São Miguel Dag 48 Wandeling over de kraterrand

 Er was mooi weer voorspeld en toen we vanmorgen op de webcam keken was Sete Cidades helemaal uit de wolken, dus ideaal weer om een wandeling over de kraterrand te gaan maken.

De hele rand is voor ons veel te veel van het goede en daarom deden we de linkerkant, want we moesten natuurlijk nog wel terug naar de auto.

Miradouro Vista do Rei is een van de attracties op São Miguel en parkeren is daar een ramp en daarom hebben wij de auto neergezet op de parkeerplaats voor lang parkeren, die een kilometer verderop is.

Maar bij de miradouro is de begroeing ervoor zo hoog dat het uitzicht lang zo mooi niet meer is als wij onderweg vanaf de parkeerplaats hadden.

Tegenover de miradouro staat het vervallen hotel en dat lijkt, ondanks alle waarschuwings- en verbodsborden, wel een attractie op zich.

Wij keken heel even op de miradouro en wandelden verder.

Het eerste stuk van de kraterrand lijkt net op een bospad.

Na een paar honderd meter konden we aan de linkerkant de oceaan zien.

Tijdens de wandeling hebben we nog een aantal mooie bloeiende hortensia's gezien.

Hier konden we de kraterrand goed zien, we hadden nog een heel stuk voor de boeg.

Toen we hier twee jaar geleden waren hebben we een aantal wandelingen beneden in de krater gemaakt en nu konden we van bovenaf precies zien waar we toen gewandeld hebben.

Bankjes zijn er niet uitgevonden, dus hebben we hier en daar een poosje op de rand gezeten.

Dat koeien hoog kunnen klimmen wisten we inmiddels wel; hier waren er een paar ook tot bovenaan de rand geklommen en daar lagen ze heerlijk in het zonnetje.

Toen ik de foto's terug keek zag ik dat het pad best wel omhoog ging.

Op de heenweg hebben we caches gezocht en er helemaal geen erg in gehad, maar toen we terug wandelden hadden we het idee dat we alleen maar omhoog moesten.

En dan ineens staat er weer een hekje dat eruit ziet alsof het bij een huis hoort, maar er zijn helemaal geen huizen hier.

Soms lijkt het wel alsof er alleen maar groen, blauw en wit bestaat.

Bij de wandeling twee jaar geleden kwamen we er ook achter dat in de krater nog een kleinere krater is.

Dat was ons tijdens eerdere wandelingen over de kraterrand niet opgevallen, maar nu zagen we het heel duidelijk.

Op sommige stukken is de rand niet zo breed en kijk je na een meter zo de diepte in.

Terwijl we daar wandelden zagen we ineens een hangglider voorbij komen: echt doodeng.

Ongeveer een kilometer voor het eind zagen we Mosteiros beneden ons liggen.

En er kwam nog een hangglider voorbij.

Gelukkig waren er ook minder enge vlieg'dingen'

Hier kwam het pad uit op de weg en daar zijn we omgekeerd en terug gewandeld.

De terugweg ging steeds maar omhoog  en ondanks mijn nieuwe stevige schoenen kreeg ik last van mijn voet...maar er zat niets anders op dan rustig door te lopen.

Weer terug bij Vista do Rei heb ik nog even een foto gemaakt van de Peace Pole en toen ben ik gaan zitten, terwijl Paul de auto is gaan halen en mij daarna opgepikt heeft.

Terwijl ik daar zat was er een moment dat ik de hele vista voor mij alleen had!

Op weg naar het huurhuis zijn we nog een keer bij ons huis gaan kijken.

Daarna zijn we naar huis gegaan want het was inmiddels al best laat geworden.