Dag 4 - Chaves zonder stroom

Voor Chaves had ik aan de hand van (lab)caches een wandeling uitgestippeld.

Eerst liepen we een stuk langs Rio Râmega, die we vanuit onze kamer al gezien hadden.

Het was een warme dag, dus was het heerlijk om in de schaduw van alle grote bomen te kunnen wandelen.

Het lijkt alsof tegenwoordig steeds meer steden alternatieven voor slotjesbruggen proberen te bedenken.

Hier kunnen mensen hun slotjes in dit kunstwerk met harten hangen.

De stad is gesticht door de Romeinen.

Een overblijfsel daarvan is Ponte de Trajano, de Romeinse brug met16 bogen dievoltooid werd rond 100 n.C.

De brug zouden we later oversteken, eerst wandelden we via Jardim Público de Chaves naar de rotonde waarop het 0 km punt van de Estrada Nacional 2 aangegeven is.

Deze weg is 738,5 kilometer lang, begint in Chaves en eindigd in Faro en is daarmee de langste nationale weg van Portugal.

Bij de brandweerkazerne zagen we deze mural; een heel mooi eerbetoon aan een brandweercommandant.
"Voor chef Luís, een man die geboren werd
leefde en stierf als brandweerman, altijd
genereus, ondersteunend, altruïstisch en met
een sterk gemeenschapsgevoel.

Zijn onvergetelijke herinnering is een baken
van onze geschiedenis, onze waarden en onze principes"

We moesten een stukje terug wandelen om bij de brug te komen en over te steken naar de andere kant van de rivier.

Daar kwamen we langs het Museum voor Moderne Kunst

In het stadje hing een rare sfeer, bij de kleinere winkeltjes was het donker en stond het personeel wat op straat te praten, grotere winkels en restaurants waren helemaal gesloten.

Supermarkten waren dicht, negens was koffie/thee/limonade te kopen, echt heel vreemd en ook heel eng om nu mee te maken hoe afhankelijk we van stroom zijn.

 

Op het verste punt van de wandeling, bij Forte de São Francisco, waarin nu een hotel gemaakt is, hebben we een poos in het gras gezeten en druiven gegeten.

In maart, toen we  Batalha das Limas gingen kijken, moesten we ergens over een stenen afscheiding van ongeveer 50 cm hoog stappen, alleen zagen we niet dat eronder een of andere rare richel was, dus ik stapte erop, viel, maar kon de val opvangen met mijn handen.

Paul had me niet zien vallen, stapte dus ook op die richel en viel hard op zijn knie.

Daar heeft hij erg veel last van gehad, hij is er twee keer voor in het ziekenhuis geweest, vocht weggehaald, MRI, een of ander spul ingespoten gekregen wat een half jaar zou moeten helpen. 

Het ging allemaal best redelijk, maar nu had hij enorm veel last van zijn knie en die was weer behoorlijk opgezet...dus een poos zitten rusten en hopen dat het beter zal gaan, anders moeten we stoppen met deze reis en terug naar huis.

We zijn heel rustig terug naar beneden gewandeld en onderweg kwamen we langs de Câmara Municipal met daarvoor een standbeeld van D. Afonso, de eerste koning van Portugal.

Vlakbij is de 14de eeuwse donjon, het enige overblijfsel van het kasteel.

Vanaf het middeleeuwse plein heb je een mooi uitzicht op de stad en ons hotel.

Aan de andere kant zagen we een bosbrand, wat een stuk minder mooi was natuurlijk.

Weer terug in het hotel hebben we op de kamer gezeten.

We hadden op geen betere plek kunnen zijn tijdens deze stroomstoring, want de keuken van het restaurant in het hotel werkt op gas, dus konden we daar eten.

Zoals veel restaurants in Portugal ging het pas om half 8 open, wat voor ons heel laat is.

We kregen gelijk een mandje met broodjes en olijven, wat heel fijn was want ik viel bijna flauw van de honger.

Het menu was beperkt tot 3 gerechten, wat heel begrijpelijk was.

Bij het personeel was het ook niet helemaal duidelijk wat er nu wel of niet was, dus kozen wij voor een visgerecht en kregen vis, aardappeltjes en een soort spinazie die niet weg te kauwen was, maar dat was niet erg, want buiten dat was het eten warm en lekker en een heel stuk beter dan wat een heleboel mensen in het land vanavond zullen eten.

Weer terug op de kamer gingen we verder met ons avondprogramma.

Als we uit het raam keken was het aardedonker.

De netwerkbeheerder had gezegd dat het wel een week kon duren voordat er weer stroom zou komen, de president vond dat niet kunnen en zei dat er ´s avonds weer stroom zou zijn.

Gelukkig kreeg de president gelijk, want om 22.30 uur was er weer stroom!