Dag 18 van Krk naar Venetië

Al ruim voordat de wekker ging waren we wakker geworden van een vreselijk onweer.
Het waaide heel hard en het goot van de regen.
We gingen ontbijten en de laatste dingen inpakken en hoopten dat het weer beter zou zijn tegen de tijd dat we weg zouden gaan.
En inderdaad hield het even op met regenen en konden we de koffers droog in de auto zetten, maar we waren nog geen tien minuten op weg of daar begon 'het feest' weer.
Bij ons zouden we de auto aan de kant gezet hebben, maar hier waren geen vluchtstroken, dus er zat niets anders op dan maar heel langzaam door te rijden, gelukkig hadden we erg ruim de tijd.
Op de brug naar het vaste land waaide het echt vreselijk, maar toen we een stukje verderop door een tunnel gingen, was het aan de andere kant helemaal droog!

 In Rijeka was het ook droog, geen onweer of wind te bekennen. Paul zette mij af bij het busstation, waar ik met de koffers ben gaan zitten wachten tot hij de auto ingeleverd had.
Daarna zijn we buiten op een terras koffie gaan drinken, terwijl het onweer boven Krk bleef hangen.
Toen was het wachten tot we de bus in mochten.

 We vertrokken om 11.00 uur, de busreis duurde twee uur en omdat we onderweg gewoon mooi, zonnig weer hadden, konden we echt van het landschap waar we doorheen reden genieten.
Op de tickets staan stoelnummers en wij hadden de voorste stoelen in de bus, dus extra mooi uitzicht.
We moesten een stuk door Slovenië en  uiteraard ontbrak de douanecontrole niet. Er stonden 3  douanebeambten te kletsen en ze hebben het gepresteerd om, nadat ze de bus voor ons gecontroleerd hadden, ons een kwartier stil te laten staan, voordat er eens eentje besloot om onze paspoorten te controleren.
Een alleen reizende jongen was de klos, die werd er uitgepikt en zijn paspoort en spullen werden extra gecontroleerd en daarna kon de bus weer verder.

In Triëst aangekomen zou de eerst volgende trein naar Venetië over tien minuten vertrekken. Ervaren treinreiziger Paul zei dat we die makkelijk konden halen...
Hij kocht heel snel kaartjes  bij een ticketautomaat,

 we holden naar het perron waar de trein stond, stapten in en vrijwel daarna vertrokken we.
Toen werd het tijd voor een meegebrachte lunch.

Venetië stond op ons lijstje met steden die we zouden willen zien en het leek mij handig om het aan het einde van deze tour te gaan bekijken omdat we er toch al redelijk in de buurt waren, dan hoefde we er niet een aparte citytrip van te maken.
Paul vond dat een goed idee en boekte thuis alvast een hotel.
We reizen met vrij grote koffers en waren gewaarschuwd dat als je een hotel in Venetië stad nam, je  enorm met die dingen zou moeten slepen. Dat leek ons niet handig en daarom hadden we een hotel geboekt vlakbij Station Mestre.
Twee nachten vond Paul meer dan voldoende, maar ik had op het blog van Bettie gelezen, dat zij 3 nachten te kort vond en aangezien Bettie (en haar man) ook echte citytrip liefhebbers zijn en Bettie ook gek is op Londen :-) vond ik dat we langer moesten blijven, want om nog een keer terug te gaan zag ik niet zitten.
Met veel pijn en moeite wist ik Paul over te halen tot het boeken van 4 nachten ...en dat bleken er 3 teveel te zijn whahaha

 We stapten uit op station Mestre en toen was het  vijf minuten lopen naar het hotel.Gelukkig was hier alles vlak zodat we de koffers konden rollen i.p.v. tillen.

Na onze vorige 'balzalen' was deze kamer weer een gewone hotelkamer.

 maar er was wel een tafeltje voor de laptop

 en we hadden zelfs een balkon, maar daar hebben we niet gezeten.

 De badkamer was helemaal vernieuwd en nadat ik deze foto had genomen kwam ik erachter dat de douchecabine allemaal sproeikoppen had.

Toen we ons geïnstalleerd hadden werd het tijd om Venetië in te gaan.