Parque Dona Beatriz Canto

 In Furnas zijn we al zo vaak langs Parque Dona Beatriz Canto gekomen, maar het was altijd gesloten.

Nu volg ik tegenwoordig de FB pagina´s van de ´provincies´ hier op het eiland en zo zag ik vorige maand dat deze (in het midden van de negentiende eeuw aangelegde) privé tuin elk jaar in augustus open is voor het publiek, dus dat ging op onze dat-willen-we-nog-gaan-bekijken lijst.

En inderdaad, toen we hier aankwamen was het hek open en konden we de tuin in.

Als je door het hek loopt kom je oop een brede laan met aan beide kanten hoge platanen.

Aan beide kanten van de platanen zijn stukken gras, met daarnaast weer allemaal struiken en kleine wandelpaden.

Dit uitzicht deed ons aan de plantages in het zuiden van de VS denken.

De tuin is aangelegd op land rondom Ribeira das Murtas (mirten rivier) die door Furnas stroomt.

We staken een enorm wiebelende hangbrug over, waar ik al schommelend foto´s heb staan maken van het riviertje.

Het Frans-Zwitserse chalet is een ontwerp van de Franse architect Hugé en in 1866 gebouwd door Ernesto do Canto.

Het is  helemaal gerestaureerd en er wonen mensen in, die de tuin dus een maand per jaar open stellen voor het publiek.

Er staan hele duidelijke bordjes dat je niet verder mag lopen omdat het privé terrein is, maar ja, de toerist van tegenwoordig trekt zich daar niets van aan en loopt gewoon tot recht voor het huis om daar selfies te maken...

Vandaag of morgen zijn de eigenaren het beu en houden ze de tuin altijd voor zichzelf en geef ze dan eens ongelijk....

We zagen prachtig bloeiende siergember die hopelijk minder invasief is dan de gele soort.

Vanaf een bankje onder een enorme magnoliaboom heb je een schitterend uitzicht over het meertje

dat wordt gevormd doordat er een stuw in het riviertje is gemaakt.

Het water in het meertje lijkt stil te staan, maar bij de stuw is goed te zien hoe hard het stroomt.

Via de andere kant van het meertje zijn we weer terug gelopen.

In 1929 is deze tuin getroffen door grote aardverschuivingen en een jaar later, onder het bestuur van Beatriz do Canto Fara of Maia da Comara (schitterend zo´n naam :-) ) wordt de tuin tuin teruggevonden, hersteld, vandaar dat dit park haar naam heeft gekregen.

Nu weten we dus eindelijk wat zich achter het hek bevind: een schitterende tuin die de moeite van het bekijken zeker waard was.