Villa Santo Domingo

In de reisbeschrijving stond dat we in Bayamo zouden overnachten, maar Uly had een ander plan.

Na de lunch reden we in een keer naar het begin van de bergen in de Sierra Maestra, waar we om 14.50 uur aankwamen op een parkeerplaats.

De bus kon over de weg naar het hotel in Granma ,dus die bleef daar staan en wij zouden met jeeps naar het hotel worden gebracht, wat eeb tocht van  drie kwartier zou zijn.

Terwijl we in de bus op de jeeps zaten te wachten barstte  er toch een tropische regenbui los, niet normaal meer en het onweerde er ook nog vreselijk bij

Toen het na een half uurtje weer droog werd waren de 'jeeps' gearriveerd.

I.p.v. 3 jeeps waren het 2 taxibusjes; in het ene busje moesten we met z’n tienen  en in het andere gingen de koffers, de chauffeur en Uly.

Het was een heel gedoe voordat iedereen in dat busje zat, niet echt geweldig, maar gelukkig was de weg veel beter dan gedacht en reed de chauffeur heel voorzichtig.

En zo werden we de bergen in gebracht naar een hotel dat bestaat uit allemaal houten huisjes in een tropisch regenwoud.

Deze foto's heb ik de volgende dag gemaakt, omdat we de batterij natuurlijk nog niet op hadden kunnen laden.

De man bij de receptie had het niet echt druk en als er niets te doen was lag hij lekker op de bank.

 In een huisje waren 4 kamers, die van ons was rechts onderaan,

 Nog wat andere huisjes.

 In Cuba is het de gewoonte dat je een fooi achter laat voor de kamermeisjes.
Dat is in wel meer landen zo, maar we hebben nog nooit meegemaakt dat kamermeisjes briefjes schrijven om je welkom te heten en/of je een prettig verblijf te wensen en hopen dat alles in orde is.
Tijdens onze reis hebben we in bijna alle hotels briefjes gekregen, maar de meisjes hier hadden wel iets heel bijzonders gemaakt

 En zo ziet onze kamer er dus uit als ik niet gelijk foto's maak :-)

 We hadden hier zelf een bad, dat was natuurlijk helemaal fijn voor het koelen van mijn voet.

 Het uitzicht vanaf de kamer als de deur naar het balkon open stond.

 vanaf het balkon naar beneden

 en uitzicht op de bergen.

 We hebben thee gemaakt en een poosje op het balkon gezeten tot het om 19.00 uur tijd was voor het diner.
Dat was in een open gebouwtje waar een dak boven zat en uitkeek op een riviertje.

We kregen harde schijfjes brood, boontjes met wortelen, rijst met bonen en Paul en ik hadden over gare spaghetti en daar was alleen een beetje tomatenketchup opgespoten en wat kaas overheen gestrooid; het smaakte niet echt lekker.

Wat het toetjes was, konden we niet ontdekken, het leek op stukjes peer, maar het smaakte verschrikkelijk vies.

Na het eten heeft Uly nog geprobeerd om de wandeling van morgen te regelen, maar dat viel nog niet mee met een aantal personen die er maar doorheen bleven kletsen of niet konden besluiten wat ze zouden doen…

Uly vind ons een stuk lastiger dan een groep van 30 mensen. :-)

Enfin, toen de wandeling, het ontbijt en de lunch allemaal geregeld waren mochten we weg en zijn Paul en ik gelijk naar de kamer gegaan.,

Op het balkon hebben we even naar een soort van grote vuurvliegjes zitten kijken en daarna ben ik op bed gaan zitten met de laptop om gisteren en vandaag bij te werken wat dagboek en foto’s betreft.

Paul heeft in het boek van Cuba liggen lezen, ik heb mijn voet gekoeld,en toen zijn we naar bed gegaan.