Terug naar huis

En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan, de tijd vliegt als het gezellig is en je aan het reizen bent.
We reden door de ochtendspits naar het vliegveld toe en tegen de tijd dat we daar aankwamen was ik ongeveer al hyper van het chaotische verkeer.
We brachten de auto terug naar de parkeerplaats en werden naar de vertrekhal gebracht.
Daar moesten we 10 minuten wachten voordat de incheck balie open gingen, maar toen het nummer op het bord verscheen bleken we er recht voor te staan en waren we dus als eerste aan de beurt.
De controle van de handbagage verliep ook vlot. Er was een euro uit mijn jaszak in het bakje gevallen, dat had ik niet gezien, maar iemand kwam hem helemaal achter me aanbrengen, hoe goed is dat!
Na de paspoortencontrole zijn we het laatste Roemeense geld (wat er overigens heel mooi uitziet) gaan uitgeven aan koffie met iets lekkers erbij.

Na een poosje zagen we ons vliegtuig aan komen taxiën.

We vertrokken op tijd. Paul zat aan het raam ik aan het gangpad en tussen ons in zat een Roemeense meisje, waarmee Paul de hele weg heeft zitten praten.
Ik had genoeg aan mezelf, want deze vlucht was nogal hobbelig, wat een middagvlucht over dit gebied meestal schijnt te zijn, maar het is me toch gelukt zonder kan-me-niet-schelen-pilletjes!

We kwamen veilig op Schiphol aan, waar onze koffers er vrijwel direkt waren (ook al was het anders aangekondigd) en daardoor konden we nog net de Van der Valk bus halen, die ons door de avondspits naar het hotel bracht.
Daar stopten we de koffers in onze eigen auto, haalden een uitrij ticket en gingen naar Leiderdorp  om te eten in Pannenkoekenboerderij De Hooiberg

Geen groentensoep vandaag, maar heerlijke knoflooksoep voor mij.

Paul hield het bij tomatensoep.

Daarna at ik een pannenkoek met banaan

en Paul eentje met appel en kaneel.

Toen we weer buiten kwamen plensde het van de regen. De paraplu's zaten natuurlijk in de koffer en omdat het er niet uitzag dat het snel droog zou worden zijn we er maar doorheen gegaan.
Paul had een jas aan, maar ik niet en mijn bloes was kletsnat, gelukkig had ik een vestje in mijn rugtas zitten.
Onderweg kwamen we een Efteling vrachtwagen tegen met Roodkapje erop.
De foto door de voorruit lukte niet omdat de camera zich scherp stelde op de druppels op de voorruit, maar die door het zijraam is toch wel leuk geworden, Roodkapje is in ieder geval duidelijk te zien.

Het was erg druk onderweg, maar we zijn gelukkig weer veilig thuisgekomen.
Het stuk dat wij van Roemenië gezien hebben vonden we echt heel mooi, het land is ons sowieso erg meegevallen.
De wegen waren veel beter dan we gelezen hadden, buiten Boekarest was het verkeer ook veel beter dan gedacht.
Voor voetgangersoversteekplaatsen wordt _altijd_ gestopt (moet ik hier nog meemaken).
In de tijd dat we daar rondreden hebben we geen auto's met deuken gezien en maar 1 keer een aanrijding, hier kun je nog geen kwartier de weg op zijn voordat je een ongeluk ziet.
De hotelkamers waren erg mooi, vaak nieuw en heel schoon,.
Het eten was erg lekker en de porties erg groot.
De mensen kon je verdelen in twee groepen, de ene groep was ronduit onvriendelijk en de ander groep was de vriendelijkheid zelve.
Van criminaliteit hebben we niets gemerkt, er wordt daar heel streng opgetreden en gestraft, dus alle criminelen zitten inmiddels hier...
We hebben erg veel mooie dingen gezien en het was een fantastische reis.

En dan heb ik nog wat souvenirtjes meegebracht.
Op mijn poppenhuizen to-do wishlist staat al heel lang een soort crypte met daarin een vampier.
En deze kist met Dracula erin is daar natuurlijk helemaal geweldig voor.

Op dit kannetje na heb ik verder geen miniaturen gekocht. Voor Ivy, de wereldreizigster wilde ik in ieder geval iets uit Roemenie meenemen voor haar kamer.

 Tijdens het cachen kwam ik deze twee mini's tegen, die ik zo leuk vond dat ik ze geruild heb.

 En mijn Harry Potter deel 1 verzameling is nu uitgebreid met de Roemeense versie.