Lockdown dag 462

 Volgens de weerberichten en buienradar zou er in onze omgeving vandaag geen onweer komen, dus gingen wij een nog paar caches zoeken in Meldert.

In onze straat stopten we even om een foto te maken van nog een veld met allemaal klaprozen.

In Meldert gingen we de caches doen waar we de vorige keer niet aan toegekomen waren, maar we begonnen met een hengelcache bij de begraafplaats, want vorige keer lag de hengel nog thuis. 

Voor de begraafplaats was een picknicktafel waar we een broodje gegeten hebben en ons ingesmeerd met zonnebrandcreme, want de zon was ineens flink doorgekomen.

In de hengelcache zat een code waarmee een andere cache konden vinden en die besloten we dan eerst maar even te gaan proberen.

Onderweg er naar toe kwamen we langs deze helemaal begroeide aanhangwagen.

Ik vraag me dan af wat het verhaal hier achter is, heeft iemand dat bewust gedaan of werd er niet meer naar omgekeken en heeft de natuur het overgenomen.

De plaats van de cache bleek bij de boomkapel te zijn waar we de vorige keer een poos gezeten hebben, zo kom je er nooit, zo twee keer in een paar weken.

We wandelden terug naar het centrum

en kwamen toen bij de oude ingang naar het kasteel en het Meldertbos.

Hier was het heerlijk koel.

De kasteelvijver was helemaal bedekt met kroos.

Het pad waarover we liepen was heel smal door alles wat ernaast groeide.

We konden steeds maar een klein stukje zien dus we hadden geen idee hoe het pad precies liep.

Tot onze verbazing zagen we een paar hele grote sequoia's staan, die kom je hier eigenlijk nooit tegen.

En toen zagen we ineens een klein stukje van het kasteel.

Het pad eindigde bij de achterkant van het kasteel.

We wandelden er omheen om ook de voorkant te kunnen bekijken.

Gelukkig was het zaterdag, want het kasteel is tegenwoordig een middelbare school.

Terwijl ik de foto stond te maken en nadacht over dat het een school is vond ik het wel een beetje een Harry Potter gehalte hebben, zo'n school ziet er toch wel wat magischer uit dan de meeste middelbare scholen die ik ken.

Ervoor was een soort rotonde gemaakt waar een kunstwerk was van oude dakkapelletjes.

We hebben nog even rondgekeken op het terrein en zagen toen ook nog dit kleine gebouw, misschien dat dat de kerk geweest is of nog steeds is.

Inmiddels was tegen de voorspelling in toch beginnen te rommelen en omdat het steeds dichterbij kwam zijn we zo snel mogelijk richting de auto gelopen.

Gelukkig was er ergens een pad tussendoor waardoor we vrij snel bij de auto waren.

We konden het onweer voor blijven tot we thuis waren, toen we een poosje binnen waren brak het los.

Maar wij zijn toch fijn een poos buiten geweest vandaag.