We stonden op en gingen naar de ontbijtzaal, wat
een groot woord is want het hotel is in een heel groot huis en de ontbijtzaal is in twee vroegere
kamers.
We kregen toast waarop je eerst olijfolie moest doen, daarop
salami en dan een of ander spul dat eruit zag als grapefruitjam, maar wat
ontzettend vies smaakte; dat hebben we dus overgeslagen.
Vervolgens kregen we jus, koffie hoefden we niet, en een bordje met wat fruitstukjes.
Daarnaast kon je dan zelf wat koekjes, croissanjes, minimuffin,
jam, pate enz pakken.
Ook hier spraken ze geen woord Engels, wat toch eigenlijk
wel heel stom is als je een hotel runt.
Na het ontbijt hebben we koffie op de kamer gedronken en toen dacht Paul even te gaan douchen, maar er was geen druppel warm water.
Toen hij bij de receptie ging vragen hoe dat kon, was het
antwoord dat er dan waarschijnlijk al teveel mensen gedouched hadden en nu was
het warme water op, dit hotel is niet echt voor herhaling vatbaar.
We hebben online wat
caches gekeken die we zouden kunnen gaan doen en toen zijn we vertrokken.
We reden eerst naar een parkje, Jardin Escritoria Elena
Fortun, daar konden we parkeren en hebben we een cache gezocht en een poosje
vitamines D zitten te vangen.
Het plan was om nog 4 caches die redelijk bij elkaar lagen
te gaan doen, maar we konden nergens een parkeerplaats vinden en het is erg
lastig om van A naar B te komen omdat het overal eenrichtingsverkeer is en je
de weg niet over mag steken om links af te slaan.
We zijn dus maar terug gereden naar het parkje en daar nog
een poosje in de zon gaan zitten terwijl we broodjes aten als lunch.
Om twee uur zouden we bij het appartement zijn en zou de
vader van de eigenaar buiten staan, maar toen we er om vijf voor twee langs
reden stond er nog niemand en moesten we doorrijden omdat we niet konden
stoppen op de busbaan.
Hierna moesten we een heel eind omrijden om weer terug te komen en toen stond de vader er wel, samen met een andere zoon
die wel een beetje Engels sprak en zijn voor ons uitgelopen naar de parkeergarage.
Die ligt onder het gebouw en daar moest Paul een
verdieping naar beneden rijden, wat maar net aan ging.
Ze droegen heel vriendelijk de koffers voor ons naar boven en
lieten het appartement zien; dat is echt hartstikke groot en mooi!
De schoonmaakster was nog niet klaar, dus we hebben de koffers neergezet en toen zijn we in het park aan de overkant, waar het appartement op uitkijkt kop koffie gaan drinken; buiten op een terrasje.
Er lagen twee caches in de buurt en die zijn we gaan zoeken.
De eerste konden we vlug vinden, de tweede lag in Parque Juan Carlos I, maar daar konden we niet echt zoeken omdat er een paar muggles recht tegenover het nulpunt zaten.
We zijn terug gewandeld naar het park tegenover het appartement en daar zijn we een puzzelmulti gaan doen
In het park staan allemaal kraampjes die van alles en nog wat verkopen, want winterkleding tot zonnehoeden.
We kwamen langs allerlei beelden
en vijvers
en deze oude stoomlocomotief.
2 opmerkingen:
Volgens mij hebben jullie heel wat vitamine D gekregen met dat mooie weer daar!
Ja we kunnen er wel weer even tegen :-)
Een reactie posten