Lockdown dag 466

 Regen, regen, regen; de hele dag door.

Maar ik heb dit zoveel liever dan een hittegolf, dus mij hoor je niet klagen.

Lockdown dag 465

 Dit is het derde jaar dat we het gras in de achtertuin niet maaien.

Het scheelt voor Julian's hooikoorts maar is ook goed voor de bijen en zelf vind ik het er een stuk vrolijker uitzien dan zo'n akelig netjes gemaaid grasveld.

Vorig- en dit jaar hebben we bloemenmengsel gezaaid, maar dat is niet opgekomen.

Ik heb al veel gelezen dat die mengsels niets doen, dus volgend jaar doen we dat niet meer.

In mei was het hier maaimeiniet maand, om mensen te stimuleren hun gras niet te maaien, juist voor de bijen, die het steeds moeilijker krijgen.

Toen was er een deskundige die vertelde dat als je dat elk jaar doet, er vanzelf steeds meer verschillende bloemen komen en daar heeft hij gelijk in.

Het eerste jaar hadden we alleen paarden-, boterbloemen en rode en witte klaver, maar nu ontdekken we steeds nieuwe bloemen.

Zoals kleine klaver, die inderdaad heel erg klein is in vergelijking met de witte en rode klaver.

viltige basterdwederik

gewone hoornbloem

gewone brunel

en wat ik de mooiste vind: rolklaver.

Geweldig hoeveel moois er nu spontaan groeit.

Lockdown dag 464

 Vandaag hebben we Paul in de bloemetjes gezet :-)

Hij heeft nu de tijd om op zijn gemak allemaal dingen voor het huis uit te zoeken en te regelen.

Lockdown dag 463

 Het zou vandaag onweren en omdat we het in de verte hoorden rommelen zijn we thuis gebleven, waar we uiteraard de hele dag geen onweer gezien hebben.

Ik heb een aantal films gekeken en geen foto's gemaakt.

In mijn mailbox vond ik dit plaatje, dat een van onze Belgische kennissen stuurde

Het is natuurlijk grappig bedoeld, maar eigenlijk is het diep triest.

Ik wist dat er veel ministers zijn (9 voor volksgezondheid), maar 55...en nog draait het vierkant.
 

Lockdown dag 462

 Volgens de weerberichten en buienradar zou er in onze omgeving vandaag geen onweer komen, dus gingen wij een nog paar caches zoeken in Meldert.

In onze straat stopten we even om een foto te maken van nog een veld met allemaal klaprozen.

In Meldert gingen we de caches doen waar we de vorige keer niet aan toegekomen waren, maar we begonnen met een hengelcache bij de begraafplaats, want vorige keer lag de hengel nog thuis. 

Voor de begraafplaats was een picknicktafel waar we een broodje gegeten hebben en ons ingesmeerd met zonnebrandcreme, want de zon was ineens flink doorgekomen.

In de hengelcache zat een code waarmee een andere cache konden vinden en die besloten we dan eerst maar even te gaan proberen.

Onderweg er naar toe kwamen we langs deze helemaal begroeide aanhangwagen.

Ik vraag me dan af wat het verhaal hier achter is, heeft iemand dat bewust gedaan of werd er niet meer naar omgekeken en heeft de natuur het overgenomen.

De plaats van de cache bleek bij de boomkapel te zijn waar we de vorige keer een poos gezeten hebben, zo kom je er nooit, zo twee keer in een paar weken.

We wandelden terug naar het centrum

en kwamen toen bij de oude ingang naar het kasteel en het Meldertbos.

Hier was het heerlijk koel.

De kasteelvijver was helemaal bedekt met kroos.

Het pad waarover we liepen was heel smal door alles wat ernaast groeide.

We konden steeds maar een klein stukje zien dus we hadden geen idee hoe het pad precies liep.

Tot onze verbazing zagen we een paar hele grote sequoia's staan, die kom je hier eigenlijk nooit tegen.

En toen zagen we ineens een klein stukje van het kasteel.

Het pad eindigde bij de achterkant van het kasteel.

We wandelden er omheen om ook de voorkant te kunnen bekijken.

Gelukkig was het zaterdag, want het kasteel is tegenwoordig een middelbare school.

Terwijl ik de foto stond te maken en nadacht over dat het een school is vond ik het wel een beetje een Harry Potter gehalte hebben, zo'n school ziet er toch wel wat magischer uit dan de meeste middelbare scholen die ik ken.

Ervoor was een soort rotonde gemaakt waar een kunstwerk was van oude dakkapelletjes.

We hebben nog even rondgekeken op het terrein en zagen toen ook nog dit kleine gebouw, misschien dat dat de kerk geweest is of nog steeds is.

Inmiddels was tegen de voorspelling in toch beginnen te rommelen en omdat het steeds dichterbij kwam zijn we zo snel mogelijk richting de auto gelopen.

Gelukkig was er ergens een pad tussendoor waardoor we vrij snel bij de auto waren.

We konden het onweer voor blijven tot we thuis waren, toen we een poosje binnen waren brak het los.

Maar wij zijn toch fijn een poos buiten geweest vandaag.

Lockdown dag 461

 Om over miljoenen kredieten te kunnen oordelen heb je wel een helder hoofd nodig en dat had Paul nou niet echt meer na een week slecht slapen en al die stress.
Aangezien hij ook geen dag vrij mag nemen om even alles van zich af te kunnen zetten zat er niets anders op dan langs de huisarts te gaan.
Daar bleek zijn bloeddruk véél te hoog te zijn en i.p.v een dag vrij heeft hij nu twee weken dat hij thuis moet blijven; hij was natuurlijk al thuis, maar nu thuis zonder te werken.
Over twee weken moet hij terugkomen en dan kijkt ze verder.
Hij hoeft niet binnen te blijven, het is juist goed om wat buiten te gaan ontspannen, dus zijn we gistermiddag eerst maar eens een wandeling in het bos gaan maken, dat was ook al lang geleden.

Het veldje naast het voetpad  stond helemaal vol met kamille en klaprozen.

Een stukje verderop zagen we deze mooie bloem, de app vertelde ons dat het eendagbloemen zijn.

Het is misschien wel een maand geleden dat we hier in het bos waren en het is in die tijd een heel stuk groener geworden.

Door de vochtigheid van de afgelopen dagen zagen we toch ook al weer paddenstoelen en zwammen.

Via de achterkant, waar de Neanderthaler staat, liepen we het arboretum in.

We kwamen langs een stukje met kleine bosaardbeien.

Verderop zagen we Ignatius de uil

het is goed dat we weten waar hij staat, want de begroeiing is inmiddels zo hoog dat je hem vanaf het pad bijna niet meer ziet.

Het begon te regenen, maar onder de bomen liepen we toch redelijk droog.

We wandelden een rondje waarbij we ook nog langs de dirigent kwamen.

De stam waarop je de jaarringen kon zien begint steeds meer uiteen te vallen en is nu ook overwoekerd door allerlei planten, mooi om te zien wat er in de loop van de jaren met zo'n afgezaagde boomstam gebeurt.

Op het eind van het arboretum kwamen we nog langs een veldje waar heel vrolijk allemaal vingerhoedskruid stond te bloeien.

Het was fijn om weer eens in het bos te wandelen, alles van je af te zetten en over leukere dingen te praten.

De dag sloten we ook fijn af met de laatste vliegeravond voor de zomervakantie en ik keek een vrolijke musical.

De Bouw 23 juni

 We kregen weer nieuwe foto's!

Ook al is het nog niet af, ik vind het huis er toch nu al echt uit gaan zien zoals we het ontworpen hebben

Het ziet er al uit alsof er een trap in zit, nu ook de steunen bevestigd zijn.

Als je een keuken en woonkamer op een verdieping hebt moet er ook een badkamer zijn.

Gelukkig hoeft er in die badkamer alleen maar een toilet en fonteintje te staan, dus hebben we dat als afscheiding tussen de keuken, die we weer U-vormig willen hebben, en mijn hobbytafel gezet.

Ik wilde dat de muurtjes iets verder door zouden lopen, zodat er met planken ertussen een open kast ontstaat en die vorm is nu ook heel goed te zien.

Ik vind het er nu al geweldig leuk utizien.

Dit vind ik ook zo'n leuke foto, want als we deze op een groter scherm bekijken is het net alsof je er al in staat.

 

Lockdown dag 460

 Het was vandaag een absoluut veel lelijke woorden dag, emotioneel slopend.

Maar hij eindigde wel leuk, want Marco en Anne, kennissen van ons die nu inmiddels een jaar op São Miguel wonen waren voor een onverwachte 'inspectie' langs gegaan bij ons huis en stuurde daar ook foto's van.

Marco wilde ons even jaloers maken en liet een foto maken waarop hij op het balkon van het uitzicht staat te genieten, nou dat jaloers maken is hem helemaal gelukt! :-)

Lockdown dag 459

 Behalve het huishaten doe ik niet echt veel omdat ik de concentratie er niet voor heb met alles wat er nu weer aan de hand is.

Dus hang ik wat achter mijn pc en kijk ik wat huizenprogramma's.

Delhaize zou vandaag tussen 17.00 en 18.30 komen en toen was de vraag wat doen we met het eten?

Als we om half zes eten zul je zien dat ze dan op de stoep staan, als we wachten komen ze natuurlijk pas om half 7.

We besloten om toch maar te wachten en inderdaad kwamen ze pas om half 7.

Ik had zoveel mogelijk voorbereidingen getroffen voor een couscousmaaltijd, dus toen de boodschappen gedaan waren hoefden we alleen nog maar te wachten tot de couscous klaar was en konden we eten.

Wat Paul's werk betreft:

 Vrijdagmiddag, nadat hij ontslag had genomen werden er ineens twee 'vrijwilligers' die zijn werk over moeten gaan nemen, uit de hoge hoed getoverd.
Een stagiair in Parijs, die in januari weg is en iemand in Portugal, allebei voor iets minder dan een halve dag en allebei spreken en lezen ze geen woord  Nederlands, maar dat is ook niet zo belangrijk whahaha.
Dan zou je dus denken die laat je z.s.m. ingewerkt worden, maar tot nu toe  (24-6  12.30 op het moment dat ik dit type) weet Paul nog niet wie het zijn, dus ze hebben er blijkbaar  nog steeds geen haast mee.
Een van de beslissers waarmee Paul samenwerkt had gevraagd of hij eventueel bereid was om op zijn beslissing terug te komen, als hij in september en oktober vrij zou zijn en Paul (die in mijn ogen echt te goed is voor de wereld) zei dat hij dat misschien wel zou willen overwegen.
Dat is blijkbaar aan zijn baas verteld, dus die belde dat ze dat gehoord had en dat dat wel heel goed uit zou komen, dat Paul maar een mail moest sturen wat hij precies wilde en vervolgens begon ze weer met allemaal dreigingen en aangezien je nog altijd meer vliegen vangt met honing dan met azijn, was dat geen goede aanpak.
Dus Paul heeft haar een mail gestuurd dat zij maar met een goed aanbod moet komen en dat hij dan wel zal kijken en dat ze dan ook gelijk haar excuses aan kan bieden voor de mail over de mail die ze gemaakt had over de afspraken van zijn vakantie.
Uiteraard heeft hij daarna niets meer gehoord, behalve vandaag een mail dat zijn wekelijkse dag verlof  (morgen)niet goedgekeurd wordt, oh wat was ik daar verbaasd over (NOT), dat kan niet want dan komt de werking van het team in gevaar, welk team???
Het ging Paul erom dat we gewoon in september naar Capelas kunnen om het huis te zien en delen van de keuken uit te kunnen zoeken, zodat die geïnstalleerd is als het huis klaar is, maar ik heb gezegd dat ik liever een maand of nog langer met een halve keuken zit, dan kamperen we wel wat, dan dat hij terugkomt op zijn ontslag, want wie weet wat voor toestanden we dan nog allemaal gaan meemaken.

En in plaats van dat hij nu nog gewoon door kan werken is hij vandaag bezig met bellen en mailen met HR en juristen om uit te zoeken op hoeveel vrije dagen hij recht heeft en of hij die ook allemaal op kan nemen of dat de K(lelijk woord)  bank het inderdaad kan verbieden.
Is het al half september? Ik ga mijn toeter en slingers vast zoeken.

Lockdown dag 458

Deze foto maakte ik zondag, vandaag heb ik geen enkele foto gemaakt.

Ik heb vandaag bijna niets gedaan, behalve veel praten en tussendoor wat tv kijken.

Lockdown dag 457

 Zoals elke maandag ben ik bezig geweest met de was, die vandaag weer allemaal binnen kon hangen, want het regende.

Het is ook een heel stuk kouder, maar ik vind het niet erg, want daar kan ik een heel stuk beter tegen dan tegen die klamme hitte.

Tussen het wassen door heb ik caches gelogd, logjes gemaakt en foto''s uitgezocht.

De naam van deze bloem ligt op het puntje van mijn tong, maar ik kan het niet opzoeken met de plantenapp, want mijn telefoon wordt ontzettend heet, dus die zet ik niet meer aan.

Ik moet hoognodig een nieuwe kopen, maar welke?

 

Lockdown dag 456

 In Belgie is het vaderdag op de tweede zondag in juni, maar wij vieren het nog steeds op de derde zondag  (zoals het ook in onze Nederlandse agenda's staat :-) ).

Helaas was er maar weer 1 kind om het te vieren, maar Jasmine had een kaartje gestuurd en samen met Julian de kadootjes geregeld en ze hebben hem goed verwend.

Het was een stuk minder heet dan de vorige dagen, er was ook geen onweer voorspelt dus Paul en ik gingen cachen in Outgaarden.

Daar gingen we eerst een wandeling langs 10 kapelletjes doen en we parkeerden bij de eerste, wat best een grote bleek te zijn.

Toen we dit vakwerkhuis zagen hadden we helemaal niet het gevoel om vlakbij huis te zijn, het voelde heel vakantie-achtig aan

We waren al langs het oude gemeente huis gekomen, waar nu een woning van gemaakt is, dit kapelletje zagen we in de muur van de oude school en ook dat is nu een woning.

Persoonlijk vind ik deze uiltjes leuker dan een heiligenbeeldje.

Terwijl we kriskras door de straten van het dorp wandelden, zagen we ineens een muurschildering

Paul was lang genoeg om de camera over de poort te houden zodat we de hele muurschildering konden zien.

Ik vond het toch wel erg lijken op de murals hier bij Abdij van Park, die zijn van Collin van der Sluis  en Mr. Super A, maar ik kan deze mural nergens terugvinden.

In het centrum zagen we voor de kerk het oorlogsmonument

Een provinciaal raadslid had een mooie zuil, voor de gewone soldaten zijn er alleen maar naambordjes.

Op deze zoektocht naar kapelletjes moesten we soms echt wel heel goed zoeken, deze zat hoog in een zijmuur en zag je pas als je er een stuk voorbij was en achterom keek.

Dit dorpje is toch wel heel apart wat bebouwing betreft, er staat van alles en nog wat door elkaar:boerderijen, schuren, moderne woningen.

Van schoonheidscommissies hebben ze hier nog nooit gehoord en dat maakt het wel een stuk afwisselender dan allemaal dezelfde rijtjeshuizen.

En toen lag geocaching.com er weer uit...

Maar er stond een bankje in de schaduw en daar zijn we een broodje gaan eten.

Terwijl we dat deden keken we naar de zweefvliegtuigen die omhoog getrokken werden

en boven onze hoofden rondzweefden als enorme meeuwen.

Gelukkig duurde de storing niet al te lang en konden we weer verder i.p.v. naar huis.

Bij een braakliggend stuk terrein zagen we enorme hoge stuiken met aalbessen, het is dat we er thuis ook veel hebben staan, anders waren we hier wel even wat gaan plukken.

Inmiddels was het erg warm geworden en toen we tegen de heuvel op het veld in liepen om daar een cache te zoeken, hadden we het toch wel verschrikkelijk heet.

Gelukkig was het de laatste cache en waren we niet al te ver van de auto.

We zijn alleen op de terugweg nog even ergens gestopt om een cache te zoeken waar we vanmorgen niet konden komen zonder veel heen en weer te moeten rijden, maar daarna zijn we naar huis gegaan.

Het was fijn om weer eens even een poos buiten te zijn.