Ons hotel kijkt uit op Parque Aquilino Ribeiro en toen het weer droog werd we daar naar toe gegaan om er een labcache te doen.
Om de een of andere onduidelijke reden hadden we een hele slechte wifi verbinding en dat is niet bepaald handig als je antwoorden moet ingeven.
We keken dus gewoon maar wat rond en zagen deze aparte muurschildering die verscholen was in een onopvallend hoekje.Langs de vijver stonden gele irissen, die zijn altijd mooi.Vanuit het park liepen we langs een grote fonteinover de Praça da República, waar aan het eind deze muur vol met azulejos een echte blikvanger is.Een poosje later wandelden we onder Porta do Soar het oude gedeelte van de stad binnen.
Hoog in de poort was een nisje met een beeldje van een heilig.
Hoog in de poort was een nisje met een beeldje van een heilig.
Via Praça de Dom Duartekwamen we op Praça de Sé, waar in het kader van je kunt geen kerken genoeg hebben, aan de ene kant Igreja de Misericórdia staaten er recht tegenover de Sé (Kathedraal)Net toen we voor de deur van de Kathedraal stonden begon het te regenen en zijn we op de binnenplaats gaan zitten schuilenOok hier stond een penny machine in de kerk.Het bleef regenen en uiteindelijk hebben we de paraplu´s tevoorschijn gehaald en zijn we terug gewandeld naar het hotel.
Omdat we geen zin hadden om weer terug naar de stad te gaan om te eten besloten we in het restaurant van het hotel te gaan eten.
Wat het was deze reis weten we niet, maar er was telkens iets rondom het avondeten.
We hadden bij de receptie geinformeerd over het avondeten en ook hier had men ons het menu laten zien.
Dat bestond uit voor-, hoofd, en nagerecht en dan waren er bij elk twee keuze mogelijkheden.
We hebben dus weer tot half acht gewacht en toen we in het restaurant aankwamen kregen we te horen dat we hadden moeten reserveren.
Daar waren we not amused over, want bij de receptie had niemand dat gezegd en daarom kregen we dan alsnog een tafeltje.
De soep was redelijk en toen kwam het hoofdgerecht kabeljauw met aardappelen...
De aardappelen leken op chips uit een zakje en de kabeljauw was een homp van zeker 6 centimeter hoog, die aan de binnenkant koud en niet gaar was, dus die kon terug naar de keuken.
Kregen we later dezelfde homp weer terug en wat ze ermee uitgespookt hebben weet ik niet (waarschijnlijk in de magnetron) maar toen was hij nog taaier als schoenzolen.
We hadden een brood gekocht en brie voor de lunch morgen en dat hebben we toen als avondeten gegeten.
Hierna zijn we nooit meer in een restaurant van een hotel gaan eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten