Sprookjesroute dag 3 Marburg 1

Na het ontbijt hebben we zo snel mogelijk alles in de koffers gedaan en zijn we weer naar Marburg gegaan.
We volgden bordjes naar het slot, maar er stond nergens dat je er ook kon parkeren, dus we hadden zoiets van we zien wel, we kunnen altijd nog teruggaan, maar dat was niet nodig, want er was een hele rij parkeerplaatsen.
Omdat het er nog niet druk was konden we tot vlakbij het slot rijden.
Toen we een klein stukje liepen hadden we al een prachtig uitzicht.

 De weg naar het slot toe had zulke vrolijke bloemen bovenop de muurtjes

 Uitzicht naar de andere kant. De St Marienkerk is beroemd om de scheefstaande toren.

 Het slot lag nog een stukje hoger, dus klommen we vrolijk verder.

 Binnenin het slot is nu een museum, door de ramen zagen we allemaal aardewerk vazen enz, dus dat hebben we overgeslagen en alleen op de binnenplaats rondgekeken.

Paul ging even foto's van het uitzicht maken, en van mij...

 Bij het slot stond nog een klein schaalmodel, dat vind ik altijd wel erg leuk om te bekijken.

 Wat ik ook erg leuk vond was dit waterfonteintje.

Sprookjesroute dag 2 Het meest waardeloze hotel sinds jaren

Bij het hotel aangekomen parkeerden we de auto op de parkeerplaats en keken we even naar de zonsondergang.

 Vervolgens gingen we op zoek naar de ingang/receptie.
Toen we die gevonden hadden zagen we een bordje op de deur dat de receptie op zondag gesloten was: weekend, hoogseizoen en dan gesloten?????
Aangezien we daar helemaal geen bericht van hadden gekregen gingen we maar eens op zoek naar een deur die wel open zou zijn of iemand die ons de sleutel van de kamer zou kunnen geven, maar helaas...
We hebben aan weet ik het hoeveel deuren gevoeld, die zo hier en daar rondom het gebouw waren, maar ze waren allemaal dicht.

Weer terug bij de deur bij het bordje receptie, keek ik nog eens goed naar de brievenbus, waar ‘reklamefolders’ uitstaken.

Ik las iets over een code voor de sleutel en besloot toen om die folders maar eens te pakken.

Daar vond ik toen een envelop met onze naam erop en daarin zat een kaartje met een code.

Toen ik die intoetste kwam er een sleutel uitvallen; nog nooit meegemaakt zo’n systeem, iedereen kan dus zomaar de enveloppen pakken, open maken en de sleutels op die manier te pakken krijgen.

 Enfin we hadden nu een sleutel van kamer nummer 2 en op de plattegrond zagen we dat die niet in het grote gebouw was, maar in een huis aan de overkant van de straat, ook al heel vreemd...

 We liepen er naar toe en toen we daar eenmaal de deur gevonden hadden en naar binnenliepen, kwamen we in een lange gang, waar kamer nummer 2 helemaal aan het einde was.

Terwijl we de gang doorliepen zag ik eerst een bordje wc en even verder een bordje bad, dus ik zei tegen Paul, we hebben toch wel een eigen badkamer?  waarop hij zei natuurlijk; zo van wat is dat nu voor vraag...

 Toen ik de deur van onze kamer opendeed, zag ik twee aparte bedden die haaks op elkaar stonden...

 een tafeltje met een stoeltje, een kledingkast en een klein laag kastje, maar géén badkamer….

Je houdt het toch niet voor mogelijk, in Duitsland, een 3* hotel en dan moet je een badkamer/toilet delen, als we dat zouden willen hadden we wel een hostel genomen.

 De receptie was niet open, dus we konden ook niet zeggen dat we een normale kamer in het hotel zelf wilden hebben….

Nou de grauwe vieze vlies achtige badjas kon dit allemaal niet goedmaken...

 Paul geeft als hij hotels/appartementen zoekt altijd dezelfde wensen op en toen hij dat hier ook deed kwam er niet uit dat je de badkamer/toilet zou moeten delen (inmiddels is het aangepast).
Het bleek wel op de bevestiging te staan, maar heel klein en dat had Paul niet gezien, wat ik me helemaal voor kan stellen, want zoiets hebben we met alle boekingen van de afgelopen jaren nog nooit meegemaakt.

De volgende dag was de receptie dan wel open en Paul ging uiteraard gelijk zijn beklag doen...
Het bleek een heel ingewikkeld verhaal te zijn over prijzen en provisie aan  Booking.com en dat dit er net tussen gevallen was blablabla, maar om het leed wat te verzachten kregen we het ontbijt gratis aangeboden, wat wel netjes was.

Het ontbijt was in het restaurant, waar enorm veel tafeltjes stonden, allemaal voor 6 personen.

Toen er 4 tafels in gebruik waren en er meer mensen kwamen mochten die niet aan lege tafeltjes gaan zitten, maar moesten ze bij andere mensen gaan zitten.

Zo kreeg ik dus een meneer naast me die stinkende worstjes at, vreselijk zo vlak naast me op mijn nuchtere maag.

Ook stonden de stoelen met de rugleuningen tegen elkaar aan, dus als iemand weer iets van het buffet wilde gaan halen, moest er eerst weer iemand opstaan om ze erdoor te laten.

Het regende klachten en opmerkingen, maar dat kon de ontbijt mevrouw niets schelen, we hadden maar te doen wat zij zei...

Wat een waardeloze bende dit hotel.

We zijn de afgelopen jaren in héél veel hotels in veel verschillende landen geweest, maar het is heel lang geleden (Slubicce in Polen) dat we in een hotel waren dat zo slecht was als dit hier.

Hier komen we echt nooit meer terug.

Sprookjesroute dag 2 Marburg

In MARBURG aangekomen viel het helemaal niet mee om een parkeerplaats te vinden.

Een aantal parkeergarages waren door werkzaamheden niet bereikbaar en dan waren er ook nog die gewoon gesloten of vol waren, maar uiteindelijk hebben we dan toch een plekje gevonden in de parkeergarage van een hotel vlakbij het oude centrum.

Toen we daar met de trap boven kwamen stonden we in een soort van overdekte passage waar een aantal restaurantjes waren.

Er zat ook een Chinees/Thais restaurantje en daar hebben we heel lekker gegeten.

 Na het eten liepen we aan de andere kant de passage uit, staken de straat over en kwamen toen bij een lift die ons zo naar boven, naar de Oberstadtlang bracht: ideaal, dat scheelde een heleboel trappen klimmen.

We hebben de oude stad alvast een beetje bekeken.

 Spiderrman hadden we hier nou niet direkt verwacht.

 Alle winkels waren natuurlijk gesloten, maar zo liepen er ook weinig mensen voor en kon ik bijvoorbeeld deze ingang mooi fotograferen.

 Ik zag nog een leuke deurknop voor mijn verzameling. Ik kan zowat wel een subgroep voor pretzeldeurknoppen maken.

We kwamen langs het huis waar Jacob Grimm woonde tijdens het eerste jaar van zijn rechtenstudie in Marburg.

Dit vakwerkhuis had ook nog eens allemaal mooie versieringen

zoals deze uil

en de Griekse god Hermes op de zijkant.

We wandelden over de Markt

aten een ijsje, zagen allemaal vakwerkhuizen en zochten een cache.

Daarna hebben we de auto weer opgehaald en zijn we naar een hotel 6 kilometer buiten Marburg gereden.

Sprookjesroute dag 2 Frankenberg

Nu gingen we op weg naar Marburg, maar onderweg kwamen we langs Frankenberg.

Paul had gelezen dat daar een heel apart stadhuis met maar liefst 10 torens stond en omdat het maar 2 kilometer vanaf de weg lag zijn we ook daar even gaan rondkijken.
Het stadhuis was inderdaad heel bijzonder om te zien.

 De deur stond open, dus keken we binnen en waren heel verbaasd daar een hele hoge, lege ruimte aan te treffen.

 We wandelden door het dorpje en toen we bij de kerk kwamen, liep daar een meneer foto's te maken en hij zei dat de kerk dicht was, maar dat we het kapelletje wat er aan vastzat wel konden bekijken; hij liep met ons mee en deed de deur open.

Het kapelletje was heel klein, ontzettend hoog en had een uit steen gemaakt relief wat ik eruit vond zien als een kleine buitenkant van een kerk.

 Buiten stonden vrolijke gele bloemen voor een oud hekje.
Waarom dat hekje daar nou is gemaakt weten we niet, want achter de muur gaat het een heel stuk naar beneden.

In dit kleine dorp zag ik ook nog een hobbywinkel, die, omdat het zondag was, natuurlijk dicht was, maar toch niet te geloven dat er in de meest kleine gehuchten hobbywinkels zijn...

We zagen ook nog een beschilderde auto

 en met de zeemeermin erop paste die prachtig in het thema van deze reis.

 Deze waterput/fontein vond ik ook mooi.

We reden weer terug richting de snelweg, maar stopten we bij restaurant Walkemühle, waar we op de heenreis voorbij gekomen waren.

Het zag er gezellig uit, veel mensen op het terras en het leek ons wel een leuke plaats om wat te gaan eten.

Eerst dachten we dat we het misschien nog te vroeg zou zijn (17.10), maar we zagen borden met eten voorbij komen.

Toen de serveerster bij ons kwam en we bestellen wilden, vertelde ze dat de keuken pauze had tot 18.00 uur en dat er pas vanaf dan weer bestellingen opgenomen zouden worden.

Dan zouden we nog ruim drie kwartier moeten wachten voordat we konden bestellen en als dan iedereen gelijk gaat bestellen heb je ook je eten nog niet gelijk.

Omdat we in de tijd dat we nu zouden moeten wachten ook naar Marburg zouden kunnen rijden, besloten we om dat te doen en daar wel wat te gaan eten.

Sprookjesroute dag 2 Freiberg

Het volgende plaatsje waar we naar toe gingen was Freiburg en daar wilden we het huis van Sneeuwwitje gaan kijken.
Sneeuwwitje zelf is één zondag per maand in haar huisje en dat zou vandaag zijn.
Er stond geen adres op onze sprookjesroutekaart, maar aangezien het dorpje maar heel klein was, waren we niet bang dat we het niet zouden kunnen vinden.
Toen het dorpje inreden en parkeerterrein zagen, zagen we even verderop Sneeuwwitje en haar zeven dwergen.

 Alleen waren deze wel van steen :-)

 Bij de parkeerplaatsen stond een info bord waar wel het adres op stond. Het bleek dat we al in de goede straat stonden, maar dat we alleen nog een stukje de berg op moesten lopen.
En inderdaad daar was het huis van SNEEUWWITJE

Ook dit was een echt huis, midden in een kleine woonwijk.

 Bij binnenkomst zagen we Sneeuwwitje gelijk al zitten, maar er stond een familie bij om foto's met haar en hun kinderen te maken en daarom zijn we, nadat we entree geld hadden betaald, eerst de keuken gaan bekijken.

Sneeuwwitje was niet alleen, ze had ook haar 7 dwergen bij zich, wat we wel erg leuk vonden.
Ze zaten allemaal gezellig aan tafel.

 Aan de andere kant van de kamer stonden 7 bedjes.

 Beneden was nog één kamertje waar ze wat snoepjes en kleurboeken verkochten en boven was nog een kamer met een grote tafel, waar een gekleurde lap met een handspiegel en een kam op lag, een sprookjesboek en een paar diamanten ernaast.

Na het sprookjeshuis in Alsfeld vonden we dit nogal tegenvallen. Als je toch een heel huis tot je beschikking hebt, is er toch veel meer van te maken, dan dit en anders hadden ze beter een klein huisje kunnen nemen, als kabouterhuisje.

Dat Sneeuwwitje en de dwergen er waren maakte het dan nog wel een beetje goed.

Op de weg terug naar de auto zagen we deze originele regenpijp.

 En het uitzicht op de bergen aan de overkant was ook heel mooi.