We waren net twee kilometer vanaf Torre toen het begon op te klaren.
Echte miradouros zijn hier niet, maar af en toe is er in bochten een stukje extra weg waar je kunt parkeren en rondkijken.
De hele hoge palen langs de weg geven in de winter aan waar de weg loopt en waar dus sneeuw geschoven moet worden.
Cântaro Margo, een hele aparte rots.
Nu konden we ook een heel stuk verder kijken en een stuk van de uitgestrekte bergketen zien.
Weer een stuk verder stopten we bij Nossa Senhora da Boa Estrela,; in de rotsen is een metershoog beeld van Maria gemaakt.
Ik vraag me dan werkelijk af hoe iemand het bedenkt om daar zoiets te gaan maken...
Alhoewel er een trap is, is dat alleen maar het laatste stuk, vanaf de parkeerplaats moet je een stuk naar beneden over rotsen klimmen, dan weer een stuk omhoog voordat je bij de trap bent.
Hier en daar zijn meren
en overal zijn schitterende uitzichten
Weer wat lager zagen we hele stukken met bloeiende heide.
We kwamen door een gebied met allemaal ski resorts en weer lager bij deze, echte, miradouro da Varanda dos Carqueijais.
Hier hadden we een schitterend uitzicht op de hele omgeving en het stadje Covilhã onder ons.
Toen we de reis aan het plannen waren hebben we getwijfeld of we dit stuk erbij zouden doen, maar we zijn heel blij dat we het gedaan hebben want ondanks de laaghangende wolken was het absoluut meer dan de moeite waard.
2 opmerkingen:
Wel apart ja, dat beeld op die plek. Ik vind het ook mooi, misschien wel van een dankbaar iemand
Het was een priester. Hij maakte het om de herders te eren omdat het hoede van dieren in de bergen zo´n zwaar bestaan was.
Een reactie posten