Parijs 21 maart

De wekker liep niet af om 8 uur en toen ik wakker werd was het al 8.45...
Snel hebben we ons aangekleed, iets gegeten, wat eetbaar spul in een tas gegooid en toen zijn we vertrokken, want de huurauto moest voor 12 uur in Lille zijn.
Paul reed voorop en ik in onze eigen auto erachteraan.

 Voor Frankrijk hadden we allebei 3 papieren bij ons: een om de huurauto terug te brengen, een om ons appartement leeg te gaan maken en een om terug te keren naar Belgie.
We hielden ons hart vast voor de grens, maar gelukkig was er geen controle en reden we zo Frankrijk binnen.
 Om 11.15 kwamen we aan op een totaal verlaten vliegveld van Lille.
Sixt hadden we snel gevonden, er was nog een plaatsje voor de auto, maar de box waar de sleutels in moesten was nergens te vinden.
Paul belde Sixt en die vertelde ons dat we in de luchthaven moesten zijn, bij de balie van Sixt, waar niemand aanwezig was, maar het luchthavengebouw was helemaal afgesloten.
Weer gebeld en toen konden we de auto laten staan, maar moesten we de sleutel naar Sixt bij het station van Lille gaan brengen: 12 kilometer verderop...
Waarschijnlijk heeft een bewaker ons op de monitor zien rondlopen en die kwam over de ballustrade vragen of hij kon helpen.
Paul legde uit wat er aan de hand was en toen zei hij dat Paul boven moest komen en dat hij de deur voor hem open zou doen.
We reden dus naar boven

 De bewaker deed de deur open, bleef de hele tijd op 5 meter afstand maar wees Paul de weg naar de box, waar Paul de sleutel zo in kon laten vallen.
Nou dat was natuurlijk heel fijn en scheelde ook weer enorm veel in tijd en minder kans op controles in Lille.
SIxt weer gebeld met de nieuwe oplossing en toen gingen we richting Parijs.
Onderweg staat op alle borden dat je in verband met het corona virus je contacten moet beperken.

 De tomtom stuurde ons via een andere weg dan dat we gisteren uit Parijs gereden zijn.
Er was bijna geen mens op straat en gelukkig voor ons ook geen controle

 Toen we voor een stoplicht stil stonden zag Paul een invader.
Ik heb hem vanuit de auto op de foto gezet en ben hem niet gaan flashen, maar toch ontzettend leuk om er toch nog eentje te vinden.

 En toen reden we via een doodstille Avenue l'Opera naar ons appartement.

 De auto hebben we voor de deur geparkeerd, zodat we niet steeds een parkeergarage in en uit hoeven en dan ook allemaal knopjes aan te raken.
De lift deed het gelukkig weer en in het appartement was het nog steeds een grote chaos.
Het was heel onwerkelijk, we hadden net het gevoel alsof we een weekendje thuis geweest waren en nu weer terug waren...helaas.
Ik maakte nog een foto van de daken.

 En nog een laatste van het stukje Eiffel Toren waar we 's avonds op het hele uur vaak naar keken als de lichtshow aanging.

 Een aantal weken geleden hadden we het diepvriesgedeelte van de koelkast volgestopt  en we hadden ook nogal wat verse producten liggen.
We hadden aan het verhuurbureau gevraagd of we dat mochten laten liggen voor de volgende bewoners, in deze tijd van lege winkelschappen, maar nee dat mocht niet want dan zou de poetsvrouw het maar pikken, dus alles moest weggegooid...
Wij hebben daar grote moeite mee en omdat we toch nog een keer moesten rijden hebben we koelboxen meegenomen om zoveel mogelijk mee naar huis te nemen en te kijken wat er dan nog bevroren zou zijn.
Deze champignonburgers waren vers, dus die heb ik even gebakken en hebben we op een eigen gebakken boterham gegeten.

We zijn nog even snel onder de douche gesprongen, voordat we straks 14 dagen zonder zitten en dat was heel fijn na al dat gesjouw.
En nadat we alles opgeruimd hadden en in de auto gepakt, trokken we voor de laatste keer de deur van ons poppenhuisje achter ons dicht.

 Via Rue de Lafayette reden we terug. Normaal wemelt het hier van de mensen bij de warenhuizen, nu was het net een spookstad.

 Ook de stad uit ging zonder problemen, we hebben geen controle gehad.
Ergens onderweg kwam er een aankondiging dat er een ongeluk was gebeurd en dat we langzamer moesten rijden.
Er was een vrachtwagen met avocado's tegen de vangrail geknald en de hele weg lag vol.
Ze waren hard aan het werk om al die avocado's in een afvalcontainer te scheppen: zo ongelofelijk zonde.

 Bij de péage stond, net als gisteren, wel weer controle. Ze bekeken onze papieren met als reden dat we naar huis in Belgie gingen, wilden onze identiteitsbewijzen zien dat we ook echt in Belgie wonen en vroegen toen of we wel zeker wisten dat we het land in zouden mogen komen omdat de grenzen sinds gisteren 12 uur gesloten zijn...
Nee dat wisten we niet zeker, maar noodzakelijke verplaatsingen mag nog wel en dit is toch echt wel noodzakelijk.
We hadden ook het huurcontract meegenomen waarop de afloopdatum stond en de mail dat we er toch echt op de 31ste uit moesten zijn, maar tot onze grote opluchting stond er niemand bij de grens en konden we zo Belgie in rijden en dat was een hele opluchting.
Op de eerste parkeerplaats over de grens zijn we heel even gestopt om de benen te strekken en toen konden we gelijk een mooie zonsondergang zien.

 Na een minuutje of 5 zijn we weer ingestapt en verder gereden en na een uurtje waren we weer thuis.
We hebben alles in de waskamer gezet en morgen gaan we daar wel naar kijken.

We hadden geluk dat het nu zo koud is, want van alle diepvriesprodukten hebben we maar 1 pakje met 2 burgers weg boeven gooien.
En nu begint dus de 2 weken quarantaine in onze 'aanleunwoning' :-)

Ons Parijse avontuur zit er op.niemand had kunnen voorzien dat de hele wereld is in crises zou zijn.
Op het enorme gezeur met huisvesting na hebben we het er heerlijk gehad.
Ik voelde me er helemaal thuis en heb met volle teugen genoten van deze stad.
Er is no place like London, maar Parijs komt er wel vlak achteraan.
Au revoir Paris!