werd smaller, smaller en nog smaller...

De laatste 100 meter waren zo smal, dat ik bij een hek

mezelf uit de auto heb weten te wurmen om Paul

aanwijzingen te kunnen geven.

De spiegels hadden we inmiddels al ingeklapt en als

er aan iedere kant 5 cm over was, dan was dat veel.

Over dit stukje hebben we héél lang gedaan.

 Eenmaal op de 'brede' weg uitgekomen hebben we de auto

daar geparkeerd en zijn we de heuvel opgeklommen

 naar Laferla Cross.

Uiteraard stond hier ook weer een kapel.

Het uitzicht was de klim zeker waard.

Naast het pad stond nog een beeld en er liepen

honden gigantisch te blaffen, terwijl ze

op een hoger gelegen stuk land, heen en weer renden

toen wij er voorbij liepen.

Popeye's Village 2

In een van de huisjes stond een hele verzameling van 

Popeye spullen. Singeltjes...jeugdsentiment.

Of het permanent is, of nog niet opgeruimd na de Kerstperiode

weten we niet, maar er was ook een heel Kerst Elven dorp,

wat we natuurlijk ook bekeken hebben.

Er was een ruimte waar alle rendieren verzorgd werden.

In een zaal zaten allemaal elven en werd er muziek gedraaid

door een DJ, die vond ik echt zo leuk.

In dit huisje werden allemaal knuffelbeesten gemaakt

en als ze klaar waren werden ze in hoge rekken neergezet

voordat ze ingepakt werden.

In weer een ander huisje werd alle post verwerkt.

Er werd ook heel veel speelgoed in elkaar gezet, deze elf is

bezig met het maken van Barbie's.

Na het elvendorp bekeken we nog een paar huizen , die 

weer bij het Popeye Thema hoorden.

Hier is net een boxwedstrijd tussen Popeye en Bluto aan de gang.

En buiten kwamen we de 'echte' Popeye, Bluto en 

Olive tegen.

En met een kijkje in het huis van Popeye himself hadden we

alles gezien. We vonden het echt leuk en de moeite waard.

Boven, naast de ticket office, was een groot restaurant, waar

we warme chocolademelk gingen drinken.

In tegenstelling tot de Village was het hier hartstikke druk,

maar dat kwam omdat het ook een speelparadijs voor kinderen

bleek te zijn.

Hierna zijn we nog een cache gaan zoeken en naar St Julian gereden,

ook dit was weer een hele leuke dag.