Ons krot

Na het ontbijt namen we de snelweg naar Capelas, waar we natuurlijk als eerste naar ons krot (zoals we het huisje van oma nu noemen) gingen kijken.
Het is echt een beetje een onwezenlijk gevoel dat we een heel klein stukje van dit prachtige eiland ons eigendom mogen noemen.

 Het stond er nog steeds :-)

 De voortuin zag er nog wel redelijk netjes uit

 maar de achterkant...wat een dump.
Waarschijnlijk wordt er gedacht van het staat leeg en er gebeurt toch niets mee, laten we daar ons vuil maar gaan storten.

 De hoek rechtsachter was al niet veel beter.

 Links achter staat een soort bloembak., waar dan weer (tot onze verbazing) geen rotzooi in lag.
Tegen de tijd dat er gebouwd gaat worden, komt er een container en wordt de hele boel afgebroken/afgegraven, dus wij hebben er geen pijn in ons buik van.

 We hadden een grote rolmaat meegenomen om het terrein echt op te meten. Het bleek een meter breder te zijn dan we in ons hoofd hadden! Niet verkeerd, maar nu moet het ontwerp van het huis wel wat aangepast gaan worden (iets wat Paul gelijk 's avonds gedaan heeft lol)

 Terwijl we bezig waren met opmeten, kwam de buurman uit het huisje met de blauwe luiken even kijken wat er naast hem gebeurde. Hij knikte toen hij ons zag en ging weer naar binnen.
Wij hadden een soort voorstelbrief gemaakt met daarin ook wat onze bouwplannen zijn en die hebben we in het Portugees laten vertalen, dus die gingen we eerst maar brengen.
Toen we op de deur klopten deed zijn vrouw open en gaven we haar de brief samen met een doos Belgische bonbons. Ze begon de brief gelijk te lezen en ze leek het erg te waarderen, maar behalve obrigada (wat dank je wel betekend) verstonden we natuurlijk niet wat ze zei.
We hadden er ook in laten zetten dat we geen Portugees spreken, maar dat we wel begonnen zijn om het te leren. Toch harder leren de komende tijd, zodat we een volgende keer misschien wel wat met haar kunnen praten.

De buren daarnaast (huisje rechts op de foto) hebben inmiddels hun huis te koop gezet (ze willen vast niet naast ons wonen hahaha).
Ook dat is een krot maar zonder tuin, want alles is beton en het moet  € 60.000,=  kosten. Toen we dat zagen waren we nog maar eens heel blij dat we vorig jaar gewoon DOEN gezegd hebben toen men zei dat het huisje van oma een opportunity was.