Bij halte nummer 7 stapten we uit om de trail naar Weeping Rock te gaan doen.
De afstand was niet eens zo heel ver, maar het was een behoorlijke klim
Het water komt hier uit de rots vandaan en zorgde voor een soort regengordijn, wat heel apart was.
Het uitzicht hier was schitterend
We keken recht op Angel Landing waar we de waaghalzen zagen zitten.
Angels Landing is een populair trail dat bijna 4 kilometer lang is en 460 meter stijgt.
Op sommige stukken is het pad maar een meter breed en heb je aan beide kanten de affgrond naast je.
Op die stukken kunnen de mensen elkaar ook niet passeren en soms zijn er wel wachttijden van een paar uur voordat je weer naar boven/beneden kunt.
Nou dat soort dingen zijn aan ons niet besteed , maar het was wel leuk om het vanaf hier te bekijken.
Wat ook heel leuk was, was dat er een paar condor's voorbij kwamen cirkelen.
Het viel nog niet mee om er een op de foto te krijgen, maar ze bleven net lang genoeg om toch een goede foto te maken.
Vervolgens gingen we met de bus naar halte 6 om daar de Grotto Trail te gaan doen.
De buschauffeur zei dat we de rivier over moesten steken en dat daar de bordjes stonden voor het trail, maar die konden we nergens vinden en het stond ook niet op de bordjes.
We vroegen het aan verschillende mensen, maar iedereen zei dat we de Emerald Pool Trail moesten gaan doen.
Dat was een trail van een paar kilometer met best veel klimmen en dat hebben we niet gedaan.
We zijn weer terug gelopen naar de shuttlebus
Omdat de rest van de trails allemaal "de paden op de lanen in" zijn vonden wij het zo wel mooi en zijn we met de bus terug gegaan naar de ingang van het park.
Daar hebben we nog even rondgekeken bij het infocentrum aan het begin van het park.
Daarna namen we de shuttlebus weer richting Springfield om de auto op te halen
om vervolgens weer richting Zion te rijden waar we via de scenic route nog een stukje door het park reden
We reden nog een stukje door het park over de scenic route
en maakte hier en daar foto’s, zoals hier bij The Blind Arch.
De weg deze kant het park uit gaat door een paar tunnels en vanaf hier konden we een van de luchtgaten zien.
De weg ging met een aantal haarspeldbochten behoorlijk omhoog en vangrailen waren hier nog niet uitgevonden, wat af en toe best heel eng was.
Bij de tunnels aangekomen hadden we geluk want we konden zo
doorrijden, soms als het druk is kunnen mensen wel 2 uur in de file staan, want
ze laten per keer maar een bepaalde hoeveelheid auto’s vanaf een kant door, omdat de tunnel niet hoog genoeg is voor campers enz. en die door het midden moeten rijden.
1 opmerking:
Wat maakten jullie toch weer een fantastische reis!!! Zucht
Een reactie posten