Lunch en ziekenhuis

Wij gingen, zoals de gids het steeds zei, lekker lunchen in de beroemde La Bodeguita Del Medio
en als eerste kregen we een mojito.
Wij hadden er eentje zonder rum en die vond ik net als koude muntthee smaken.

 De lunch begon met een salade en broodje, waar ik geen foto heb gemaakt.
Daarna kwamen er allemaal schalen op tafel:
bruine rijst met bonen

 zoete aardappel blokjes

 varkensvlees

Speciaal voor mij werd er een 'omeletje' gebakken, volgens waren er wel 6 eieren voor gebruikt :-)

 draadjesvlees (rundvlees)

 en gewone witte rijst.

 Het paste allemaal maar net op de tafel.

 En daarna kregen we kokosijs met caramelstroop.

 Na de lunch liepen we weer terug naar de bus, maar we moesten even wachten tot er een soort van politieparade voorbij was.

 De eerste dag in London heb ik mijn voet (enkelgewricht) enorm overbelast en daar had ik de dagen erna wel last van, maar ik heb altijd last van mijn voeten als ik uit London terug kom en ik had echt gedacht dat het wel over zou zijn, zeker na een vlucht waarbij je uren achter elkaar moet zitten.
Tijdens een lange vlucht zwellen mijn enkels eigenlijk altijd wel op en dat was nu weer gebeurd, maar  i.p.v. dat het minder geworden was, was het hier in de warmte ineens ontzettend verergerd.
Ik had een enkel drukverband kousachtig iets om mijn voet, maar dat begon teveel te knellen en toen ik dat uittrok bleek mijn voet twee keer zo dik en knal rood. Ik kon er wel op lopen, maar het deed zeer en van zitten naar lopen koste tijd. Vlak voor de lunch had de gids mijn voet gezien en zei dat ik na de lunch direkt naar het ziekenhuis moest, want een ontsteking in de vochtige hitte hier  kan heel snel verder gaan en als ik langer zou wachten mijn voet misschien wel geamputeerd zou moeten worden, ...wat zegt u......
Enfin, toen we weer terug waren bij het hotel, zat ik voordat ik het wist in een taxi, op weg naar een internationaal ziekenhuis.

De gids ging met ons mee om daar aan de receptie te vertellen hoe en wat en dat ze hem moesten bellen wat de uitslag zou zijn.

Het zou nog wel een poos gaan duren voordat ik aan de beurt was en daarom ging hij weer terug met de taxi en moesten wij wachten.

Toen ik eindelijk aan de beurt was en de dokter mijn voet onderzocht had kreeg ik antibiotica en ontstekingsremmers.

Hij vond het niet nodig dat we naar huis terug gingen, ik mocht 'gewoon' verder mee met de rondreis, maar ik kreeg wel een lijstje van wat wel en niet mocht:

Vijf keer per dag, 20 minuten mijn voet koelen

Mijn sandalen waren niet goed, die moesten meer open zijn, toen ik hem mijn teenslippers liet zien zei hij dat, alhoewel ze synthetisch waren, die nu wel het beste waren.

Ik mocht absoluut geen sokken aan, maar mijn voet moest wel uit de zon blijven.

Mijn been moest zoveel mogelijk omhoog en zoveel mogelijk rusten.

Hoe handig allemaal als je met een rondreis mee bent...

We kregen recepten en papieren mee en daarmee moesten we ons weer aan de balie melden. daar werd weer van alles ingevuld en toen liep er een meneer met mijn paspoort (dat heb je hier overal nodig) naar het betaalkantoortje, heeft Paul betaald en daarna is hij naar de apotheek geweest om de medicijnen te halen.

Buiten heeft iemand van het ziekenhuis een taxi voor ons geroepen en  die bracht ons weer via een andere route dan die we op de heenweg hadden, terug naar het hotel en aangezien het ziekenhuis helemaal aan de andere kant van Havana zat, hebben we zo een heel stuk van de stad gezien.

Paul heeft de gids gebeld, die voor wat betreft het koelen, met het idee kwam om een natte handdoek om mijn voet te wikkelen, dus handdoek om mijn voet, daarmee onder de douche en dat ging heel goed, dus dat heb ik er de rest van de reis ingehouden.

De rest van onze vrije middag hebben we op de kamer doorgebracht, Paul heeft in de reisgids van Cuba zitten lezen en ik heb het dagboek, waar ik nog niets aan gedaan had, zitten typen.

Achteraf bleek het niet zo heel erg te zijn dat we niet naar buiten konden, want er brak onweer los en het heeft bijna een uur lang gegoten.

Voor het avondeten zijn boven in het restaurant gaan eten: groentensoep die vers voor ons gemaakt werd en heel erg lekker smaakte.

Het was ongeveer een halve liter en daarna zaten we al bijna vol, maar we hadden ook nog rijst met groenten besteld.

Nou dit was een hele enerverende eerste dag in Cuba.