Het heeft me altijd al fantastisch geleken om eens met een radarboot mee te varen, dus toen we wisten dat we naar New Orleans zouden gaan hebben we dan ook gelijk tickets geboekt voor Steamboat Natchez.
En nu was het dan zover, alhoewel we bijna achteraan in de hele lange rij stonden, hadden we toch stoelen aan de voorkant van het bovenste dek.
Het is een lunch cruise, dus heel veel mensen zaten binnen, wij hadden de lunch optie niet genomen, want geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om deze tocht binnen te gaan zitten.
Toen we goed en wel zaten klonk de fluit en vertrokken we.
We zagen Crescent Park vanaf de boot,
hadden het gevoel dat we bekeken werden :-)
en zagen hier en daar nog meer kleinere radarboten liggen.
De tocht ging door de haven, niet bepaald het mooiste gebied, maar dat mocht de pret niet drukken.
Het ging om de boot en dat was fantastisch.
Toen we terug gingen zijn we de boot eens gaan bekijken.
Op het benedendek zie je alles vanuit een heel ander perspektief en sta je bijna gelijk met het water.
Je mocht ook in de machinekamer kijken.
De twee grote boilers heten Thelma en Louise, erg grappig en vlak voordat we weggingen hadden we de film nog eens gezien.
De reddingsvesten hingen onder het dek erboven
We moesten door de eetzaal om bij het rad te komen en uiteraard was ook hier live jazz muziek.
Het heeft toch echt wat zo'n rad.
Nadat we rondgelopen hadden zijn we nog even op het voordek gaan zitten net op het moment dat we voorbij The French Quarter kwamen.
We hadden gedacht dat de boot nu naar de aanlegplaats zou gaan, maar we gingen nog een stukje verder en pas vlak voor de bruggen draaide hij om.
Nu gingen we dan wel naar de aanlegplaats toe en was de tocht echt afgelopen.
Het was een ontzetten leuke ervaring om zelf met zo'n boot mee te kunnen varen, ik heb er ontzettend van genoten.
Weer aan de wal keken we even in het kleine shoppingscentrum schuin tegenover de aanlegplaats.
Dat bleek een beetje vergane glorie te zijn, maar er stond wel een penny automaat en daar draaide Paul zijn eerste pennu van deze reis.
We hadden geen zin om tot etenstijd nog door the French Quarter te sjouwen, dat zou nog een paar uur zijn, maar we zijn er wel doorheen gelopen op weg naar de streetcar
In Bourbon Street was het nu echt druk en hoorden je van alle kanten muziek, het ene nog harder dan het andere.
Deze mevrouw in haar St Patricksday costuum kon echt niet zingen, maar ze was zo enthousiast bezig en zo vol overgave dat het wel leuk was om naar haar te kijken.
Met de streetcar hobbelden we weer naar de auto en reden toen gelijk door naar Rouses om avondeten op te halen.
Ik nam Gumbo; erg lekker maar ook vreselijk zout
en daarna aten we aardappelsalade met sla, lekker iets koels, want het was de hele dag best warm.
1 opmerking:
Leuk dat je de boot ook helemaal kon bekijken.
Een reactie posten