Réplicas da Memória

 Op de FB pagina van de gemeente had ik gelezen dat er in augustus en september in het gemeentehuis een tentoonstelling was Réplicas da Memória.

De kunstenaar Ricardo Viveiro Moreira bouwt replica´s op schaal, van historische gebouwen en structuren die de gewoonten en tradities van de Azoreanen en hun manierweergeven.

Omdat ik zelf ook poppenhuizen en miniaturen maakt, wilde ik dat natuurlijk wel graag bekijken en dat zijn we dus gisteren gaan doen.

De tentoonstelling (groot woord) was in de zaal voor de administratie en bestond uit een kleine witte tafel aan de linkerkant

en en drie tafels aan de rechterkant.

Alles was herkenbaar, zoals deze wasplaats

De mandemaker heeft waarschijnlijk hele goede zaken gedaan, want zijn winkel is zo goed als leeg.

Het is goed dat er op de gevel stond dat dit een kapperszaak is, want binnenin kon je niets zien.

Een fabriek waar ze dakpannen maken

De smid

Drie verschillende kerken

Een straatje waar vrouwen uit het raam naar de processie kijken.

En het uitzicht vanuit de zaal.

Ik vond alles nogal grof en te weinig gedetailleerd naar mijn smaak, we zijn bijvoorbeeld in een oude werkplaats van een smid in Lagoa geweest en daar stonden en hingen veel meer spullen en dat zou ik dan graag terugzien in zo´n miniatuur.

Maar iedereen werkt anders en het was toch leuk om dit even bekeken te hebben.
 

Vijgenjam deel 2

 Toen we gisterochtend de supermarkt uit liepen, kwamen we onze mais/vijgenvriend tegen.

We maakten een praatje (voor zover als dat gaat) en vertelden hem dat ik jam had gemaakt van de vijgen die heerlijk smaakte op ons brood.

Nog geen uur later stond hij op de stoep met een zak waar wel zeker 3 kilo vijgen in zat.

Een aantal van de vijgen in de gootsteen.

Ik weet dat je de hele vijg kunt gebruiken om jam te maken, maar dat zou helemaal veel te veel zijn, dus ben ik heel lang bezig geweest met het uitscheppen van al het vruchtvlees.

Voordat ik jam ging maken moesten we natuurlijk wel iets hebben om alles in te kunnen doen, dus zijn we naar Agriloja in Ponta Delgada gereden om jampotjes te kopen.

De dekseltjes zijn los, er zijn goudkleurig, rood-wit geruite, maar wij vonden deze geel met blauwe erg leuk, ze deden ons aan azulejos denken.

Thuisgekomen ben ik dus jam gaan koken.

We hadden gedacht dat 5 potjes meer dan genoeg zou zijn, maar er was nog over, dus die ging in een glazen bakje.

En nu hebben we dus een hele voorraad heerlijke vijgenjam in de koelkast staan.

Hedychium gardnerianum

 Momenteel staat overal op het eiland de Hedychium gardnerianum oftewel siergember in bloei.

Het is een schitterend gezicht,

en de geur die ze afgeven is zo lekker.

Maar ze zijn vreselijk invasief en staan in de top 100 van ´s werelds ergste invasieve soorten.

En dat is ook hier op het eiland goed te merken, want ze groeien overal, verdringen alles wat er in hun omgeving staat en zijn met hun 1 meter diepe wortelstokken niet meer uit te roeien.

Sprookje Week 34

 

Vorige week las ik het sprookje Os Ratinhos Sapateiros, dat in het Nederlands De Kabouters heet.

Ik kende het niet dus was het extra leuk om op deze manier weer een nieuw sprookje te ontdekken.

Furnas aquaduct

 Voordat we naar Furnas gingen hebben we via Google maps de coördinaten van de Waypoints voor onze nieuwe labcache opgezocht.

Terwijl we daarmee bezig waren zag ik een bezienswaardigheids symbooltje met aqueduto ernaast; een aquaduct en omdat dat in de buurt van Parque Dona Beatriz Canto was, zijn we dat ook gaan bekijken.

Via een heel klein weggetje tussen de huizen door liepen we tegen een muur aan waar een voetpad was.

Over de muur konden we het aquaduct zien liggen.

We liepen links het voetpad op, maar dat liep dood tegen een hek van een terrein

maar via de rechterkant van het pad kwamen we er wel.

Thuis heb ik wat meer informatie over aquaduct Engenho kunnen vinden.

Het werd in 1908 gebouwd, is 70 meter lang en bestaat uit 8 ronde bogen en een kleine boog. 

Het voerde water aan uit de de Ribeira Fojo en voedde daarmee een watercomplex dat bestond uit een houtzagerij, 3 molens, een gemeenschapshuis en de eerste bioscoop van Furnas.

De molen werd in de jaren 1990 gekocht door Direção Regional da Cultura (Regionaal Cultureel Directoraat) en overgedragen aan Casa do Povo (gemeenschapshuis) die het zouden gaan restaureren.

Daar is tot nu toe niets van gekomen  en zonder water en aangetast door de vegetatie loopt de infrastructuur ernstig gevaa om in te storten.

En alhoewel zo´n verlaten complex met overal vegetatie er apart en mooi uitziet is het toch wel erg jammer dat het zo verloederd, want het is een mooie bouwwerk en het zou echt zonde zijn als het zou instorten.

Parque Dona Beatriz Canto

 In Furnas zijn we al zo vaak langs Parque Dona Beatriz Canto gekomen, maar het was altijd gesloten.

Nu volg ik tegenwoordig de FB pagina´s van de ´provincies´ hier op het eiland en zo zag ik vorige maand dat deze (in het midden van de negentiende eeuw aangelegde) privé tuin elk jaar in augustus open is voor het publiek, dus dat ging op onze dat-willen-we-nog-gaan-bekijken lijst.

En inderdaad, toen we hier aankwamen was het hek open en konden we de tuin in.

Als je door het hek loopt kom je oop een brede laan met aan beide kanten hoge platanen.

Aan beide kanten van de platanen zijn stukken gras, met daarnaast weer allemaal struiken en kleine wandelpaden.

Dit uitzicht deed ons aan de plantages in het zuiden van de VS denken.

De tuin is aangelegd op land rondom Ribeira das Murtas (mirten rivier) die door Furnas stroomt.

We staken een enorm wiebelende hangbrug over, waar ik al schommelend foto´s heb staan maken van het riviertje.

Het Frans-Zwitserse chalet is een ontwerp van de Franse architect Hugé en in 1866 gebouwd door Ernesto do Canto.

Het is  helemaal gerestaureerd en er wonen mensen in, die de tuin dus een maand per jaar open stellen voor het publiek.

Er staan hele duidelijke bordjes dat je niet verder mag lopen omdat het privé terrein is, maar ja, de toerist van tegenwoordig trekt zich daar niets van aan en loopt gewoon tot recht voor het huis om daar selfies te maken...

Vandaag of morgen zijn de eigenaren het beu en houden ze de tuin altijd voor zichzelf en geef ze dan eens ongelijk....

We zagen prachtig bloeiende siergember die hopelijk minder invasief is dan de gele soort.

Vanaf een bankje onder een enorme magnoliaboom heb je een schitterend uitzicht over het meertje

dat wordt gevormd doordat er een stuw in het riviertje is gemaakt.

Het water in het meertje lijkt stil te staan, maar bij de stuw is goed te zien hoe hard het stroomt.

Via de andere kant van het meertje zijn we weer terug gelopen.

In 1929 is deze tuin getroffen door grote aardverschuivingen en een jaar later, onder het bestuur van Beatriz do Canto Fara of Maia da Comara (schitterend zo´n naam :-) ) wordt de tuin tuin teruggevonden, hersteld, vandaar dat dit park haar naam heeft gekregen.

Nu weten we dus eindelijk wat zich achter het hek bevind: een schitterende tuin die de moeite van het bekijken zeker waard was.

Reserva Florestal de Recreio do Viveiro

 In Furnas is een Florestal waar we nog nooit geweest waren, dus daar gingen we nu eens kijken.

Hier komt geen enkele toerist en het was er dan ook heerlijk rustig.

Op het eiland staan heel wat engelentrompetten en die zijn eigenlijk altijd oranje.

Hier stond er een met roze bloemen

en een stukje verderop een met witte bloemen.

Siernetel kom je ook overal en nergens tegen, maar ik heb ze nog niet eerder met zulke mooie gekartelde blaadjes gezien.

Opeens liepen er een aantal helmparelhoenders voor ons op het pad, ik denk dat we hun rust verstoorde :-)

Bij de toiletten zag ik dit bordje van een Mulher a Capote, waar ik natuurlijk een foto van maakte voor in mijn Lady Loo mapje.

Mulher de Capote tegeltjes zie je wel vaker, maar ze zijn eigenlijk altijd blauw of zwart, dus dat deze groen was vond ik extra leuk.

In de verte zagen we de kerk van Furnas boven het park uitsteken.

Aan onze kant van het eiland zijn de hortensia´s zo goed als uitgebloeid, hier waar de luchtvochtigheid gemiddeld 90% is, hebben we nog heel wat mooie blauwe bollen gezien.

De florestal was niet heel groot, maar het was fijn om hier even te wandelen.

Furnas centrum

In het toeristenseizoen kan het centrum van Furnas helemaal verstopt zijn met auto´s, ant het is een toeristische trekpleister én de weg naar Povoação en Faial da Terra gaat door het centrum heen.

Het leek ons dus handiger om onze labcache zo te maken dat alle 5 de waypoints in stadje zouden zijn en op loopafstand.

Wij parkeerde de auto ergens en gingen daarna ook lopend de labcache controleren en ook nog enkele bijpassende foto´s maken.

We begonnen bij Casa Invertida; het omgekeerde elektriciteitshuisje.

 

We liepen een rondje om de kerk langs dit kapelletje?

achter de kerk staat de coreto (muziektent).

Ook zagen we weer schitterende azulejos, zoals bij deze fontein

en ook de bushaltes zijn hier mooi versierd.

Natuurlijk wandelden we ook nog even langs de caldeiras.

Het leek wel of er minder vulcanische activiteit was dan anders en het stonk er (gelukkig) ook niet zo heel erg.

In onze labcache hebben we ook een vraag over de gebakjes die gemaakt worden van inhame of taro plant.

Die groeien overal en nergens in het stadje en dat vind ik wel een heel mooi gezicht.

De labcache was gecontroleerd en wij wandelden weer terug naar de auto.