Sprookjesroute Hanau 2

Voor het volgende sprookje SNEEUWWITJE kwamen we weer terug naar de markt, waar het aan een van de zijkanten stond.

 Op de markt was er markt :-)
We liepen er overheen om bij het volgende sprookje te komen

 DE GOUDEN SLEUTEL

 Naast dit sprookje was een  Deichmann schoenenwinkel en daar ben ik nog even binnen gelopen om vlug nog een paar blauwe zomerschoenen 'op voorraad' te halen.

Ik kocht in het begin van het jaar een paar die heerlijk lopen en die heb ik nu nog een keer gekocht, want schoenen kopen, die lekker lopen en blauw zijn lukt me eigenlijk alleen bij deze winkelketen,

In het voetgangersgebied hingen allemaal van deze gele ballen in de bomen, we dachten dat het om een soort van kunstwerk ging, maar het blijkt een experiment te zijn om de duiven weg te houden.

Het werkt vast, want ik kan me niet herinneren dat we duiven gezien hebben.

Het volgende sprookje waar we langskwamen was DOORNROOSJE

 daarna zagen we TAFELTJE DEKJE

DE GELAARSDE KAT

 alhoewel ik dit wel een hele aparte kat vond.

 En toen kwamen we Am Freiheitsplatz, waar een Touristen Buro moest zijn.

We zochten en vroegen, maar konden het nergens vinden. Eerst werden we naar de linkerkant van het plein gestuurd, maar daar konden we niets vinden.
Wel zagen we daar het sprookje BROERTJE EN ZUSJE

 Iemand vertelde dat we in het Stadhuis moesten zijn en Paul is toen even heen en weer gelopen terwijl ik vlakbij het sprookje in de schaduw van een boom ging zitten wachten.
Het stadhuis was net dicht of niet open, maar hij kwam langs een winkel waar ze allerlei streekprodukten verkochten en daar hadden ze ook folders van de hele sprookjesroute door Duitsland heen, we hadden daar wel een pdf file van op de tablet, maar een kaart was in dit geval toch wat handiger: groter en je hoeft niet steeds de tablet aan te zetten.
Ik vroeg of ze ook een kaartje hadden met de sprookjesbeelden in de stad en dat hadden ze ook, zo konden we precies zien of we met de multi wel in de goede richting liepen.
Toen we het plein weer over staken kwamen we langs het standbeeld van de schilder Moritz Daniel Oppenheim.
Het blijkt maar de helft van een kunstwerk te zijn, want hij kijkt uit op een of andere abstrakte 'stellage' en ik als absolute cultuur barbaar had natuurlijk niet in de gaten dat die twee bij elkaar horen :-)

De groene schaduwen van de afdakjes bij het busstation vond ik erg apart, het leken wel bomen op het beton.

  Er was een fontein waar een paar kinderen heerlijk in liepen te spelen. Ik had wel mee willen doen :-) maar wij staken het plein over op weg naar het volgende sprookje

KLEINDUIMPJE

 Hij houdt een muntstuk vast en op de grond liggen er ook nog een paar.