De laatste dag alweer.
We pakten de sleurkoffertjes in en brachten die naar het verhuurbureau, waar we de sleutels van het appartement inleverden.
Onderweg zag ik deze blauwe muzikanten op een muur.
We namen de metro. Paul en ik gingen er op Waterloo Station uit, Julian ging nog een stukje verder want die had nog een aantal dingen die hij graag wilde doen/zien.
Dit is een van de helemaal vernieuwde stations met glazen wanden en schuifdeuren aan de rand van het perron, wel zo veilig.
Het was lekker weer en wij begonnen met een wandeling langs de Thames waarbij we gelijk wat caches zochten.
Er waren genoeg bankjes om af en toe even te gaan zitten, uit te rusten en van de omgeving te genieten
We liepen langs Lambert Palace
Dit vond ik een heel mooi en toepasselijk beeld bij het gebouw van the International Maritime Organization.
Bij White Hart Dock kon Paul met gemak over de deuren en muur heen kijken, maar ik moest helemaal naar de andere kant lopen om erin te kunnen kijken :-)
Ik wilde op een bootvormig bankje gaan staan, maar een vriendelijke voorbijganger zei dat ze heel wankel waren en dat ik beter wat verder kon lopen, wat ik toen ook gedaan heb.
Meestal zijn we in de buurt van de Tate Modern, nu zagen we de Tate Britain vanaf de overkant.
We liepen langs het, vooral uit de James Bond films bekende, gebouw van the Secret INtelligence Service M16.
En toen we daar overstaken zag Paul op de weg de baan die 007 moet nemen lol
2 opmerkingen:
Jullie hebben heel wat afgesjokt in Londen.
Gelukkig zitten hier ramen in de Metro-overkapping. In St. Petersburg zat alles potdicht en moest je echt haltes tellen. En dan moesten we nog maar afwachten of we bij de bedoelde halte uitgestapt waren. Een heel gepuzzel want je zag niks. En als je al wat zag kon je het niet lezen...
Dat heet avontuurlijk, zo kom je nog eens ergens :-)
Het niet kunnen lezen herken ik wel uit Taiwan, maar daar was de meest moderne metro die ik ooit gezien heb, ook met deze afscheidingen.
Een reactie posten