Grez-Doiceau

 Gisteren besloten we om na de lunch nog even een frisse neus te gaan halen en dat deden we net over de taalgrens in Grez-Doiceau.

Er ligt een kleine serie van vier caches en die gingen we zoeken.

De auto parkeerden we bij de voetbalvelden, waar nu niemand was en daarvandaan liepen we de velden in.

Het is hemelsbreed misschien 10 kilometer, maar het lijkt net buitenland.

Het was weer heerlijk weer en de bomen aan de rand van de velden hadden zulke mooie herfstkleuren, die nog mooier leken tegen de blauwe lucht.

Hier en daar kwamen we koeien tegen.

Nadat we de caches hadden gevonden namen we een ander pad terug, dit was heel wat modderiger.

We hebben heel wat suikerbietenvelden gezien, sommige suikerbieten staken een heel stuk boven de grond.

In de verte zagen we een hele grote machine die bezig was met het rooien van de bieten.

Weer terug bij de auto viel mijn oog op een boekentil.

Dat kwam even goed uit, want ik had een boek nodig om te slopen en wil eigenlijk liever niet naar de kringloopwinkel gaan.

Speciaal voor mij lag er een boek dat precies voldeed aan mijn wensen en dat heb ik toen meegenomen, ook al had ik geen boek om te ruilen, maar het ding zat zo stampvol, dat ze dat vast niet erg vinden.

Helemaal happy en met een frisse neus zijn we weer naar huis gegaan.