Cyprus dag 10 - Lefkarna

Op een plekje met een prachtig uitzicht hebben  we op een bankje onze in de supermarkt gekochte lunch opgegeten.
We hadden broodjes en brie gekocht en om dat een beetje normaal op te kunnen eten ook maar een mes.
Verder hadden we aardbeien en oh die waren toch zo overheerlijk, heel anders dan die zure waterige dingen die bij ons te koop zijn.

Aan de overkant van het bankje waar wij zaten stond een artisjok, dat vond ik wel apart om te zien.

Na de picknick gingen we het dorpje Lefkarna bezoeken, dit dorpje is bekend om het kant- en zilverwerk.
Eva stuurde ons via de kortste weg naar een parkeerplaats beneden in het dorp, maar voordat we daar kwamen moesten we wel eerst door allemaal hele smalle kronkelende straatjes en wij maar duimen dat we geen tegenligger zouden tegenkomen.
De hoofdstraat is wel breed en daar zagen we ook de eerste winkeltjes.

Bij de kerk van het Heilige Kruis was een bruidspaar aan het foto's maken.
In de kerk ligt een splinter van het ware kruis waarop Christus gekruisigd is, maar dat hebben we 'helaas' gemist pffff

Heel veel kant overal en omdat er verder geen toeristen waren probeerde iedereen ons hun winkeltje in te praten :-)
Ik vind het wel knap gemaakt maar ben er verder niet echt een fan van en hoef het ook zeker niet te hebben, dus we hebben al die vriendelijke uitnodigingen even vriendelijk afgeslagen.

Af en toe leken al die kleine straatje wel een doolhof, gelukkig heb ik een enorm goed richtingsgevoel, want Paul zou de weg nooit terug kunnen vinden :-)

En toen kwamen we in dit smalle straatje waar we ook een cache gingen zoeken.

Aan de zijkant van het huis hing een houten kastje dat ik maar eens open deed, maar dat bleek de meterkast te zijn.

Op de binnenplaats hoorde iemand het kastje open en dicht gaan en toen kwam een mevrouw (Jacki) naar buiten en zei dat het wel een hele makkelijke was.

Paul zei dat we hem nog moesten gaan zoeken en toen ging ze weer weg om ons rustig te laten zoeken.

In de muur van het huis was een deurtje gemaakt en als je dat open deed en op het knopje voor het licht drukte werd er een glazen gezicht groen verlicht en daar lag de cache: heel erg origineel.

Nadat we het logboek getekend hadden ging Paul even zeggen dat we hem gevonden hadden en toen vroeg Jacki waar we vandaan kwamen en zo raakten we aan de praat.

We stonden op de binnenplaats en ze vertelde dat ze er al 30 jaar wonen en van het een kwam het ander en omdat we nogal enthousiast waren liet ze ons steeds meer van het huis zien: eerst de terrassen boven de binnenplaats waarvandaan ze een prachtig uitzicht hebben.

En wat later de keuken, woonkamer en slaapkamers.

Het was echt heel apart om het allemaal te zien, de inrichting was echt vintage en niet van dat nagemaakte.

Ik had er zo'n Ünder the Tuscan Sun" (film) gevoel bij

Jacki is heel kreatief,  ze schildert een soort fresco’s op gevonden hout en ook maakt ze tekeningen in een reis journal.

Haar man kwam er ook bij (en de kat) en we zijn er een hele tijd gebleven, het was echt een hele bijzondere ontmoeting.

Het uitzicht vanaf een van de dakterrassen.

Uiteindelijk moesten we toch weer verder en namen we afscheid.

We liepen nog een klein rondje door het dorp en kwamen toen zowaar nog een pennymachine tegen, waar Paul uiteraard eentje heeft gedraaid.

Bij de auto aangekomen kon Paul de tablet nergens vinden, ik had hem het laatst naast zijn rugtas zien liggen op het bankje bij de cache, dus liepen we weer terug en gelukkig lag hij er nog!

Nog even dag gezegd tegen Jacki die ons weer voorbij zag komen en toen zijn we via de hoofdstraat weer naar de auto gegaan en op weg naar Limassol.