Van Varadero naar Havana

Toen we uit het vliegtuig de slurf in liepen kon je de warmte gelijk al voelen.

We kwamen in het luchthavengebouw en moesten eerst door de douanecontrole; we moesten allemaal één voor één in een hokje komen.

Toen ik aan de beurt was werd er gevraagd of ik laatst nog in Afrika was geweest, mensen kende die in Afrika geweest waren, wat ik ging doen in Cuba en toen moest ik mijn bril af doen en in een soort kleine camera kijken.

Uiteindelijk mocht ik doorlopen, met een stempel van Cuba in mijn nieuwe paspoort.

Daarna kwam de handbagage controle en toen ik daarvoor in de rij stond kwam Paul eraan, die mocht gelukkig ook het land in :-)

De handbagage was ook goed en nadat we ook het douaneformulier afgegeven hadden mochten we naar buiten en stonden we in het warme Cuba, waar de gids al op ons stond te wachten.

Hij wees ons de bus aan en waar we geld konden wisselen en terwijl Paul geld ging wisselen ging ik met de koffers naar de bus.

Toen de hele groep van 10 mensen!!! compleet was vertrokken we richting Havana.

Het eerste stukje ging over de snelweg.

Onze gids heet Uly, is Cubaan en spreekt werkelijk perfekt Nederlands.

Onderweg vertelde hij wat nuttige zaken, over aanpassingen in het reisprogramma, hoe het geld systeem werkt, een fooienpot en over Cuba zelf.

Zoals over de lege vierbaans snelweg...

Wij dachten dat die met een vooruitziende blik was gemaakt, maar het omgekeerde is waar.

Toen de snelweg net aangelegd was, reden er volop auto's, maar alles wat in Cuba kapot gaat kan niet meer vervangen worden omdat er niet geïmporteerd kan worden uit het buitenland.

Dus met de auto's was het een beetje het verhaal van de 10 kleine negertjes en nu is de snelweg zo goed als leeg...

En dit is in een notendop het trieste verhaal van de neerwaartse spiraal waar Cuba zich in bevind.

 Omdat we vroeg waren gingen we maar een klein stukje over de snelweg, daarna namen we de route door het binnenland, zodat we alvast wat van het land konden zien.

 Een eerste blik op Havana

 Tegen half drie waren we in Hotel  Park View en daar moesten we inchecken met ons paspoort, want hier wordt alles gecontroleerd en kun je niets doen zonder je paspoort (Big Brother).

Mijn paspoort was zo nieuw, dat het overal problemen gaf omdat het systeem het niet herkende en alles met de hand overgeschreven moest worden...

We waren gewaarschuwd dat de hotelkamers hier niet te vergelijken waren met die in het Westen, maar de kamer hier vonden wij heel erg meevallen.

We hebben de koffers neergezet en we zijn naar bed gegaan.

Omdat we met de groep zouden gaan eten had ik de wekker gezet, maar toen die ging zijn we nog een half uur blijven liggen, maar daarna had ik nog steeds geen puf om op te staan en aangezien ik ook niet echt honger had ben ik blijven liggen.

Paul is met de groep meegegaan en maakte onderweg deze foto van een rijtje oldtimers

Toen hij terug kwam werd ik wakker en hebben we even gebabbeld over wat hij had gegeten en over de groep, maar toen ben ik weer verder gaan slapen.
En hierdoor had ik geen jetlag en begonnen we niet zo moe aan de reis.