Lake Havesu City is in 1964 aangelegd door e zakeman Robert McCulloch. Vier jaar later kocht hij London Bridge die hij van Groot Brittanie naar Lake Havesu transporteerde.
Omdat er niets was om te overspannen legde hij zelf de waterweg aan die nodig was voor de brug.
En die brug wilden we toch wel even zien. We hadden gehoopt dat het na het eten wat koeler zou zijn, maar het was nog steeds hartstikke heet.
We reden naar een plekje waar ik even uit de auto sprong om deze foto te maken.
En deze foto maakte ik door het open raampje.
Daarna reden we de brug over naar wat nu een eilandje is.
Ik wilde toch wel erg graag één cache in LHC vinden en zo kwamen we bij dit stukje waar het dan eindelijk groen was.
Ook in het hotel draaide er een promo filmpje van LHC en dat is vast hier opgenomen, want ook daar zag het er mooi en groen uit, terwijl de werkelijkheid toch wel anders is.
Ik weet niet wat voor plant dit is maar ik vond de bolletjes er mooi uitzien.
Zo ziet de werkelijkheid eruit, lelijk en droog.
De barrista van Starbucks vertelde ons dat het hier altijd heet is, dus dit is geen tijdelijke droogte.
En waar we ook kwamen, je kon nergens bij het Lake komen
We wilden toch nog wel even bij London Bridge kijken, maar er was nergens parkeergelegenheid.
We hebben de auto heel even bij een parkeerplaats van een restaurant neergezet (customers only)
en zijn snel naar de brug gelopen.
Kijk, zulke plaatjes hadden we dus gezien, maar die zijn meer uitzondering dan regel.
De brug van benedenaf gezien.
Paul ging terug om de auto op te halen en ik liep nog even de brug over.
Aan de overkant ligt een pleintje met een echt London's thema. De leeuwen, telefoonbox en de Draken die bij de ingang van de City staan.
Aan beide kanten van de weg hingen de rekken vol met slotjes
Ik maakte nog snel een foto van Robert McCulloch en zijn partner C.V. Wood
en toen kwam Paul net aanrijden en kon ik weer in de koele auto stappen, het zweet liep overal in straaltjes van me af.
Daarna hebben we nog een ijsje gehaald bij een hele lege
BurgerKing en hebben we even staan praten met het meisje achter de balie, dit
blijkt dus na Death Valley de heetste plaats in de hele USA te zijn, in ieder
geval de heetst bewoonde plaats..gelukkig dat we morgen weer verder gaan.
1 opmerking:
Grappig, zo’n stukje Engeland in Amerika
Een reactie posten