Kadootjes (niet van Sinterklaas)

 Net na mijn verjaardag popte er op een FB groep een berichtje op van iemand die op ons eiland op vakantie was geweest en daar op een strand heel mooi seaglass én sea marbles had gevonden.

Vooral die marbles interesserde me, dus ik vroeg op welk stand ze die gevonden had.

Hoe het strand heette wist ze niet meer, maar wel dat het in de buurt van Vila Franca do Campo was en met een foto op haar pagina kon ik met Google achterhalen waar het moest zijn.

Ik zei tegen Paul dat als we terug komen uit Belgie ik daar graag een keer zou willen gaan kijken, maar toen we gisteravond in bed lagen, zei hij dat we vandaag wel even konden gaan; inpakken kan altijd nog.

Nu lagen we redelijk voor op ons schema, dus gingen we vandaag op pad.

Gisteravond lagen we dus al in bed en ´s ochtends ben ik niet al wakker, dus hadden we het nodige gepakt en meegenomen, maar even niet opgeschreven waar we nou precies moesten zijn.

Het eiland van Vila Franca stond op de foto, dus dat was wel een soort van indicatie en zo kwamen we bij het eerste strand waarvan je het eiland redelijk goed zou moeten zien, Praia doDegredo.

Hier moesten we een heel stuk naar beneden voordat we op het strand kwamen.

 We hadden al heel snel in de gaten dat dit niet het strand was waar we naar toe wilden, maar het was zeker 10 jaar geleden dat we hier voor het laatst waren, dus gingen we eerst hier even rondkijken.

Het strand is opgedeeld in twee stukken; er zijn heel wat rotsblokken naar beneden gevallen die het pad geblokkeerd hebben, maar ze hebben er een klein pad naast gemaakt.

Halverwege het tweede stuk kwam een stroom water de berg af en omdat het vloed werd en je dan geen idee hebt wat de stroom op het strand zal gaan doen, zijn we niet verder gegaan.

Het was er heerlijk en we waren de enige op het hele grote strand.

We reden richting Vila Franca en op de kaart zag ik een klein strandje Praia do Corpo Santo, waar we vervolgens naar toe gingen.

Toen we bovenaan stonden zagen we dat dit inderdaad het ´strand´ was.

Piepklein en aangezien de vloed nu bijna op z´n hoogst was, kon je eigenlijk alleen maar op het lichte stukje lopen.

Ik trok mijn slippers aan, sjorde mijn rok een stuk omhoog en ben gewoon vrolijk door het water gaan lopen.

We vonden heel veel leuks, maar op een gegeven moment was er echt bijna geen ruimte meer om te lopen, dus besloten we om koffie te gaan drinken in de haven. 

Bovenaan het ´strandje´staat een (nu gesloten) toiletgebouwtje, dat aan beide kanten mooie murals heeft.

Ook op het terras waren we de enigen.

Paul zei dat we beter nog een half uurtje iets konden gaan doen voordat we weer naar het strandje zouden gaan en daarom besloten we de vrolijke mural in de haven te gaan bekijken.

Die zien we altijd vanaf het terras, maar zo van dichtbij bekijken was toch ook heel leuk.

Uiteraard vond ik dit het mooiste stukje. 

Weer terug op het strandje begon het inderdaad eb te worden en kwam er steeds meer strand vrij.

Er kwam ook steeds meer leuks tevoorschijn en steeds zei ik dat ik nog een keer heen en weer zou lopen en dat we dan zouden vertekken hahaha

Ik zag nog een Velella velella in het water drijven, maar even later lag hij op het strand. Ze gaan dood als ze lang uit het water zijn, dus heb ik hem gered door hem weer terug te gooien. 

Mijn rok was kletsnat en zelfs de onderkanta van mijn bloes, maar dat vind ik nooit zo heel erg, je moet er wat voor over hebben.

Nou vandaag geen Sinterklaas kadootjes, maar ongelofelijk veel kadootjes van de Oceaan.

Enorm veel seapottery, 

 

schelpen die we nog niet eerder hier gezien hebben,

en een halve marble (je moet klein beginnen :-)

We hadden meer dan een kilo! seaglass en daar zaten hele aparte stukken bij, zoals grijs, lavendel en piratenglas.

Thuis heb ik alles afgespoeld, gedroogd en weggelegd, als we terugkomen uit Belgie ga ik het allemaal wel eens uitzoeken (en weer terug naar dit strandje hahaha).

Het was een geweldig fijne dag.