Vandaag gingen we wat caches zoeken aan de zuidkant van het eiland.
En zo kwamen weer op plaatsen waar we normaal nooit gekomen zouden zijn.
Zoals hier, een pleintje met een beeld, in the middle of nowhere.
De geelachtige steenkleur vond ik wel echt de overheersende kleur
op Malta.
We bekeken nog eens een kapelltje
en gingen verder op weg naar de volgende cache.
De weg werd smaller, smaller en nog smaller...
De laatste 100 meter waren zo smal, dat ik bij een hek
mezelf uit de auto heb weten te wurmen om Paul
aanwijzingen te kunnen geven.
De spiegels hadden we inmiddels al ingeklapt en als
er aan iedere kant 5 cm over was, dan was dat veel.
Over dit stukje hebben we héél lang gedaan.
Eenmaal op de 'brede' weg uitgekomen hebben we de auto
daar geparkeerd en zijn we de heuvel opgeklommen
naar Laferla Cross.
Uiteraard stond hier ook weer een kapel.
Het uitzicht was de klim zeker waard.
Naast het pad stond nog een beeld en er liepen
honden gigantisch te blaffen, terwijl ze
op een hoger gelegen stuk land, heen en weer renden
toen wij er voorbij liepen.
1 opmerking:
Dat vind ik nog het mooiste van geocaching. Je komt op plekjes waar je anders nooit heen zou gaan. Zelfs in de buurt van je eigen huis.
Een reactie posten