Koala's

Vanmorgen gingen we een bezoekje brengen aan het Koala Care and Research Centre in Lismore en op weg daar naar toe maakte ik vanuit de auto een foto van een koala bordje.

 Toen we op het parkeerterrein uit de auto stapten zagen we een kookkaburra. We worden elke morgen door zo'n beest wakker 'gelachen' maar hebben hem nog nooit gezien, dit was dus de eerste.

 We waren een half uur te vroeg voor de rondleiding en de vrijwilligster zei dat we alvast wel rond konden kijken op het terrein.

 Het eerste dat daar opviel was deze boom met rare rode uitsteeksels, geen idee wat het zijn, misschien ook parasietplantjes.

 Aan de achterkant van de hokken konden we een aantal koala's zien zitten.

 Omdat het terrein niet echt groot was waren we snel uitgekeken. Terwijl de Happy Family terug ging naar de auto om daar even te zitten, liep ik door naar de vijver om wat foto's te maken.

 En toen ik daar zo rondliep tussen de hele hoge bomen, riep een meneer van het Koala Centre me dat er een koala in de boom zat.
Ik keek en keek, de meneer gebaarde naar welke boom ik moest gaan  en terwijl ik er zowat vlak onder stond zag ik de koala nog steeds niet.
De meneer kwam naar me toe lopen, wees me de juiste boom en de juiste tak aan en ja hoor, toen zag ik hem eindelijk!

Ik ging de rest van de Happy Family uit de auto halen en met elkaar hebben we naar het slapende beestje staan kijken.

 Er kwamen nog meer mensen aangelopen, die naast ons kwamen staan en gelukkig ook de koala niet zagen voordat wij de juiste tak aanwezen :-)
Die beestjes zijn echt ontzettend lastig te zien, ze hebben een beetje de kleur van de takken en als er dan ook nog bladeren voor zitten, zie je ze nauwelijks.

 Toen werd het tijd voor de rondleiding door het Centre. We hebben heel wat interessante dingen geleerd over koala's: dat het eigenlijk maar stresskippen zijn, dat ze zich totaal niet kunnen aanpassen aan veranderende omstandigheden, dat honden grote vijanden zijn enz.
Stress enzo slaat op hun ogen, waardoor ze weinig tot niets kunnen zien, wat dan weer tot aan- of doordgereden koala's leidt...
Voordat we naar Australë gingen hadden we gedacht dat je bij wijze van spreken een koala in elke boom zou zien zitten, maar niets is minder waar, als het zo doorgaat worden ze straks met uitsterven bedreigd.
Gelukkig zijn er Koala opvang- en ziekenhuizen.
Omdat ze zo stressgevoelig zijn, waren er maar twee koala's waar we dichtbij mochten komen: Edward, die verzorgd wordt voor zijn ogen en Sweetie die blijvend blind is en in het wild geen enkele kans meer heeft op overleven en hier nu permanent woont.

 Het was een heel leerzaam bezoekje.

 Hierna zijn we nog even gaan kijken of de koala in het wild er nog was en we hadden nu helemaal geluk, want hij was wakker geworden en aan het eten.

Hij klom de boom door, over hele smalle takjes om natuurlijk de blaadjes van het uiterste puntje te plukken en daar hebben we een hele poos naar staan kijken.