Daarna bekeken we een stuk van de begraafplaats en deden we er een virtuele cache.
Op het eiland was veel street art, zoals deze lantaarnpalen,
een doorzichtige vrouwfiguur in een bloemvormige schaal
een mozaïek met glasblazers erop
een glazen uil
die weer deel uitmaakt van een soort glazen tuin
en allemaal eenden, ook van glas.
Toen we uitgekeken waren namen we de waterbus naar San Michele
Hier vaart de waterbus weg nadat hij ons afgezet heeft.
De begraafplaats bestaat uit verschillende delen, van heel oud, tot heel nieuw en zelfs nog in aanbouw.
Wegens ruimtegebrek worden de mensen niet meer in de grond begraven (uitzonderingen worden er gemaakt voor hele rijke Venetianen), maar bijgezet in een soort van gravenmuren.
Er liggen ook een aantal bekende mensen, zoals de componist Igor Stravinski en de oprichter van het Russisch ballet Sergej Diaghilev, op zijn graf liggen allemaal balletschoentjes.
Het viel ons op dat veel mensen niet erg oud geworden zijn, we zagen erg veel vijftigers begraven liggen, maar Venetië lijkt ons nou ook niet echt een gezonde stad om in te wonen.
Nadat we hier een poos in de enorme stilte rondgewandeld hadden, zijn we weer met de waterbus
teruggegaan naar de drukte van de stad.
Hier vroegen we ons af of dit huisje er eerst stond en ze er toen allemaal huizen omheen gebouwd hebben, of dat er een pleintje was en ze daar het huisje neergezet hebben.
In ieder geval was het een heel vreemd gezicht.
Ponte Chiodo, één van de twee bruggen in Venetië zonder leuning.
Dit vond ik een erg leuk masker.
en ook deze bellen vond ik wel op een masker lijken.
1 opmerking:
Ik vind die lantaarnpalen erg leuk!
Een reactie posten