Wij hielden het bij bagels en yoghurt, maar het systeem vonden we wel leuk.
Hierna pakten we alles weer in en vertrokken we naar Springdale, een dorpje voor Zion National
Park.
Daar hebben we de auto geparkeerd op een van de
parkeerterreinen en met een shuttle busje zijn we naar het park gegaan.
Er mogen geen auto’s in het park, dus iedereen moet met de
shuttlebus, maar dat is hier heel goed geregeld want ze rijden af en aan.
Het was er al best wel druk en we hebben een half uur moeten
wachten voordat we met de bus mee konden.
Toen wij met de bus meekonden zijn we helemaal meegereden naar het eind van de
canyon; een hele mooie rit van ongeveer 40 minuten.
In het park zijn verschillende trail, bij het eindpunt, Temple of Sinawava, hebben we een trail
langs de rivier gelopen.
Dit was een heel mooi aangelegd pad dat voor een heel groot gedeelte toegangkelijk was voor rolstoelen.
Het ging langs de rivier
Soms moesten de langere mensen wel om hun hoofd denken
Hier en daar zagen we ook mooie bloemen.
Het hele park ligt in een kloof, maar tijdens deze wandeling werd het wel steeds smaller.
Op het einde van het pad kon je via een stenen trap naar beneden en dan eventueel verder lopen, door het water en dan over een modderpad, maar dat geloofden we wel.
We hebben hier een poosje staan praten met een stel Amerikanen die in St George wonen. Ik vertelde dat we daar net geweest waren en daar boodschappen gedaan hadden in de "kleine buurtstuper".
Zij vertelde dat het voor hun inderdaad een kleine supermarkt was, maar ze waren ook in Nederland geweest en daar waren de supermarkten pas echt heel klein :-)
Na een poosje zijn we weer terug gewandeld.
Op een boom zag Paul deze hagedis(?) zitten, hij viel echt niet op door de schutkleuren.
Eekhoorns zag je overal.
Weer terug bij het begin van het trail zijn we weer in de shuttlebus gestapt,
1 opmerking:
Wat is het mooi daar!
Een reactie posten