Daar gaan we weer

 En zo gingen we dan een week nadat Julian vertrokken was ook richting Belgie.

Onze vaste taxichauffeur kwam een half uur te vroeg, want hij wilde zeker niet dat we te laat zouden zijn, dus nadat Paul de auto voor de deur geparkeerd had, zoefden we naar de airport.

Daar ging het allemaal ook soepel en snel en zaten we in een mum van tijd zaten we aan de gate en konden we lezen tot we vertrokken.

We vlogen met de Wonder. 

Paul heeft foto´s zitten maken van zo ongeveer de hele zuidelijke kustlijn :-) beginnend bij Ponta Delgada.

We konden Lagoa do Fogo helemaal zien, dat was heel leuk én uniek, want ik denk dat dit de eerste keer is dat het niet in de wolken zat en toen heb ik zelfs even uit het raampje gekeken.

Povoação ligt bijna aan het einde van het eiland.

En toen was het eiland op en zagen we alleen nog maar oceaan

tot we na een poos het vasteland bereikten.

De nacht van zaterdag op zondag had het gestormd en ook de nacht van zondag op maandag zou het stormen, dus wij hadden heel veel geluk dat we er net tussendoor vlogen, maar we hadden toch behoorlijk wat turbulentie onderweg; iets dat me kompleet op mijn zenuwen werkt.

De landing was keihard en ook al zat ik vast, ik voelde me van de stoel loskomen, hadden we niet vastgezeten waren we allemaal tegen het plafond aan gevlogen; co-piloot kan beter nog wat oefenen in de simulator.

Maar goed, we stonden veilig aan de grond, hadden zowaar een gate, dus hoefden niet met de bus.

Eerst hebben we warme chocolademelk gedronken bij Starbucks, daarna zijn we op relax stoelen gaan liggen lezen en hebben we sushi gegeten voordat we weer verder gingen. 

Boarden was een chaos.

In Amerika heb je bordjes met A, B en C waar mensen in de rij gaan staan bij de letter die ze hebben en dan gaan ze rij voor rij boarden.

Hier proberen ze dat ook, alleen staat iedereen door elkaar, verschijnt er een letter op het bord en dan moet iedereen door iedereen heen, terwijl er natuurlijk ook mensen met andere letters gewoon proberen door te gaan.

Wij zaten helemaal voorin het vliegtuig en hadden C, dus hebben we dat allemaal op ons gemak zitten bekijken.

Eenmaal aan board duurde het nog 35 minuten voordat we mochten vertrekken (er is nog maar 1 baan beschikbaar op Lissabon) en op de daling na was die vlucht wel heel rustig.

Op Brussels Airport aangekomen was er weer niemand en konden we alle kerstversiering goed bekijken. 

De koffers waren er, de taxichauffeur ook en ook hier zoefden we vlot naar huis, waar we om 1.00 uur lokale tijd aankwamen.

En nu zijn we dus weer in Belgie en deze keer ben ik van plan om zo min mogelijk te doen :-)