We liepen langs de buitenmuur van het paleis, het kanaal hier, waardoor het water voor het paleis aangevoerd werd, zag er een stuk minder mooi uit.
Wat doet die meneer daar??? :-)
We kwamen ook nog langs een groot stuk van het aquaduct
En toen waren we weer vlakbij het station, waar we weer in de trein naar Lissabon gestapt zijn.
Lissabon is een kopstation en de treinen rijden tussen twee perrons in, zodat je aan twee kanten kunt uit- en instappen.
Op Rossio (plein) waren we al verschillende keren langs Café Gelo gelopen, die als specialiteit passarinhos verkopen.
Ze staan in de etalage en wij vonden het net op gele spookjes lijken en wilden er graag eentje proberen.
De vertaling is vogeltjes, ze zijn gemaakt van meringue met een dikke gele icing.
Ze waren lekker, heel erg zoet, niet dat we die nou voortaan dagelijks gaan eten, maar leuk om er eentje geproefd te hebben.
Daarna zijn we richting het appartement gegaan.
Onderweg kochten we bij de Mini Preço nog wat broodjes en
aardbeien en toen we naar buiten liepen was er toch een stortbui, niet
normaal meer, maar omdat we vlakbij het appartement waren zijn we toch
doorgelopen, maar zelfs met paraplu’s waren we op dit kleine stukje drijfnat.
We trokken droge kleren aan en toen bedacht Paul dat hij naar de kapper ging.
Daar was hij voor de vakantie niet aan toegekomen en als hij nu in de wind stond het alle kanten op: coupe windhoos.
Aan de overkant van de weg had hij een kapper gezien en daar ging hij heel dapper naar toe.
Paul spreekt geen Portugees en de kappers
geen Engels, maar ze begrepen elkaar
en nu ziet het er weer een heel stuk beter uit.We aten weer in Armazéns waar ik deze foto van het korte kapsel maakte.
1 opmerking:
Dat Paul dat durft, in het buitenland naar de kapper! Die vogeltjes zien er erg leuk uit, kan me wel voorstellen dat ze zoet waren.
Een reactie posten