En omdat ik de oceaan en het strandjutten zo gemist had gingen we gistermiddag een poosje naar mijn favoriete strand: Praia do Monte Verde.
Het hoogseizoen wat toeristen betreft is voorbij en het is nu overal een stuk rustiger.
Op het strand was het gewoon stil, want we waren de enigen.
Het tentje staat er nog, maar voor de salvadores (redders) zit het seizoen erop.
Er holde alleen grijze zandlopers over het strand heen, dat zijn toch grappige vogeltjes.
Paul zag dit flesje en ik vroeg of het een message in a bottle was, maar dat bleek niet zo te zijn, het is toekomstig sea glass :-)
Het was vloed, de golven waren hoog en er was veel zeeschuim, wat er prachtig uitzag met alle kleurtjes erin, alsof de zee bellen ging blazen.
Er lagen ontzettend veel 'houtjes' wat meer stukken van rietstengels zijn dan echt drijfhout.
En er was weer vanalles aangespoeld, ik had bijvoorbeeld een halve schoenwinkel kunnen inrichten.
Dit rode hartje sprong er echt uit.
En dit visje vond ik helemaal geweldig, ik had hem bijna mee naar huis genomen, maar heb hem toch maar daar gelaten.
Er waren weer allemaal kadootjes van de zee: weer een aantal limpets en een schattig klein geel schelpje, waarvan ik niet verwacht had dat het heel zou blijven in mijn verzamelzakje.
Sea pottery
en ongelofelijk veel sea glass.
Binnenkort moet ik dat eens allemaal uit gaan zoeken.
Het was heerlijk om weer op het strand te zijn, lekker te jutten en schatten te vinden.
En als afsluiting zijn we vlakbij het strand, nog koffie gaan drinken op een terras dat uitzicht heeft op de zee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten