Dag 7 - Vila Real De kloof

Weer terug in het hotel hebben we gevraagd hoe op het wandelpad in de kloof konden komen en de receptionist zei dat we het beste via het oude kerkhof konden gaan en dat hebben we dus gedaan.

Aan het begin van het pad was een soort uitkijkpunt.

Het pad begon als een vrij steile klinkerweg waaraan nog een paar huizen stonden en ging toen over in een heel smal pad achter de huizen langs.

Gelukkig was dat afgeschermd met een hoog hek, want ernaast was de diepte van de kloof.

Na heel wat heen en weer geslinger kwamen we dan eindelijk op het houten wandelpad en dat liep een heel stuk prettiger.

Momenteel staat de brem in bloei, onderweg hadden we al hele berghelling vol gezien, ook hier bloeide het.

En toen zagen we in de diepte Rio Corgo stromen.

Er waren veel diepe trappen die we af moesten, wat voor mij soms lastig was want ik heb enorme hoogtevrees, maar het was erg rustig, geen mensen die achter me liepen, dus het is me gelukt.

We kwamen helemaal beneden bij de waterval.

We konden onze hotelkamer zien, leuk om nu op de plek te staan die we vanuit die kamer zien.

Die trap waren we onder andere afgekomen.

Het was echt schitterend in de kloof en het was zo fijn dat het vandaag mooi weer was.

Het laatste stuk moesten we omhoog klimmen over een glibberig pad met losse stenen.

Omhoog kllimmen gaat beter dan naar beneden op zulke paden en we waren dan ook blij dat we niet via deze ingang gekomen waren, want dan waren we absoluut terug gegaan.

Eenmaal uit de kloof konden we kiezen of we met een enge lift omhoog zouden gaan of lopend, we hebben voor het laatste gekozen.

Weer terug in het hotel waren we best wel moe van al die inspanningen van vandaag en we hadden geen puf meer om op zoek te gaan naar een restaurantje.

In het hotel was ook een restaurant en bij de receptie lieten ze ons het menu zien en vertelden ze dat we vanaf 19.30 uur er konden gaan eten.

Dat is voor ons erg laat, maar we besloten om toch te wachten.

Toen het eenmaal half acht was gingen we gelijk naar beneden, want we hadden enorme trek.

Maar toen we daar aankwamen werd ons verteld dat er een groep Engelsen was, die een buffet kregen en dat alle andere mensen moesten wachten totdat daar alles voor klaargemaakt was, dat zou ongeveer anderhalf uur gaan duren.

Nou toen plofte ik bijna van woede, dat hadden ze dus wel eerder kunnen zeggen, dan waren we gewoon om half zes gaan eten, nu moesten we om half acht nog iets gaan verzinnen.

Ik had een Burger King in de buurt gezien, dus we besloten om daar dan maar heen te rijden, maar toen ik op de kaart keek waar die precies zat, zag ik dat er vlakbij een Chinees restaurant was, waar ze ook een buffet hadden.

We zijn gaan kijken of ze open waren en dat waren ze, ze hadden ook nog een tafeltje voor ons en uiteindelijk hebben we er heerlijk gegeten.