Menara Tuinen

We begonnen de dag met een ontbijt. Hier is een buffet, met veel keus en het zou eigenlijk best goed kunnen zijn als het niet zo'n enorme ongeorganiseerde boel was.
Steeds waren er glazen, bordjes, kommetjes, bestek enz op en dan moest je weer heel lang wachten tot iemand het eens een keer ging halen, terwijl er best veel personeel rondliep.
Ze liepen als kippen zonder kop rond te rennen en ze waren te onvriendelijk dat ze uit hun ogen keken.
Het ontbijt duurde dus erg lang en daarna hebben we koffie gedronken op de kamer, ik ben nu eenmaal erg gehecht aan mijn (eigen) kop koffie voordat ik de dag begin.
Het internet werkte weer niet en Paul ging met de laptop op stap om te kijken of er ergens anders wel verbinding mogelijk was, maar het werkte nergens.
De technische man was er mee bezig... tig tijd later belde hij naar de kamer of Paul wilde controleren of het werkte, want het zou het nu moeten doen...NOT
We hebben er verder niet meer op gewacht en zijn op pad gegaan.
Door een mooie nieuwe wijk met grote huizen en 5* hotels zijn we naar de Menara Tuinen gelopen.
Onderweg zagen we dromedarissen.

 Het was een behoorlijke wandeling van al gauw 3 kilometer. Deze hele lange weg hebben we helemaal afgelopen.

 Eigenlijk zijn de Tuinen geen echte tuinen, maar een reusachtige olijven boomgaard.
Bij het begin lagen ook dromedarissen, waar je op kon gaan zitten en een foto laten maken.

 Eerst hebben we om het bassin heengelopen (nog een kilometer erbij :-) )

Ingezoomd op het paviljoen vanaf de andere kant van het basin met op de achtergrond het Atlasgebergte.

 Er sprongen steeds vissen omhoog, wat natuurlijk niet op de foto te krijgen was, maar wel een heel leuk gezicht was.

We kochten kaartjes om het Menara paviljoen te bekijken.

Uitzicht over het bassin vanaf de begane grond

 Vanaf het balkon konden we de kaarsrechte weg zien die helemaal tot aan de moskee loopt.

 En we konden goed zien hoe uitgestrekt de olijfboomgaarden wel zijn, dit is maar een gedeelte ervan.

 Deze weg hebben we ook nog helemaal afgelopen om daarna over een ander pad de boomgaard in te gaan om een cache te zoeken.
Dwars door de boomgaard was een heel stuk korter geweest, maar aangezien er slangen en schorpioenen voor kunnen komen, zijn we toch maar niet door het hoge gras gaan wandelen. We zijn ook via dezelfde weg terug gelopen en zo hadden we er weer 2 kilometer bij en begonnen we onze voeten wel te voelen.