Naar Dublin

De jetlag van Cuba was nog niet eens over en mijn voet helemaal niet, maar we hadden Dublin al geboekt om daar samen met Julian en Jasmine naar toe te gaan en we vonden het erg sneu voor hen om het af te zeggen.
Het oorspronkelijke plan was dat we na een week J&J op het vliegtuig naar huis zouden zetten en dat wij samen nog een rondreis door Ierland zouden maken, maar dat hebben we maar geschrapt en onze tickets omgeboekt, zodat we tegelijk met J&J naar huis zouden gaan.
Maar vandaag vertrokken we om 6.00 uur vanaf huis, reden naar de parkeerplaats in Zaventem en gingen toen met de bus naar de luchthaven.

Daar aangekomen moesten we een eind naar de parkeergarage lopen, waarna we via de cirkel omhoog moesten lopen.

Voor de vertrekhal staat nu een grote tent en daarvoor stond een rij mensen, waar we aansloten.

Er werd gevraagd of we al boardingpassen hadden en omdat we die al hadden mochten we gelijk doorlopen door de linker gang.

In de hal aangekomen bleek dat de balies van Aer Lingus pas over een half uur open gingen, maar gelukkig waren er een aantal stoelen vrij waarop we konden zitten.

Toen de balies open gingen zijn we in de rij gaan staan en hebben we de bagage ingechecked.

Daarna moesten we door de handbagagecontrole, waar we allemaal zo doorheen konden.

Toen we daar doorheen waren zagen we net het vliegtuig van de Rode Duivels vertrekken.

 Uiteraard :-)

 Er was een storing op de borden die de gates aangaven, dus we hebben bij een willekeurige gate zitten wachten tot het tijd was om te boarden en onze gate omgeroepen werd.
We moesten zigzaggend naar beneden lopen om bij de lager gelegen slurf naar het vliegtuig te komen.

Het vliegtuig was lang niet vol en daarom had de grondstewardess Julian en Jasmine, die plaatsen achter in het vliegtuig hadden, al naar voren verplaatst, dus die zaten nu op de rij voor ons.

Paul en ik hadden niemand tussen ons in, maar toen we in de lucht waren is Paul op een andere rij met 3 vrije stoelen gaan zitten en zo kon ik fijn met mijn been languit zitten.

We vertrokken met regen, maar toen we bij Dublin aankwamen scheen daar zowaar de zon en hadden we mooi uitzicht op de omgeving.

 Veilig op de grond op de luchthaven van Baile Átha Cliath, wat Dublin betekend.
Van de Ierse taal is trouwens echt geen chocola te maken.

De paspoortcontrole ging hier ontzettend snel, op de koffers moesten we wat langer wachten, maar toen we die eenmaal hadden konden we op zoek naar de taxistandplaats. 

Omdat wij 3 grote koffers bij ons hebben, moesten we een taxibusje hebben en toen dat kwam werden we daarmee netjes naar het kantoor van de appartementverhuur gebracht.