Rondreis West USA Dag 5 - Op weg naar Olancha

Toen we de Mammoth Lakes gezien hadden zijn we via Mammoth weer naar de snelweg gereden

Daar maakte we een hele lange afdaling en verder ging de weg eigenlijk kaarsrecht met aan twee kanten bergen en daartussenin grote dorre vlakten.

De temperatuur liep ook behoorlijk op, was het bovenin de bergen 14 graden, hier hebben we het 33 zien worden en dat is best warm.

Onderweg stopten we weer hier en daar om caches te zoeken.
Bij zo'n bord verwacht je dan toch een heel groot bos te zien, maar waar we ook keken wij konden het niet ontdekken.

Er stond een hele grote sequoia: The Roosevelt Tree

In het dorpje Independence stopten we om een aantal caches te zoeken.
Deze moest bij een locomotief liggen, maar die was net een maand of wat geleden omgeruild voor deze wagen.

Toen we hier even rondkeken viel er wat regen.
We liepen terug naar de auto om een paraplu te pakken, maar na drie minuten was de bui helemaal over; het was de enige regen die we tijdens de reis gehad hebben.

Verderop in dit dorpje staat het huis waar de schrijfster Mary Hunter Austin gewoond heeft.
Ze schreef o.a. het book "Land of Little Rain"

Zulke dorpjes zien er zo slaperig uit. Je ziet bijna geen mensen en we vroegen ons regelmatig af wat iedereen doet om in zijn levensonderhoud te voorzien.

Hoe verder we kwamen hoe minder dorpen.

Vlak voor Lone Pine stopten nog een keer ergens bij een begraafplaats om een cache te zoeken en toen viel het ons op dat er bijna geen grafstenen staan.

Schuin aan de overkant lag nog een cache, bij een memorial voor de slachtoffers van een aardbeving in 1872.
We zagen de vlaggemast, maar er stond een hek omheen en we zagen niet hoe we er moesten komen.
Ik was er al een heel stuk voorbij gelopen, pas toen ik terug liep zag ik dit bordje en toen zag ik ook het kleine pad dat er naar toe ging, maar vanaf de andere kant zag je dat nauwelijks.

Bij die aardbeving kwamen 27 mensen om en 16 daarvan liggen er hier begraven in een massagraf.

Dit was de laatste stop die we maakten want het was inmiddels al half zes geworden .