Weer een kilometer of 6 verder was de volgende stop bij de Maanaca Iznagaplantage.
Om er te komen moesten we een keienstraatje door.
Aan beide kanten zaten mensen allerlei geborduurde dingen te verkopen
En tussen al dat handwerk door was één fruitstalletje.
in de voortuin stonden twee grote potten waarin vroeger het suikkerrietsap werd gekookt.
In het plantagehuis hingen allemaal schilderijen
en aan de hand daarvan kon je zien hoe vroeger het leven op deze plantage was.
Omstreeks 1840 leefden er ongeveer 350 slaven op deze plantage.
Beneden, in de achtertuin, staat de oude suikkerrietpers, Uly demonstreerde hoe er vroeger mee werd gewerkt.
In het huis is nu een restaurant gevestigd
Op de veranda werd muziek gemaakt. Er stonden ook een paar schommelstoelen, iets dat je heel veel ziet voor de huizen.
Ik heb er een poosje ingezeten om naar de muziek te luisteren.
Uitzicht vanaf de veranda
Deze klok heeft vroeger in de torengehangen en werd geluid aan het begin en het eind van de werkdagen.
De toren staat er nog steeds, hij is 45 meter hoog en heeft 7 verdiepingen.
Vanaf deze toren hield men toezicht op de slaven.
Er hangt geen was te drogen op het pad er naar toe, dat zijn allemaal geborduurde tafellakens.
Toen we terug liepen kwam er ineens een karretje aanrijden over de spoorweg die vroeger gebruikt werd om de suiker snel te kunnen vervoeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten