De terugreis

Na het ontbijt dronken we nog één keer illegaal koffie op de kamer en daarna pakten we alles in.
Vandaag was de lift kapot, dus we droegen de koffers de trap af en checkten uit.
Aangezien de hotelshuttle het vierdubbele van een taxi moest kosten, liepen we naar de stoeprand waar we gelijk  een taxi hadden.
De rit naar het vliegveld ging heel vlot.
We waren de eerste om de koffers in te checken, toen we die kwijt waren hebben we het Marokkaanse geld ingewisseld, uitreispapieren ingevuld en door de handbagage controle gegaan.
Mannen en vrouwen moesten naar aparte  kanten en iedereen werd helemaal gefouilleerd.
Inmiddels hadden we al drie keer onze paspoorten moeten laten zien en toen moesten we nog door de echte paspoortcontrole.
Die werden uitvoerig bestudeerd en na een hele poos kregen we een mooi uitreisstempel.
Tenslotte werden we nogmaals aangehouden voor een controle of het uitreis stempel wel correct was geplaatst pfff
Nu konden we naar de vertrekruimte waar we ons voor het raam geïnstalleerd hebben.

 We keken naar de mensen die met Ryanair vlogen en die een soort hardloop wedstrijd hielden wie het eerste vooraan de gate stond, dat vond ik erg amusant om te zien.
We liepen nog een rondje, kochten Marokkaanse koekjes voor J&J en wat te eten.
En toen werd er ineens (een uur voor de normale tijd) omgeroepen dat we z.s.m moesten boarden, ik wist niet hoe snel ik mijn kan-me-niet-schelen-pilletjes naar binnen moest krijgen :-)
We zaten nog maar net toen er werd omgeroepen dat het boarden compleet was en dat we gelijk zouden vertrekken als het papierwerk klaar was...en ik maar duimen dat dat lang genoeg zou duren zodat de pilletjes wel zouden werken, maar helaas de papieren waren er sneller....
De captain vertelde ook nog even dat we boven Spanje turbulentie zouden krijgen, dus ik zat heel happy op mijn stoel NOT

 We vertrokken en inderdaad, in no time hadden we turbulentie, hiep hoi! Gelukkig deden de pilletjes inmiddels hun werk, dus ik vond het niet echt prettig, maar zat niet meer verstijfd van angst.
Er hing een kerstkrans in het vliegtuig, dat vond ik wel grappig. Ik ben vergeten te kijken of hij er na de turbulentie ook nog hing :-)

 Hier vlogen we boven de noordkust van Afrika, maar daar weet ik niets meer van.

 In onze Portugese kursus komt vlakbij Faro vaak ter sprake, hier vliegen we perto de Faro :-)

 De turbulentie duurde vrij lang, we waren al een eind boven Frankrijk toen het ophield.
In de buurt van Zaventem konden we Leuven prachtig zien liggen terwijl het vliegtuig aan het dalen was.
De landing ging heel soepel, het halen van de koffers en de bus naar de parking ook en daarna stonden we twintig minuten later weer in ons eigen huis.
We hebben er absoluut geen spijt van dat we naar Marrakech geweest zijn, we vonden het allebei een heerlijke stad.
De nieuwe stad was leuk om even te zien, maar de oude stad vonden we echt geweldig.
Weer een reis waar we met heel veel plezier op terug kunnen kijken.

Thuis maakte ik nog foto's van de souvenirs die ik meegebracht heb:
4 paar oorbellen

kleine trommeltjes voor op de zolder van  mijn Afrikaanse (miniatuur) huis

 Nog wat spulletje voor in dat huis.

 Twee sjaals, waarvan de kleuren niet echt goed overkomen op de foto én dan natuurlijk het Harry Potter boek.

En als het goed is komen we overmorgen thuis van een (werk) vakantie op São Miguel, dus daar volgt binnenkort ook weer het verslag van.

In een rijtuigie

We begonnen de dag met live muziek tijdens het ontbijt. Gelukkig hadden we hier gisteren al ontbijt gegeten, want als je de jammerende (want zingen kon je het niet noemen) gitaarspeler hoorde, zou je denken dat hij al ontbeten had en daar nu vreselijke krampen van had :-)
Onze voeten deden nog zeer van gisteren en daarom namen we een koetsje naar de oude stad toe.

 In een rijtuigie...en maar schommelen en maar kijken naar de kont van het paard :-)
Het was hartstikke leuk en ik had de hele dag wel kunnen rondrijden.

 We werden naar Jemaa El Fna gebracht en lopend door de souk gingen we naar de Ben Youssef Moskee.
Deze keer vonden we hem (als je er allebei naar toe wilt gaat het een stuk beter lol) Het is de enige moskee die toegankelijk is voor niet moslims, maar vandaag was het vrijdag en daarom werden er ook alleen maar moslims toegelaten.
We gingen weer terug door de souk en kwamen nu over een stukje waar olijven verkocht werden.

Als je die prachtige kleuren ziet zou je er zo trek in krijgen, alleen lusten we geen van twee olijven :-)

 Paul heeft bij een sjalenwinkel meer dan een half uur staan onderhandelen over een sjaal voor Jasmine en daarna waren we hard aan een kop thee toe. We zijn buiten op een terras gaan zitten en terwijl onze voeten konden rusten genoten wij van alles wat er op Jemaa El Fna te zien was.

 Hierna hebben we nog een laatste rondje souk gedaan

 en warempel kwamen we weer in een stukje waar we nog niet geweest waren.

 Het was nog te vroeg om te eten, maar we waren moe en daarom zijn we langzaam in de richting van het hotel gelopen.
Daar vlakbij is Paul nog een poos bezig geweest om de steeds roder wordende lucht op de foto te zetten, maar gelukkig stonden er bankjes en daar ben ik op gaan zitten.

 In het hotel werkte naast het internet nu ook het toilet niet meer, wat erg handig was NOT
Er kwam iemand om het te maken en daarna gingen we in het hotel eten omdat we geen zin hadden om er weer op uit te gaan.
We namen soep vooraf. Paul nam groentensoep en ik Harira, een traditionele Marokkaanse soep.
Paul had geen soeplepel gekregen, dus die begon alvast met een vork whahah tegen de tijd dat de lepel kwam was de soep lauw, gelukkig dat hij dat niet erg vind, mij hadden ze het niet moeten proberen.

 Als hoofdgerecht wilde ik iets hebben wat er niet was. Dan maar couscous met 7 groenten. Zit er vlees in? Nee er zit geen vlees in...nee inderdaad het zat er niet in, maar er lag wel een enorme klomp vlees bovenop.
Gelukkig bleek dat het enige vlees te zijn, dus dat heb ik er dan maar afgehaald.
Een nagerecht geloofden we wel.

Terug op de kamer werkte het internet weer en heeft Paul even met de 'vliegerclub' gechat en daarna hebben we geskyped met J&J
We maakten thee en Paul pakte de koffers in.

Marrakech bij avond

Het begon donker te worden en dan ziet de souk er toch weer net anders uit.

 We liepen door de souk naar Jemaa El Fna

 Daar waren alle eetkramen inmiddels helemaal klaar.
Op deze foto is goed te zien hoe groot de suikerklonten zijn die in een glas muntthee gaan.
Thee is ook niet echt een goed woord, het is meer suikersiroop met een sterke muntsmaak, maar het is wel heel lekker.

 Uiteraard kwamen alle verkopers van de kraampjes op ons af om te vertellen dat we toch ec ht bij jun moesten zijn voor het beste eten, maar wij hadden nog niet echt trek na die koekjes.

 We liepen een rondje over het plein waar nu de verhalenvertellers druk bezig waren. We zagen een travestiet buikdanseres en de mannen met apen waren er weer. De slangenschreeuwers waren weg, want slangen worden sloom van de zon en die was nu niet meer aanwezig. We zagen een man met een enorme grote gier die je op je schouder kon laten zetten voor een foto en een stel  'henna' vrouwen die vreselijk tegen elkaar stonden te schreeuwen (vast de vrouwen van de slangenschreeuwers lol) ; het was een gezellige drukte.

 We liepen verder langs de moskee en daarvandaan zijn we heel langzaam terug gelopen naar de Mc Donalds vlakbij het hotel.

 We vroegen ons af of de verlichting die boven de straat hing nou kerstverlichting was of niet. We hebben besloten dat het dat wel was :-)

We aten dus bij Mc Donalds. Recht voor ons neus hing een tv en daarop keken we naar een Marokaanse soap over het leven van haremvrouwen.
We konden er natuurlijk niets van verstaan, maar de decors waren heel mooi, de kostuums waren werkelijk schitterend en het was erg leuk om zelf te bedenken wat ze zouden zeggen.
We zijn zo ongeveer naar het hotel gekropen, want na al dat lopen (Paul schat het op 12 kilometer) waren onze voeten nu echt helemaal versleten...

Het ambacht centrum

 Toen we het Cyber Park uitkwamen stonden we tegenover het gebouw van Artisanat du Maroc, een ambacht centrum.

  We liepen door een prachtige poort tegen een nog mooiere fontein aan.

 Nadat we eerst links afgeslagen waren en aan die kant alle winkeltjes bekeken hadden, liepen we terug naar
het pleintje waar we een kopje muntthee dronken.

 We vroegen of er iets lekkers bij de thee was en toen kregen we allebei een schoteltje met Marokkaanse koekjes. Die waren heel lekker, HEEL erg zoet en ontzettend machtig, nadat we ze op hadden zaten we helemaal vol.

 Ik kocht een paar turquoise oorbellen en we bekeken de rest van de winkeltjes rondom het pleintje.

 We gingen verder, nog een stukje souk bekijken.

 Elke dag kwamen we weer in een stukje waar we nog niet geweest waren terecht.

 Nu kwamen we in een gedeelte waar allemaal kleding verkocht werd.

Winkelcentrum en Cyber Park

Paul had gelezen dat er een groot, modern winkelcentrum met een foodplaza moest zijn, het Almazar Shopping Centrum en ook al zijn we geen shoppers, we wilden het toch wel even bekijken en er dan ook gelijk lunchen.
We namen een taxi en de chauffeur zei dat hij er ons best naar toe wilde brengen, maar dat het drie keer niets was. We konden beter naar twee andere plaatsen gaan om leer en mooie Marokkaanse spullen te kopen.
We reden langs kilometers bouwterrein waarop allemaal nieuwbouw huizen moeten komen, ze zijn nog heel wat van plan.
Bij het winkelcentrum aangekomen zei de chauffeur dat we maar even moesten gaan kijken en dat hij 10 minuten op ons zou blijven wachten, want dat was meer dan voldoende om dit shoppingcentrum te zien zei hij :-)
Hij wilde ook nog geen geld hebben, want wij zouden toch zo terug zijn en dan kon hij ons weer naar de binnenstad brengen.

 De goede man had helemaal gelijk, het was niet echt wat, veel winkels stonden (nog of alweer) leeg en het deed allemaal erg Europees aan.

 Maar we zagen hier wel de kerstman! :-)

 We gingen dus weer terug en de chauffeur vond dat we eerst naar een bepaalde winkel in de nieuwe stad moesten i.p.v. Jemaa El Fna waar we naar toe wilden, dus bracht hij ons daar naar toe.
Het was weer zo'n winkel waar we er al taig van gezien hadden, maar hier stonk het zo vreselijk naar mottenballen dat zelfs Paul het goed rook! We stonden dus zo weer buiten.
Aangezien we vlakbij het hotel waren, hebben we de chauffeur betaald en zijn we naar de Avenue Mohammed V gelopen om nog eens naar Starbucks te zoeken.
Nou die is er mooi (nog) niet, want het hele blok waar bij zou moeten zitten is nog in aanbouw. Toen zijn we maar naar de Mc gelopen waar we frietjes gegeten hebben als lunch, lekker in het zonnetje op het terras.

 We besloten om naar de oude stad te lopen. Toen we net door de muur waren zagen we rechts het Cyber Park; daar waren we nog niet in geweest dus dat deden we nu.

 We kwamen in een gedeelte waar ze bezig waren met het oogsten van olijven

 Deze foto mocht ik maken, dus geen geschreeuw :-) Met gebarentaal vroeg ik hoe ze de olijven uit de boom haalden en toen wees hij dat we een stukje verderop moesten gaan kijken

 Dat deden we en daar zagen we mannen op de grond, op trappen en ook in de boom (als je goed kijkt zie je dat er op deze foto ook iemand bovenin de boom zit) en met lange stokken sloegen ze de olijven uit de boom. Op de grond lagen doeken waar de olijven op vielen en dan werden ze in kratten gedaan.
Erg leuk om te zien.

We keken nog verder rond in de mooi onderhouden tuin.

 De fonteinen waren helaas leeg, maar het is natuurlijk winter hahaha.

Menara Tuinen

We begonnen de dag met een ontbijt. Hier is een buffet, met veel keus en het zou eigenlijk best goed kunnen zijn als het niet zo'n enorme ongeorganiseerde boel was.
Steeds waren er glazen, bordjes, kommetjes, bestek enz op en dan moest je weer heel lang wachten tot iemand het eens een keer ging halen, terwijl er best veel personeel rondliep.
Ze liepen als kippen zonder kop rond te rennen en ze waren te onvriendelijk dat ze uit hun ogen keken.
Het ontbijt duurde dus erg lang en daarna hebben we koffie gedronken op de kamer, ik ben nu eenmaal erg gehecht aan mijn (eigen) kop koffie voordat ik de dag begin.
Het internet werkte weer niet en Paul ging met de laptop op stap om te kijken of er ergens anders wel verbinding mogelijk was, maar het werkte nergens.
De technische man was er mee bezig... tig tijd later belde hij naar de kamer of Paul wilde controleren of het werkte, want het zou het nu moeten doen...NOT
We hebben er verder niet meer op gewacht en zijn op pad gegaan.
Door een mooie nieuwe wijk met grote huizen en 5* hotels zijn we naar de Menara Tuinen gelopen.
Onderweg zagen we dromedarissen.

 Het was een behoorlijke wandeling van al gauw 3 kilometer. Deze hele lange weg hebben we helemaal afgelopen.

 Eigenlijk zijn de Tuinen geen echte tuinen, maar een reusachtige olijven boomgaard.
Bij het begin lagen ook dromedarissen, waar je op kon gaan zitten en een foto laten maken.

 Eerst hebben we om het bassin heengelopen (nog een kilometer erbij :-) )

Ingezoomd op het paviljoen vanaf de andere kant van het basin met op de achtergrond het Atlasgebergte.

 Er sprongen steeds vissen omhoog, wat natuurlijk niet op de foto te krijgen was, maar wel een heel leuk gezicht was.

We kochten kaartjes om het Menara paviljoen te bekijken.

Uitzicht over het bassin vanaf de begane grond

 Vanaf het balkon konden we de kaarsrechte weg zien die helemaal tot aan de moskee loopt.

 En we konden goed zien hoe uitgestrekt de olijfboomgaarden wel zijn, dit is maar een gedeelte ervan.

 Deze weg hebben we ook nog helemaal afgelopen om daarna over een ander pad de boomgaard in te gaan om een cache te zoeken.
Dwars door de boomgaard was een heel stuk korter geweest, maar aangezien er slangen en schorpioenen voor kunnen komen, zijn we toch maar niet door het hoge gras gaan wandelen. We zijn ook via dezelfde weg terug gelopen en zo hadden we er weer 2 kilometer bij en begonnen we onze voeten wel te voelen.