Lacu Rosu

Na het ontbijt pakten we de koffers in en vertrokken we uit Brasov
.
We waren aan alle kanten gewaarschuwd voor de slechte wegen en het nog slechtere rijgedrag, maar tot nu toe viel dat gelukkig erg mee.

In de buurt van Miercurea dronken we koffie bij een gloednieuw benzinestation.
Het was heerlijk weer en we hebben dan ook buiten op het terrasje gezeten.

Tijdens deze reis heb ik veel met het fototoestel op schoot gezeten en foto's gemaakt tijdens het rijden.

Maar hier moesten we stilstaan voor de luid toeterende trein en ben ik even uit de auto gestapt.

Het komt regelmatig voor dat we ineens een paardenkar voor ons op de weg zagen.

Eigenlijk zijn het altijd oudere mannen die zo'n paard met kar besturen, maar er zitten wel vaak hele gezinnen op.

 

Ook hebben we heel veel ooievaarsnesten gezien, meestal met één ooievaar erin en soms zag je dan verderop in de lucht de andere van het paar op zoek naar voedsel.

Bij Gheorgheni sloegen we af richting Bicaz, om daar de Cheile Bicazului (Bicaz kloof) te gaan bekijken.

Nadat we eigenlijk alleen nog maar door plat landschap gereden hadden, waren we erg verbaasd om ineens een aantal haarspeldbochten te krijgen

en in geen tijd op meer dan 1200 meter te rijden. Omdat we graag wilden weten hoe hoog we nu eigenlijk waren, heb ik even de gps aangezet. Deze foto maakte ik net voor het hoogste punt, 1255 meter, daarna gingen de weg weer naar beneden.

We kwamen voorbij Lacu Rosu, waar we vanavond zouden overnachten, maar omdat we  wel weer even onze benen wilden strekken en wilden lunchen, besloten we om dat hier te doen en gelijk alvast even het meer te bekijken.

Het meer was rood toen het zijn naam kreeg, maar daar was nu niets mee van te zien, het was helemaal groen.

We liepen een stukje verder en kwamen uit bij de restaurantjes en souvenirkraampjes.

Ik ontdekte een kraampje waar ze langos maakten, nou daar wilde ik er wel eentje van hebben voor de lunch.
Versgebakken zijn ze zó lekker.