Parijs 19 maart

Sinds we niet meer het huis uit mogen maak ik elke dag een foto vanuit het slaapkamerraam, dat vind ik gewoon leuk om te doen.

 Na het ontbijt ben ik aan het huishaten gegaan. Naar de wasserette gaan is nu geen optie meer, dus moet het beddengoed maar in een paar keer gewassen worden.

 Vandaag waren de twee hoezen aan de beurt. Dit rekje staat voor de deur waar we nu toch niet meer in en uit hoeven

 en het tweede rekje past precies in het bad. Gelukkig droogt het hier in huis als een tierelier, vaak is wat je 's ochtends ophangt 's avonds al droog, dus dat is wel heel fijn.

 Om toch wat vitamine D te vangen heeft Paul tijdens de lunchpauze een poos op het balkonnetje gezeten.
En omdat er hier nu toch niet veel te doen is, heeft Paul een boek uit mijn stapel gehaald en gaat hij nu een boek lezen (zal morgen wel in alle nieuwsuitzendingen zijn lol)

 Vanavond hebben we nog een keer de Sacre Coeur op de foto gezet.

Dat is de laatste keer, want morgen gaan we naar huis.
Natuurlijk kregen we weer nu op het rekest van huisvesting: we moeten er gewoon uit en kunnen best wel verhuizen op 31 maart.
Prima, maar als we dan toch verhuizen moeten verhuizen we naar huis en zoeken ze het hier maar verder uit, want wie weet voor wat voor toestanden we dan op 30 juni weer komen te staan.
We zijn heel lang bezig geweest om allerlei opties te bekijken, maar in Belgie zijn nu ook alle B&B, campings, parken enz gesloten en als we nog langer wachten komen we straks helemaal niet meer weg, nu zijn hier de autoverhuurbedrijven nog open en kunnen we de auto nog in Rijssel in gaan leveren, dus hoeven we niet helemaal terug naar Parijs te rijden.
Wat huisvesting betreft bedachten we ons opeens dat ons huis indertijd zo gebouwd is dat de moeder van de bouwer en vorige eigenaar helemaal zelfstandig aan de rechterkant van het huis kon wonen.
We hebben nu de besloten om een week/10 dagen in dat stuk van het huis in quarantaine te gaan.
Dat zal niet zo heel comfortable worden, maar we zijn het hele gebeuren hier zo kotsbeu dat we dat allemaal voor lief nemen.
Nu gaan we inpakken, lekker handig zonder dozen of kratten :-) en dat is dan een raar en abrupt einde van onze tijd in Parijs., waar we tot deze crises begon wel enorm genoten hebben.