Lockdown dag 92

In Belgie was het vorige week vaderdag, maar wij vieren het nog steeds altijd op de derde zondag in juni, dus vandaag.
Voor deze feestelijke dag maakte ik een feestelijke bananen pie voor bij de koffie en alhoewel ik zelf vond dat er nog wel het een en ander aan veranderd/verbeterd kan worden, smaakte hij heerlijk.

 Jasmine had een kaart meegegeven en die heb ik gegeven.

 Maar ze had ook een pakje opgestuurd, dat had ik uit de brievenbus gehaald en verstopt en Paul mocht zoeken :-)

 Nou hij kan beter speurtochten maken dan zoeken lol, maar met warm/koud en de hint blauw heeft, in de allerlaatste kamer waar hij zocht, het pakje gevonden.

 Er zat een chocoladetelegram in, zo leuk!
Het was maar goed dat ik tegen Jasmine gezegd had dat ik de post altijd in de zon leg, toen zei zij dat ik dat met dit pakje maar beter niet kon doen :-)

 Ook Julian had een aantal pakjes en zo was Paul weer fijn verwend door J&J.

 En toen wij nog een kop koffie gingen maken, ging nieuwsgierige Maui natuurlijk even inspecteren wat er nu toch allemaal weer op tafel stond.

Na de lunch gingen Paul en ik naar Overijse toe om te cachen.
We parkeerden de auto bij de Sint Martinuskerk op het Justus Lipsiusplein

 waar ook een standbeeld van de goede man stond.

Aan de andere kant van het plein ligt het oude stadhuis.

 Wij stapten op onze fietsen om aan het door Paul uitgestippelde rondje te gaan beginnen.
De eerste cache bracht ons bij de oude pastorij.

 Via een prieeltje

 met daarin een bron

 fietsten we richting de velden, om in het hoger gelegen gebied een kleine serie caches te gaan zoeken, zo kwamen we ook weer langs hele mooie vergezichten.

 Er zijn hier ontzettend veel voorzieningen voor de jeugd, zoals dit skatepark en stuk om te mountainbiken.

 In de verte zagen we de kerk liggen.

 Via een vrij steile weg kwamen we bij Ter Nood het dorp weer binnen.
Hier zagen we een bordje met gratis, en omdat we hier toch een cache gingen zoeken keken we ook even wat er gratis was: lp's en singeltjes.
Als het boeken geweest waren had ik zeker even gekeken, maar nu hebben we ons op de cache geconcentreerd.

 Als ik zo'n mooie oprijlaan zie ben ik altijd nieuwsgierig wat er achter ligt, maar je mocht er niet op omdat het prive terrein is.
Thuis heb ik even op Google gekeken en er ligt een landhuis achter, dat ik eigenlijk niet eens zo mooi vind.

 Op weg naar de watermolen werd Paul aangetikt door een auto die zonder te kijken en ook zonder richting aan te geven ineens rechtsaf sloeg.
Ik reed achter hem en keek naar hem omdat hij de weg aan gaf en zag het zo gebeuren, mijn hart sloeg tig keer over.
De auto reed natuurlijk gewoon verder, maar gelukkig was er niets aan de hand en kwamen we er met de schrik van af, maar ik heb nog een hele tijd lopen bibberen.
We keken een poosje naar de watermolen

 en zijn toen weer verder gefietst.
De volgende cache bracht ons in een heel raar smal doodlopend straatje.
Dacht ik dat onze straat al smal was, nou hier moet je echt je buren niet tegenkomen in de auto.

 In het laatste stukje van deze straat stonden allemaal vrolijke bloemen.

 Op het blog van Bertie had ik over bijna zwarte stokrozen gelezen en toen dacht ik nog bij mezelf dat ik die eigenlijk nog nooit gezien heb.
Nou vandaag stonden ze er dus speciaal voor mij :-)

 We gingen weer een heel stuk de hoogte in en regelmatig kwamen we ook langs kleine kapelletjes.

 We kwamen op het Domein Solheide

 en toen we om het huis heen reden kwamen we bij een corona test centrum, waar vandaag gelukkig niemand was. 
Zoiets verwacht je toch werkelijk niet tegen te komen.

 Via een heleboel mooie straten kwamen we uiteindelijk op de Dreef, waar we bij deze oude poort ook een cache zochten.
In de beschrijving stond dat je kasteel Isque kon zien als je een klein stukje het pad achter de poort op liep

 en dat hebben we toen ook even gedaan.
De brandnetels en onkruid stond vrij hoog, dat ik weinig kon zien, de foto heb ik gemaakt door het toestel boven mijn hoofd te houden.

 Aan de andere kant van het pad kijk je op de visvijver, waar het erg druk was met vissers.

 Wij gingen nog twee laatste caches zoeken.
Voor de eerste moesten we de grotstraat inrijden en na een paar honderd meter zagen we waarom die straat zo heet

De straat ging steeds steiler omhoog en ook al heb ik een elektrische fiets, het koste me ontzettend veel moeite om bovenaan te komen.
Dit gebied heet Bisdom en de cache bracht ons bij het hoogste punt van deze omgeving.
Het uitzicht was hier prachtig.

 De laatste cache bracht ons naar een holle weg, nou en of die hol was, en steil...
Fietsen was hier uitgesloten, maar ook met de fiets aan de hand was het een hele toer.
Voor de cache moesten we een heel stuk omhoog klimmen en dat hebben we niet gedaan, maar het was toch heel mooi om hier te zijn.

 Weer terug bij de auto hebben we de fietsen op het rek gezet en zijn we nog even lopend bij het Justus Lipsius huis gaan kijken.
Het bleek dat je door de tuin aan de achterkant weer op de parkeerplaats uitkwam, dus hoefde we niet weer om te lopen.
Het huis ziet er vanaf deze kant nog wel redelijk uit, aan de tuinkant is het echt vervallen.

Toen zijn we weer naar huis gereden en daar hebben we heel feestelijk kaasfondue gegeten.
Ook dit was weer een hele fijne dag.