Corsica dag 3 - Megalieten van Cauria

Het was jammer dat ik mijn fototoestel niet had meegenomen naar het ontbijt, want we hadden een tafeltje net boven het strand en dus een prachtig uitzicht over het water.
Bij deze kamer was het ontbijt inbegrepen, anders had het €12,50 pp moeten kosten. Het ontbijtbuffet was redelijk, maar om nou te zeggen tjongejonge, nee.
Het was zeker geen €12,50 waard, maar eigenlijk vind ik geen enkel ontbijt zoveel waard.
Na het ontbijt gingen we op pad en toen we langs een Carrefour kwamen zijn we daar eerst even gestopt om onze lunch te kopen, dat is wel een voordeel van Corsica, heel veel en ook hele grote supermarkten.

Vandaag gingen we de megalieten van Cauria bekijken.
Onderweg kwamen we langs een parkeerplaats waar ook een mooi uitzicht was op de bergen.
Onder de weg lag een begraafplaats, dat er door graven die op kleine huisjes lijken, net uitzag als een dorp.

De megalieten van Cauria  zijn helemaal niet goed aangegeven, maar gelukkig had Paul al de route op Google maps bekeken en wist zo enigszins waar we naar toe moesten.

Op de grote weg stond er zowaar een bordje bij de afslag en de eerst kilometer was de weg er naar toe ook nog heel mooi geasfalteerd en breed, maar al snel daarna werd het smal en zat het vol met plakken.

Op een gegeven moment hield de weg gewoon op en stonden er een aantal auto’s geparkeerd bij een soort driesprong van wandelpaden en daar hebben wij toen ook geparkeerd.

Maar welke kant moesten we toen op? Uiteraard namen we eerst het verkeerde pad, maar we hadden al snel in de gaten dat we niet goed waren, dus probeerden we het volgende pad.

Daar kwamen we na ongeveer 100 meter lopen mensen tegen die terug kwamen en die zeiden dat dit het goede pad was.

Er waren 3 plaatsen om te bezoeken, we hadden gedacht dat we om bij de andere twee plaatsen te komen met de auto zouden moeten, maar toen we bij de menhirs van Santari aankwamen, stond daar een prachtig bord met een wandelroute aangegeven.

De menhirs van Stantari schijnen bij zonsondergang roze te zijn, maar dat hebben we niet gezien.
Wel konden we de sporen van gezichten en wapens zien.

We volgden het aangegeven pad en kwamen toen bij Renaghju.
Hier is de oudste neolithische nederzetting van Corsica, met twee groepen menhirs waarvan de oudste uit 400 v.C. stammen.
Ook waren er resten van vuurplaatsen.

We liepen hier echt in de middle of nowhere en er waren bijna geen mensen te zien; twee keer zijn we iemand tegen gekomen en voor de rest hadden we het hele terrein voor ons zelf.

Dit vond ik een heel bijzonder stukje; een kring van bomen en dan van die hele grote rotsblokken er midden tussen.

De wandeling was in cirkel, dus we kwamen steeds over nieuwe stukken.

De derde bezienswaardigheid was Fontanaccia; de best bewaarde dolmen (hunnebed) van het eiland.
In 1840 is het ontdekt door Prosper Merimée, een inspecteur van Oudheden.

Het was een mooie wandeling en leuk om dit allemaal te bekijken.