Paul had vanmiddag vrij en we gingen, met rugtas deze keer, weer naar Bertem om daar het cacherondje te gaan wandelen.
Onderweg kwamen we langs het kasteel van Leefdaal, waar ook een cache ligt, we zijn even gestopt om hem te zoeken.
Ik ging nog even een foto maken van het kasteel, maar om dat te doen moet je op een bankje staan om over de heg te kunnen kijken.
Het bankje stond fijn in de schaduw en toen zijn we er even gaan zitten om alvast een broodje te eten.
Nu was het wandel-/fietspad heel rustig, maar het was wel veel warmer als de 22 graden die voorspeld waren.
Vlak voor het tarweveld zagen we veel kamillebloemen en een paar blauwige bloemen die we nog nooit gezien hadden.
De plantenapp zei dat het phacelia is en omdat ik daar nog nooit van gehoord had ging ik het thuis eens even Googlen en toen las ik dat het in het Nederlands bijenvriend of bijenvoer wordt genoemd.
Leuk! want toen ik de foto maakte was er een bij bij :-)
Nog niet alle velden waren al begroeid.
Ergens in een holle weg zagen we een stukje van een verscholen bunker.
Af en toe hadden we geen idee waar het pad ons naar toe zou brengen.
We zagen tijdens deze wandeling erg veel klaprozen. Van veraf dacht ik dat hier korenbloemen bij stonden, maar het bleken juffertjes in het groen te zijn.
Tussen de klaprozen zagen we ook roze slaapbollen, die vind ik ook heel mooi om te zien.
Op de meeste velden stond wel iets van tarwe
of ander graan.
Ook zagen we vandaag weer velden vol wilde margrieten, dat ziet er toch ook heel vrolijk uit,
Na een aantal kilometers zagen we weer wat van de bewoonde wereld.
We moesten ongeveer 150 meter door het dorp lopen om daar over een bruggetje uit te komen op een voetweg die achter (hele lange) tuinen langs gaat.
Het leek hier wel te sneeuwen, zoveel vlokken kwamen er naar beneden gevallen; het pad werd ook steeds witter.
Op het eind van een van de tuinen zagen we dit tafereeltje; zo ontzettend leuk.
Bij een hele vreemde boom staken we het watertje weer over
om weer een stukje door het dorp te lopen tot we weer het veld in gingen.
In dit veld stonden best veel klaprozen, het leek alsof iemand met een waaierpenseel allemaal rode stippen had gemaakt.
Toen we bijna weer bij de weg waren zagen we een hele grote haas.
Hij bleef een poos zitten, maar toen we verder liepen en hij ons in de gaten kreeg nam hij het hazenpad, hij kon echt heel hard rennen.
Weer bij de weg aangekomen vonden we de laatste cache van deze mooie wandeling en zijn we teruggelopen naar de auto.
Het was een fijne, warme middag.
1 opmerking:
Wat een prachtige wandeling en wat veel mooie bloemen!
Een reactie posten